قلب و عروق و گردش خون
محمدجواد پوروقار؛ سعید رضا نوری مفرد؛ موسی خلفی
چکیده
زمینه و هدف: فاکتور رشد اندوتلیال عروق (VEGF) مهم‌ترین شاخص آنژیوژنز می‌باشد که ممکن است در پاسخ به فعالیت ورزشی افزایش پیدا کند. با این وجود، آثار حاد فعالیت ورزشی بر این شاخص متناقض گزارش شده است. از این‌رو، هدف مطالعه فراتحلیل حاضر بررسی اثر حاد فعالیت ورزشی بر VEGF گردش خون در بزرگسالان می‌باشد. مواد و روش‌ها: به‌منظور استخراج مقالات ...
بیشتر
زمینه و هدف: فاکتور رشد اندوتلیال عروق (VEGF) مهم‌ترین شاخص آنژیوژنز می‌باشد که ممکن است در پاسخ به فعالیت ورزشی افزایش پیدا کند. با این وجود، آثار حاد فعالیت ورزشی بر این شاخص متناقض گزارش شده است. از این‌رو، هدف مطالعه فراتحلیل حاضر بررسی اثر حاد فعالیت ورزشی بر VEGF گردش خون در بزرگسالان می‌باشد. مواد و روش‌ها: به‌منظور استخراج مقالات اصیل، جستجوی جامع در پایگاه‌های اطلاعات ای اطلاعاتی PubMed ,Scopus ,Web of Science، مرکز جهاد دانشگاهی، مگیران و Google Scholar تا تاریخ 10 اسفند 1401 برای مطالعات فعالیت ورزشی حاد بر سطوح گردش خونی VEGF انجام شد. معیارهای ورود به فراتحلیل شامل مطالعات چاپ شده در مجلات فارسی زبان و انگلیسی زبان، مطالعات با آزمودنی‌های انسان با میانگین سنی بیشتر از 18 سال، مطالعات بررسی‌کنندۀ اثر حاد فعالیت ورزشی و مطالعات با اندازه‌گیری مقادیر سرمی یا پلاسمایی VEGF بودند. برای تعیین اندازه اثر مقادیر تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD) و فاصله اطمینان 95 درصد (CIs) با استفاده از نرم‌افزار CMA2 محاسبه شد. سطح ناهمگونی با استفاده از آزمون I2 و سوگیری انتشار نیز با آزمون Egger بررسی شد. همچنین، تحلیل زیر گروهی برای وضعیت سلامتی (دارای بیماری مزمن و سالم) و نوع فعالیت ورزشی (هوازی، مقاومتی و تناوبی با شدت بالا) انجام شد. نتایج: درمجموع، 27 مقاله (49 مداخله ورزشی) شامل 704 نفر آزمودنی وارد فراتحلیل حاضر شدند. نتایج تحلیل داده‌ها نشان داد که فعالیت ورزشی حاد منجر به تغییرات معنی‌دار در VEGF بلافاصله بعد از فعالیت ورزشی نسبت به پیش از فعالیت ورزشی نمی‌شود [14/0p= ،(40/0 الی 05/0CI: -) 17/0]. نتایج تحلیل زیر گروهی بر اساس وضعیت سلامت آزمودنی نشان داد که فعالیت ورزشی اثر معنی‌داری بر VEGF در افراد سالم نداشت [40/0p=،10/0SMD: ]، درحالی‌که تمایل به افزایش VEGF در بیماران شد [05/0p=،30/0SMD: ]. نتایج تحلیل زیر گروهی بر اساس نوع فعالیت ورزشی نیز نشان داد که فعالیت ورزشی مقاومتی [008/0p=، 58/0SMD: ] منجر به افزایش معنی‌دار و فعالیت ورزشی تناوبی با شدت بالا [06/0p=، 29/0SMD: ] منجر به افزایش غیر معنی‌داری VEGF می‌شود، درحالی‌که اثر فعالیت ورزشی هوازی [95/0p= ، 009/0SMD: ] معنی‌دار نبود.نتیجه‌گیری: به‌طورکلی یافته‌های فراتحلیل حاضر نشان می‌دهد که نوع فعالیت ورزشی نقش مؤثری در پاسخ VEGF به فعالیت ورزشی حاد ایفا می‌کند. فعالیت ورزشی مقاومتی و تناوبی با شدت بالا ممکن است منجر به افزایش VEGF گردش خون بلافاصله بعد از فعالیت ورزشی شوند، درحالی‌که فعالیت هوازی اثرات قابل‌توجهی ندارد. همچنین، فعالیت ورزشی ممکن است VEGF را در افراد با بیماری‌های متابولیکی-قلبی افزایش دهد درحالی‌که در افراد بدون بیماری مزمن مؤثر نباشد.
قلب و عروق و گردش خون
موسی خلفی؛ ، پژمان تقی بیک زاده بدر؛ بهزاد آریا؛ زهرا محمدی
چکیده
زمینه و هدف: اختلال در عملکرد اندوتلیال نقش مهمی در توسعة بیماری‌های قلبی- عروقی ایفا می‌کند. تمرینات ورزشی ممکن است به بهبود عملکرد اندوتلیال منجر شود. با این همه تأثیر تمرین مقاومتی بر عملکرد اندوتلیال به‌وضوح شناخته نشده است. افزون‌بر این سن و وضعیت سلامت افراد نیز ممکن است در عملکرد اندوتلیال نقش داشته باشد که این عوامل نیز در ...
بیشتر
زمینه و هدف: اختلال در عملکرد اندوتلیال نقش مهمی در توسعة بیماری‌های قلبی- عروقی ایفا می‌کند. تمرینات ورزشی ممکن است به بهبود عملکرد اندوتلیال منجر شود. با این همه تأثیر تمرین مقاومتی بر عملکرد اندوتلیال به‌وضوح شناخته نشده است. افزون‌بر این سن و وضعیت سلامت افراد نیز ممکن است در عملکرد اندوتلیال نقش داشته باشد که این عوامل نیز در پاسخ اندوتلیال به تمرین مقاومتی بررسی نشده است. ازاین‌رو هدف فراتحلیل حاضر بررسی تأثیر تمرین مقاومتی بر عملکرد اندوتلیال در بزرگسالان سالمند و جوان دارای بیماری‌های مزمن و سالم است.مواد و روش‌ها: جست‌وجو در پایگاه‌های اطلاعاتی اصلی شامل پاب مد و وب او ساینس تا تاریخ 23 دی 1401 (13 ژانویة 2023) برای مطالعات تمرین مقاومتی بر روی شاخص FMD صورت گرفت. معیارهای ورود به پژوهش شامل مطالعات دارای گروه تمرین ورزشی، آزمودنی انسان با میانگین سن بزرگ‌تر از 18 سال، اندازه‌گیری عملکرد اندوتلیال با استفاده از FMD و چاپ‌شده در نشریه‌های انگلیسی‌زبان بود. تفاوت میانگین وزنی (WMD) و فاصلة اطمینان 95 درصد با استفاده از نرم‌افزار CMA2 به‌منظور تعیین اندازة اثر استفاده شد. سطح ناهمگونی با استفاده از آزمون I2 و سوگیری انتشار نیز با آزمون Egger بررسی شد. همچنین تحلیل زیرگروهی برای سن (بزرگسال سالمند شامل افراد بالای 50 سال و بزرگسالان جوان شامل افراد کمتر از 50 سال)، وضعیت سلامتی (دارای بیماری مزمن و سالم) و نوع مطالعه (تک‌گروهی و دوگروهی) انجام گرفت. همة تحلیل‌ها با استفاده نرم‌افزار CMA2 انجام پذیرفت. نتایج: 21 تحقیق شامل 701 آزمودنی وارد فراتحلیل شدند. نتایج تحلیل داده‌ها نشان داد که تمرین مقاومتی به افزایش معناداری FMD منجر شد [001/0P= ،(26/1 تا 88/2CI:) 07/2]. بررسی ناهمگونی با استفاده از آزمون I2 نشان داد که ناهمگونی معناداری وجود داشت (001/0, P=92/82I2=)، درحالی‌که نتایج آزمون Egger (73/0P=) سوگیری انتشار را تأیید نکرد. تحلیل زیر گروهی بر اساس سن نشان داد که تمرین مقاومتی در هر دو گروه افراد جوان [001/0P= ,06/2WMD:] و سالمند [001/0P= , 87/1WMD:] به افزایش FMD منجر می‌شود. همچنین تمرین مقاومتی در هر دو گروه افراد سالم [001/0P= 77,/1WMD:] و بیمار [001/0P= ,40/2WMD:] به افزایش FMD منجر می‌شود. افزون‌بر این تحلیل بر اساس نوع پژوهش نشان داد که مقادیر FMD در هر دو مطالعات تک‌گروهی [029/0P= ,18/1WMD:] و دوگروهی [001/0P= 51,/2WMD:] افزایش می‌یابد.نتیجه‌گیری: به‌طور کلی یافته‌های فراتحلیل حاضر نشان می‌دهد که تمرین مقاومتی مداخلة ورزشی مؤثری برای بهبود عملکرد اندوتلیال است که تأثیرات مفید آن مستقل از سن و وضعیت سلامت آزمودنی‌ها اتفاق می‌افتد. ازاین‌رو تمرین مقاومتی باید در برنامة تمرین ورزشی بزرگسالان گنجانده شود.
قلب و عروق و گردش خون
جمشید خیرابادی؛ ظاهر اعتماد؛ کمال عزیزبیگی؛ خالید محمدزاده سلامت
چکیده
زمینه و هدف: افزایش عوامل التهابی متعاقب چاقی از دلایل اصلی مرگ‌ومیر است. اگرچه نقش تمرینات ورزشی، محدودیت کالریک و مکمل‌های ضداکسایشی در این زمینه گزارش شده است، اثر همزمان هر سه مداخله مورد توجه پژوهشگران زیادی است. ازاین‌رو هدف پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید، محدودیت کالری و مکمل اسپرولینا بر عوامل التهابی در ...
بیشتر
زمینه و هدف: افزایش عوامل التهابی متعاقب چاقی از دلایل اصلی مرگ‌ومیر است. اگرچه نقش تمرینات ورزشی، محدودیت کالریک و مکمل‌های ضداکسایشی در این زمینه گزارش شده است، اثر همزمان هر سه مداخله مورد توجه پژوهشگران زیادی است. ازاین‌رو هدف پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید، محدودیت کالری و مکمل اسپرولینا بر عوامل التهابی در بافت قلب موش‌های صحرایی تحت رژیم غذای پرچرب بود.مواد و روش‌ها: 45 سر موش صحرایی نر چاق‌شده با رژیم غذایی (60 درصد چربی، 20 درصد پروتئین و 20 درصد کربوهیدرات) به‌طور تصادفی در گروه‌های 1. رژیم غذایی با کالری بالا (HFD)، 2. مکمل اسپرولینا (Sp)، 3. محدودیت کالریک (CR)، 4. تمرینات تناوبی شدید (HIIT)، 5. مکمل اسپرولینا - تمرینات تناوبی شدید (HIIT+Sp)، 6. تمرینات تناوبی شدید - محدودیت کالریک (HIIT+CR)، 7. مکمل اسپرولینا - محدودیت کالریک (CR+Sp)، 8. تمرینات تناوبی شدید - محدودیت کالریک - مکمل اسپرولینا (HIIT+CR+Sp)، قرار داده شدند. همچنین پنج سر موش صحرایی نر سالم برای بررسی آثار رژیم غذایی با کالری بالا بر متغیرهای پژوهش در گروه کنترل سالم قرار گرفتند. تمرینات تناوبی شدید به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته با شدت 80-110درصد بیشینه سرعت دویدن و با 2 تا 8 تناوب با شدت بالا انجام گرفت، مصرف مکمل اسپرولینا به مدت هشت هفته mg/kg/day 100 به‌صورت خوراکی تجویز شد و گروه‌های محدودیت کالریک تنها 60 درصد از غذایی مصرفی در روز قبل را استفاده کردند. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس یکراهه همراه با آزمون تعقیبی توکی استفاده شد (001/0≥P).نتایج: مقادیر P38MAPK، NF-kB و TNF-α در گروه HIIT بیشتر و در گروه CR به‌طور معناداری کمتر از گروه HFD بود (001/0≥P). مقادیر TNF-α در گروه‌های Sp، HIIT+Sp و HIIT+CR به‌طور معناداری کمتر از گروه HFD بود (001/0≥P )؛ مقادیر NF-kB در گروه HIIT+CR به‌طور معناداری کمتر از HFD بود (001/0≥P ). همچنین در گروه HIIT+CR+Sp مقادیر NF-kB، TNF-α به‌طور معناداری کمتر و P38MAPK به‌طور معناداری بیشتر از گروه HFD بود (001/0≥P ).نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد محدودیت کالریک و مکمل اسپرولینا به‌تنهایی تأثیر ضدالتهابی دارند، هرچند تأثیر ضدالتهابی محدودیت کالریک تا حدی بیشتر از اسپرولینا و HIIT بود. بنابراین استفاده از این دو مداخله در کنار تمرینات تناوبی شدید بر کاهش عوامل التهابی متعاقب چاقی و اضافه وزن در نمونه‌های حیوانی مطلوب است.
