علمی - پژوهشی
محمدرضا اسد؛ علی آهور؛ مهناز نجفی؛ ناهید اسماعیلی
دوره 7، شماره 2 ، اسفند 1393
چکیده
هدف: پپتیدYY، پپتید روده ای است که در تنظیم دریافت غذا نقش اساسی دارد. با این حال تغییرات پپتیدYY پس از سازگاری با تمرینات مقاومتی تا کنون مورد بررسی قرار نگرفته است. هدف از این پژوهش بررسی اثر هشت هفته تمرین مقاومتی بر سطوح پلاسمایی پپتیدYY ناشتایی در زنان چاق غیر فعال بود. روششناسی: در این راستا 24 نفر زن چاق با میانگین سن (24/2 ±08/33 سال) ...
بیشتر
هدف: پپتیدYY، پپتید روده ای است که در تنظیم دریافت غذا نقش اساسی دارد. با این حال تغییرات پپتیدYY پس از سازگاری با تمرینات مقاومتی تا کنون مورد بررسی قرار نگرفته است. هدف از این پژوهش بررسی اثر هشت هفته تمرین مقاومتی بر سطوح پلاسمایی پپتیدYY ناشتایی در زنان چاق غیر فعال بود. روششناسی: در این راستا 24 نفر زن چاق با میانگین سن (24/2 ±08/33 سال) که سابقه بیماری خاصی نداشتند، به طور تصادفی در دو گروه تجربی (13n=) و کنترل (11n=) قرار گرفتند. اطلاعات اولیه دو گروه مثل قد، وزن، درصد چربی و شاخص توده بدن با وسایل مخصوص اندازه گیری شد. سپس گروه تجربی با برنامه تمرینی به صورت دایره ای با وزنه و با بکارگیری عضلات اصلی و با رعایت اصل اضافه بار به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه تمرین نمود. دو مرحله خون گیری در حالت 12 ساعت ناشتایی، قبل از شروع تمرین و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین از تمامی افراد انجام گرفت (2سی سی از ساعد دست چپ). نتایج: نتایج بدست آمده از این پژوهش بیانگر این موضوع بود که تمرین مقاومتی باعث تغییر معنی دار سطوح هورمون پپتید YYگروه تجربی نسبت به گروه کنترل و باعث کاهش سطح ناشتایی این هورمون گردیده است (001/0(p=. نتیجهگیری: این نتایج احتمالا خود بیانگر افزایش اشتها و تمایل بیشتر به دریافت غذا به علت جبران انرژی از دست رفته طی تمرینات می باشد .
علمی - پژوهشی
مهدی چنگیزی؛ محسن ابراهیمی؛ سید محسن آوندی
دوره 7، شماره 2 ، اسفند 1393
چکیده
هدف: استفاده از مکملهای ضد اکسایشی، از فشار اکسایشی ناشی از تمرینهای شدید میکاهد. از اینرو، هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر مصرف حاد مکمل کوآنزیم Q10 بر غلظت آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) و کوفتگی عضلانی تأخیری (DOMS) متعاقب یک جلسه فعالیت مقاومتی در دانشجویان پسر ورزشکار انجام شد. روششناسی: به این منظور 18 نفر دانشجوی ورزشکار با سابقه ...
بیشتر
هدف: استفاده از مکملهای ضد اکسایشی، از فشار اکسایشی ناشی از تمرینهای شدید میکاهد. از اینرو، هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر مصرف حاد مکمل کوآنزیم Q10 بر غلظت آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) و کوفتگی عضلانی تأخیری (DOMS) متعاقب یک جلسه فعالیت مقاومتی در دانشجویان پسر ورزشکار انجام شد. روششناسی: به این منظور 18 نفر دانشجوی ورزشکار با سابقه حداقل 6 ماه فعالیت ورزشی منظم (سن: 2/1±1/21 سال، وزن: 1/8±5/72 کیلوگرم، قد: 3/7±4/177 سانتیمتر و شاخص توده بدن: 1/2±2/23 کیلوگرم بر مترمربع) و با آرایش تصادفی به دو گروه مکمل کوآنزیم Q10 و دارونما تقسیم گردیدند. در این مطالعه آزمودنیها 120 دقیقه قبل از انجام فعالیت، مکمل کوآنزیم Q10 (200 میلیگرم به ازای هر آزمودنی) یا دارونما (آرد) به روش دو سوکور مصرف کردند و در یک جلسه فعالیت مقاومتی دایرهای شامل پنج ایستگاه شرکت نموده که در سه دوره با 75 درصد یک تکرار بیشینه انجام شد. غلظت AST در چهار مرحله قبل از مصرف مکمل یا دارونما، بلافاصله، 24 و 48 ساعت پس از فعالیت اندازهگیری شد. DOMS علاوه برا ین زمانها در فاصله 72 ساعت پس از فعالیت ارزیابی شد. برای تحلیل دادهها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه با اندازهگیریهای مکرر، آزمونهای تعقیبی بونفرنی و آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد تغییرات سطوح آنزیمی AST بین گروه مکمل و دارونما تفاوت معنیداری نداشت (072/0=p). اما تغییرات DOMS بین دو گروه معنیدار بود (032/0=p). نتیجهگیری: بر اساس یافتههای حاضر به نظر میرسد که مصرف حاد مکمل Q10 ممکن است باعث افت DOMS (شاخص خستگی) و غلظت AST (شاخص آسیب سلولی) در دانشجویان پسر ورزشکار پس از انجام فعالیت مقاومتی شود.
علمی - پژوهشی
گلنوش صدق روحی؛ عباسعلی گائینی؛ محمد رضا کردی؛ مهدی هدایتی؛ مریم زرکش؛ رعنا فیاض میلانی
دوره 7، شماره 2 ، اسفند 1393
چکیده
هدف:شناوری در آب سرد برای سرعت بخشیدن به بازیافت پس از تمرینات شدید و آسیب زا مورد توجه ورزشکاران قرارگرفته است. با توجه به اهمیت سلول های ماهواره ای و نقش پاسخ های التهابی در روند ترمیم، هدف از این پژوهش بررسی تاثیر شناوری در آب سرد پس از فعالیت ورزشی اسنتریک بر بیان ژن MyoD به عنوان شاخص فعال سازی سلول های ماهواره ای ،CK به عنوان شاخص ...
بیشتر
هدف:شناوری در آب سرد برای سرعت بخشیدن به بازیافت پس از تمرینات شدید و آسیب زا مورد توجه ورزشکاران قرارگرفته است. با توجه به اهمیت سلول های ماهواره ای و نقش پاسخ های التهابی در روند ترمیم، هدف از این پژوهش بررسی تاثیر شناوری در آب سرد پس از فعالیت ورزشی اسنتریک بر بیان ژن MyoD به عنوان شاخص فعال سازی سلول های ماهواره ای ،CK به عنوان شاخص غیر مستقیم آسیب و IL-6 و IL-10 بعنوان شاخص های التهابی در موش های نر بود. روش شناسی: 30 سر موش جوان سالم ونژاد ویستار (دامنه وزنی 10±300 گرم) به طور تصادفی درپنج گروه شش تایی به عنوان نمونه انتخاب شدند. طرح تحقیق تجربی بود و آزمودنی ها پروتکل فعالیت ورزشی اسنتریک به مدت 90 دقیقه را اجرا کردند. دو گروه دروهله های زمانی 3 و 48 ساعت بازیافت از فعالیت به همراه 10 دقیقه شناوری در آّب سرد و دو گروه با همان دوره های زمانی بازیافت بدون شناوری در آب سرد و یک گروه به عنوان کنترل بررسی شدند. تغییرات بیان ژن MyoD در عضله اسکلتی FHL و سطوح سرمی CK، IL-6 و IL-10در چهار گروه مقایسه شد. داده های بیان ژن با نرم افزار Rest و داده های سرمی با استفاده از آزمون t مستقل تجزیه و تحلیل شد. نتایج: نتایج نشان داد mRNA MyoD در گروه سه ساعت پس از فعالیت ورزشی اسنتریک همراه با شناوری در آب سرد افزایش یافت و سطوح IL-6 و IL-10 در این گروه نسبت به گروه سه ساعت بعداز فعالیت اسنتریک بدون شناوری در آب سرد کاهش معنی دار داشتند ولی تغییرات CK معنی دار نبود.تغییر معنی داری در mRNA MyoD و Ck, IL-6, IL-10 سرمی در 48 ساعت پس از فعالیت اسنتریک همراه با شناوری مشاهده نشد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این تحقیق احتمالا استفاده از آب سرد در زمان بازیافت موجب فعال سازی سلول های ماهواره ای و کاهش پاسخ های التهابی درفاز اولیه آسیب پس از فعالیت ورزشی اسنتریک می شود.
علمی - پژوهشی
حنا غفاری؛ علی کاظمی
دوره 7، شماره 2 ، اسفند 1393
چکیده
هدف: هدف از اجرای آزمونهای برآورد کنندهی حداکثر اکسیژن مصرفی VO2max، اندازهگیری آمادگی هوازی است. آزمون حداکثر اکسیژن مصرفی راهی برای شناخت عملکرد دستگاه قلبی- تنفسی فراهم میکند. بر همین اساس پژوهشگر در نظر دارد دقت استفاده از معادلات رگرسیونی جهت برآورد VO2max و ارزیابی آمادگی قلبی- تنفسی براساس دادههای غیرورزشی در زنان بزرگسال ...
بیشتر
هدف: هدف از اجرای آزمونهای برآورد کنندهی حداکثر اکسیژن مصرفی VO2max، اندازهگیری آمادگی هوازی است. آزمون حداکثر اکسیژن مصرفی راهی برای شناخت عملکرد دستگاه قلبی- تنفسی فراهم میکند. بر همین اساس پژوهشگر در نظر دارد دقت استفاده از معادلات رگرسیونی جهت برآورد VO2max و ارزیابی آمادگی قلبی- تنفسی براساس دادههای غیرورزشی در زنان بزرگسال را مورد بررسی قرار دهد. روششناسی: به منظور دستیابی به اهداف پژوهشی تعداد30 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه خوارزمی تهران با میانگین سن، وزن و قد 41/2±96/24 سال، 08/7±07/57 کیلوگرم و 15/5 ±55/162 سانتیمتر به عنوان آزمودنیهای تحقیق انتخاب شدند .ابتدا آزمودنیها، فرم رضایتنامه و پرسشنامهی داشتن آمادگی جهت انجام فعالیتبدنی rPar-Q را تکمیل نمودند. قبل از اجرای پروتکل ورزشی مرحلهای بیشینه، دادههای غیرورزشی که شامل ثبت سن، برآورد شاخص تودهی بدن، تکمیل پرسشنامهی N-EX که شامل دو بخش درک تواناییهای عملکردی PFA و میزان فعالیتبدنی PA-Rبود، جمعآوری شد. سپس تمام شرکتکنندهها (30 نفر) با دامنهی سنی 30-18 سال آزمون ورزشی مرحلهای بیشینهی بروس بر روی نوارگردان را همراه با استفاده از گاز آنالایزر انجام دادند. جهت تجزیه و تحلیل دادههای پژوهش از آزمونهای آماری رگرسیون خطی چندگانه، تحلیل واریانس برای اندازهگیریهای تکراری، آزمون تعقیبیLSD ، همبستگی پیرسون و روش آماری PRESS استفاده شدهاست. نتایج: نتایج تحقیق نشان داد که هر سه معادلهی رگرسیونی جکسون، جورج و برادشاو از دقت و پایایی لازم جهت برآورد VO2maxو ارزیابی آمادگی قلبی- تنفسی در گروه مورد پژوهش برخوردار بوده به خصوص وقتی که با معادلهی تردمیل بروس مقایسه شوند. همچنین هر سه معادلهی رگرسیونی به دست آمده از تحقیق حاظر، نسبت به معادلات رگرسیونی جکسون، جورج و برادشاو از دقت و پایایی لازم بیشتری جهت برآورد VO2max و ارزیابی آمادگی قلبی- تنفسی در گروه مورد پژوهش برخوردار بوده به خصوص وقتی که با معادلهی تردمیل بروس مقایسه شوند. نتیجهگیری: براساس نتایج به دست آمده میتوان چنین نتیجهگیری کرد که معادلات رگرسیونی جدید بهدست آمده از تحقیق حاظر نسبت به معادلات مدل جکسون، مدل جورج و مدل برادشاو از دقت و پایایی بیشتری برای ارزیابی VO2max و آمادگی قلبی- تنفسی برخوردار است و میتوان آنهارا به عنوان جایگزین مناسبی برای مدلهای ذکر شده معرفی کرد.
علمی - پژوهشی
مهرزاد عبادی قهرمانی؛ بهمن تاروردی زاده؛ مقصود پیری؛ حمید آقا علی نژاد
دوره 7، شماره 2 ، اسفند 1393
چکیده
هدف: هدف از تحقیق حاضر، تعیین تاثیر تمرینات تداومی و تناوبی استقامت عضلانی بر برخی متغیرهای ساختاری و عملکرد قلبی تنفسی و رکورد دوندگان تمرین کرده بود. روش شناسی : 27 مرد جوان بصورت داوطلبانه در تحقیق حاضر شرکت نمودند.آزمودنی پس از جلسه آشنائی، بر اساس رکورد یک مایل و بطور تصادفی در دو گروه تناوبی و تداومی و یک گروه کنترل (سن،40/3±89/19سال؛ ...
بیشتر
هدف: هدف از تحقیق حاضر، تعیین تاثیر تمرینات تداومی و تناوبی استقامت عضلانی بر برخی متغیرهای ساختاری و عملکرد قلبی تنفسی و رکورد دوندگان تمرین کرده بود. روش شناسی : 27 مرد جوان بصورت داوطلبانه در تحقیق حاضر شرکت نمودند.آزمودنی پس از جلسه آشنائی، بر اساس رکورد یک مایل و بطور تصادفی در دو گروه تناوبی و تداومی و یک گروه کنترل (سن،40/3±89/19سال؛ قد، 23/5±04/186سانتی متر؛ وزن، 55/8±97/77 کیلوگرم (قرار گرفتند. جهت سنجش متغیرهای ساختاری و عملکردی قلب، از دستگاه اکوکاردیوگرافی دو بعدی و داپلر استفاده شد. کلیه آزمودنی ها به مدت 8 هفته و سه جلسه در هفته در تمرینات حضور یافتند. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده ها، ازآزمونهای آنالیز واریانس یکطرفه آنوا وآزمون تعقیبی بانفرونی استفاده شد. نتایج: اجرای هشت هفته تمرینات تداومی و تناوبی استقامت عضلانی، بر متغیرهای تحقیق تاثیر معناداری داشت (05/0>p). نتایج نشان داد که بیشترین تاثیر بر متغیرهای حداکثر اکسیژن مصرفی، حداکثر سرعت هوازی، سرعت درآستانه بی هوازی و درصد کسر تخلیه ای و رکورد دوندگان، مربوط به گروه تناوبی و در خصوص حجم ضربه ای مربوط به گروه تداومی بود. در رابطه با سپتوم بین بطنی و حداکثر زمان رسیدن به واماندگی ،بین گروههای تحقیق اختلاف معنی داری وجود نداشت. بحث و نتیجه گیری : نتایج نشان داد که جهت تقویت برخی متغیرهایی که قبلا از تمرینات تداومی استفاده می شد می توان از تمرینات تناوبی نیز بهره گیری نمود.
علمی - پژوهشی
محسن اکبر پور؛ حمید امینی؛ جواد آقازاده؛ احترام عیسی نژاد
دوره 7، شماره 2 ، اسفند 1393
چکیده
هدف: مطالعات نشان داده است که تمرینات ورزشی شدید با افزایش سطح رادیکال های آزاد و ایجاد شرایط استرس اکسیداتیو همراه است، لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر فعالیت تمرینی شدید بر تغییرات بیان ژنی آنزیم کاتالاز لنفوسیتی در بازیکنان فوتبال بود. روش شناسی: در این پژوهش 9 نفر فوتبالیست جوان آماتور (16-18سال) از میان بازیکنانی که داوطلب شرکت ...
بیشتر
هدف: مطالعات نشان داده است که تمرینات ورزشی شدید با افزایش سطح رادیکال های آزاد و ایجاد شرایط استرس اکسیداتیو همراه است، لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر فعالیت تمرینی شدید بر تغییرات بیان ژنی آنزیم کاتالاز لنفوسیتی در بازیکنان فوتبال بود. روش شناسی: در این پژوهش 9 نفر فوتبالیست جوان آماتور (16-18سال) از میان بازیکنانی که داوطلب شرکت در این تحقیق بودند به صورت تصادفی ساده انتخاب شد. در سه مرحله قبل از انجام آزمون ورزشی شدید GXT (Graduate Exercise Test )، بلافاصله بعد از آزمون ورزشی و 3 ساعت بعد از آن در هر بار به مقدار4میلی لیتر خون از آزمودنی های جهت سنجش سطوح mRNA کاتالاز جمع آوری شد. نتایج: یافته ها نشان داد سطوح mRNAکاتالاز لنفوسیتی فوتبالیست های جوان بلافاصله پس از فعالیت( 17/0 = p) و 3 ساعت پس از فعالیت ورزشی ( 08/0 = p) به طور غیر معنی داری افزایش یافت. بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج تحقیق مشخص شد که فعالیت ورزشی شدید باعث افزایش غیر معنی دار سطح mRNAکاتالاز لنفوسیتی بازیکنان جوان فوتبال می شود که این امر احتمالا به دلیل سازگاری در فرایند پس از رونویسی mRNAکاتالاز لنفوسیتی در بازیکنان فوتبال می باشد.
علمی - پژوهشی
ویان وثوقی بانه؛ فتاح مرادی؛ حمید آقا علی نژاد؛ مقصود پیری
دوره 7، شماره 2 ، اسفند 1393
چکیده
هدف: تاثیر تمرین موازی بر وضعیت التهابی و آمادگی جسمانی دختران نوجوان غیرفعال کمتر تحت مطالعه قرار گرفته است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین موازی به مدت چهار و هشت هفته بر شاخصهای التهابی، قدرت عضلانی و عملکرد قلبی-تنفسی در دختران نوجوان غیرفعال بود. روششناسی: در یک مطالعه نیمهتجربی بیست و سه نفر از دختران نوجوان غیرفعال ...
بیشتر
هدف: تاثیر تمرین موازی بر وضعیت التهابی و آمادگی جسمانی دختران نوجوان غیرفعال کمتر تحت مطالعه قرار گرفته است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین موازی به مدت چهار و هشت هفته بر شاخصهای التهابی، قدرت عضلانی و عملکرد قلبی-تنفسی در دختران نوجوان غیرفعال بود. روششناسی: در یک مطالعه نیمهتجربی بیست و سه نفر از دختران نوجوان غیرفعال بطور تصادفی به دو گروه تمرین (11=n، 28/0±07/17 سال، 7/8±45/53 کیلوگرم، 9/3±98/20 کیلوگرم بر مترمربع) و کنترل (12=n، 25/0±16/17 سال، 1/9±50/56 کیلوگرم، 1/3±44/21 کیلوگرم بر مترمربع)تقسیم شدند. ویژگیهای عمومی آزمودنیها و سطوح سرمی شاخصهای التهابی پروتئین واکنشگر C (CRP) و عامل نکروز تومور-آلفا (TNF-α) قبل، پس از هفته چهارم و پس از هفته هشتم دوره تمرین اندازهگیری شد. پروتکل تمرین موازی شامل هشت هفته حرکات هوازی موزون و تمرین با وزنه (3 جلسه تمرین در هفته، حرکات هوازی با شدت 60 تا 75 درصد حداکثر ضربان قلب و به مدت 15 تا 30 دقیقه و تمرینات با وزنه با شدت 60 تا 70 درصد یک تکرار بیشینه و به مدت 25 تا 55 دقیقه در هر جلسه) بود. نتایج: تجزیه و تحلیل دادهها با آزمون تحلیل واریانس دو عاملی با اندازهگیریهای مکرر صورت گرفت. سطح معنیداری 05/0>P در نظر گرفته شد. وزن، نمایه توده بدن، درصد چربی بدن و غلظتهای سرمی CRP و TNF-α آزمودنیها پس از دوره تمرین تغییری نکرد. قدرت عضلانی و عملکرد قلبی-تنفسی در پایان هفته چهارم و به میزان بیشتری در پایان هفته هشتم دوره تمرین افزایش یافت(05/0>P). نتیجه گیری: اجرای تمرین موازی تاثیری بر اندازههای آنتروپومتریکی و شاخصهای التهابی دختران نوجوان غیرفعال ندارد، اما آمادگی جسمانی وابسته به سلامت را بهبود بخشید و بهبودی حاصله متعاقب هشت هفته تمرین بیشتر از چهار هفته تمرین بود.
علمی - پژوهشی
طیبه نظری گیلان نژاد؛ محسن ابراهیمی؛ روح الله حق شناس؛ تهمینه سعیدی ضیابری
دوره 7، شماره 2 ، اسفند 1393
چکیده
هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر 12 هفته تمرینات منتخب یوگا بر گلوکز ناشتا، هموگلوبین گلیکوزیله و نیمرخ لیپیدی در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 بود. روششناسی: سی زن مبتلا به دیابت نوع 2 با میانگین سن (3/3±8/46 سال)، BMI (0/5±6/29 کیلوگرم بر متر مربع) و با 6/2±4/6 سال سابقة بیماری بر اساس معیارهای مشخص در پژوهش انتخاب شدند و در گروههای تمرین یوگا (15 نفر) ...
بیشتر
هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر 12 هفته تمرینات منتخب یوگا بر گلوکز ناشتا، هموگلوبین گلیکوزیله و نیمرخ لیپیدی در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 بود. روششناسی: سی زن مبتلا به دیابت نوع 2 با میانگین سن (3/3±8/46 سال)، BMI (0/5±6/29 کیلوگرم بر متر مربع) و با 6/2±4/6 سال سابقة بیماری بر اساس معیارهای مشخص در پژوهش انتخاب شدند و در گروههای تمرین یوگا (15 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرین گروه تجربی مدت 12 هفته هر هفته سه جلسه و هر جلسه 90 دقیقه به طول انجامید. سطوح گلوکز ناشتا (FBS)، هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c)، تریگلیسرید (TG)، لیپوپروتئین با چگالی زیاد (HDL-C)، لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL-C)، لیپوپروتئین با چگالی بسیار کم (VLDL) و کلسترول تام آزمودنیها 48 ساعت قبل از شروع تمرین و 48 ساعت بعد از اتمام دوره تمرین اندازهگیری شد. یافتهها: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که 12 هفته تمرین یوگا موجب کاهش معنیداری در غلظت گلوکز ناشتا (000/0p=)، هموگلوبین گلیکوزیله (034/0p=)، LDL (009/0p=)، VLDL (027/0p=) و افزایش معنیداری در غلظت HDL (003/0p=) در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 شد. نتیجهگیری: 12 هفته تمرین یوگا موجب بهبود در سطوح گلوکز، هموگلوبین گلیکوزیله و HDL، LDL و VLDL خون میشود و احتمالاً برای تأثیر بیشتر بر تری گلیسرید و کلسترول تام باید مدت دورهی تمرین در این بیماران بیشتر شود.
