علمی - پژوهشی
معصومه حاتمی؛ هیوا رحمانی
چکیده
هدف: هدف تحقیق حاضر بررسی پاسخ فاکتورهای انعقادی به پروتکل های مختلف فعالیت تناوبی در مردان دارای اضافه وزن بود.مواد و روش ها: تعداد 10مرد جوان ( شاخص توده بدنی 4/1±5/26 کیلوگرم/متر2) به عنوان آزمونی انتخاب شدند. بعد از تعیین حداکثر توان، آزمودنی ها در دو جلسه با فاصله یک هفته، پروتکل تناوبی با شدت 110% حداکثر توان ، 6 تکرار 30 ثانیه ای ...
بیشتر
هدف: هدف تحقیق حاضر بررسی پاسخ فاکتورهای انعقادی به پروتکل های مختلف فعالیت تناوبی در مردان دارای اضافه وزن بود.مواد و روش ها: تعداد 10مرد جوان ( شاخص توده بدنی 4/1±5/26 کیلوگرم/متر2) به عنوان آزمونی انتخاب شدند. بعد از تعیین حداکثر توان، آزمودنی ها در دو جلسه با فاصله یک هفته، پروتکل تناوبی با شدت 110% حداکثر توان ، 6 تکرار 30 ثانیه ای با استراحت های فعال 5/3 دقیقه ای و پروتکل تناوبی با شدت 85% حداکثر توان به صورت 6 تکرار 2 دقیقه ای با استراحت های فعال 2 دقیقه ای را اجرا کردند. قبل و بلافاصله بعد از هر پروتکل اندازه گیریها به عمل آمد. جهت بررسی آماری از آزمون تی مستقل و در سطح 05/0≥ P استفاده شد.یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد یک جلسه فعالیت تناوبی با شدت بالا صرف نظر از نوع پروتکل تاثیر معنی داری بر مقادیر زمان پروترومبین نداشت (05/0P> )، اما بین پاسخ زمان پروترومبین به دو پروتکل تفاوت معنی داری را نشان داد (05/0p <). یک جلسه فعالیت تناوبی با شدت بالا تاثیر معنی داری در متغیرهای زمان نسبی ترومبوپلاستین و فیبرینوژن نداشت (05/0P>)، بررسی تفاوت پاسخ این متغیرها به دو پروتکل نیز تفاوت معنی داری را نشان نداد (05/0P>).نتیجه گیری: هر چند شدت بالای فعالیت باعث افزایش نسبی فاکتورهای انعقادی و کاهش زمان انعقاد شد ولی نوع پروتکل بر این تغییرات موثر نبود؛ احتمالا این پروتکلها با تغییرات اندک در فیبرینوژن به عنوان یکی از پروتئین های التهابی مرحله حاد، می توانند به عنوان شیوه تمرینی مفیدی برای افراد غیرفعال در نظر گرفته شوند.
علمی - پژوهشی
فرید فرحانی؛ صادق امانی شلمزاری؛ حمید رجبی؛ علی عباسی؛ علی ساریخانی؛ رسول نجارقابل؛ محمدجواد نقی زاده اصل
چکیده
هدف: فوتسال بهعنوان یکی از ورزشهای حرفهای، از حساسیت خاصی برخوردار است و بدنسازی نوین اینورزش اهمیت دارد. هدف این مطالعه بررسی شاخصهای عصبی ) IEMG و RMS ( و عملکردی، پس از 3 هفتهبازی در زمینهای کوچک ) SSG ( همراه با محدودیت جریان خون ) BFR ( مداوم و متناوب است.روشها: 18 فوتسالیست )میانگین سن 14 / 1 ± 67 / 22 سال( در سه گروه بدون 6( BFR نفر(، 6( BFR نفر( و BFRمتناوب ...
بیشتر
هدف: فوتسال بهعنوان یکی از ورزشهای حرفهای، از حساسیت خاصی برخوردار است و بدنسازی نوین اینورزش اهمیت دارد. هدف این مطالعه بررسی شاخصهای عصبی ) IEMG و RMS ( و عملکردی، پس از 3 هفتهبازی در زمینهای کوچک ) SSG ( همراه با محدودیت جریان خون ) BFR ( مداوم و متناوب است.روشها: 18 فوتسالیست )میانگین سن 14 / 1 ± 67 / 22 سال( در سه گروه بدون 6( BFR نفر(، 6( BFR نفر( و BFRمتناوب ) 6 نفر( قرار گرفتند. تمام شرکتکنندگان در پژوهش سههفتهای به بازی در زمینهای کوچک همراه بامحدودیت جریان خون پرداختند. از دستگاه الکترومیوگرافی و دستگاه ایزوکینتیک بهمنظور جمعآوری دادههایمربوط به فعالیت الکتریکی و متغیرهای ایزوکینتیکی استفاده شد.نتایج: در حرکت لانگز فعالیت الکتریکی عضات راست رانی و دوسر رانی فقط در گروههای دارای محدودیتجریان خون ) BFR و BFR متناوب( افزایش معنادار بینگروهی نشان داد ) 05 / P>0 (. متغیر شوت افزایش معناداربینگروهی و درونگروهی نداشت ) 05 / p < 0 (. پرش سارجنت نیز افزایش معنادار بینگروهی نداشت ) 05 / .) p < 0قدرت نیز در حرکت ا کستنشن و فلکشن فقط در گروههای دارای محدودیت خون افزایش معنادار بینگروهی نشانداد ) 05 / P≥0 (. متغیر کار برحسب وزن افزایش معنادار بینگروهی و درونگروهی نداشت ) 05 / p < 0 (. مقدار خستگیو میانگین اوج گشتاور، نتایج مشابهی داشتند، بهنوعی که فقط در آزمون تی همبسته گروههای دارای محدودیتجریان خون افزایش معنادار داشتند ) 05 / .)P>0نتیجهگیری: ا گرچه نتایج پژوهش حاضر، افزایش شاخصهای مرتبط با فعالسازی عصبی و عملکردی را درفوتسالیستهایی که جریان خون محدودی در پروتکل تمرین داشتند، نشان داد، برای توصیۀ آن به مربیان وفوتسالیستها به پژوهش بیشتری در زمینۀ BFR + SSG نیاز است.
علمی - پژوهشی
معصومه محمدی ارانی؛ نادر رهنما
چکیده
هدف: افزایش سن موجب کاهش تعادل ایستا و پویا می شود. هدف این تحقیق مقایسه اثر تمرینات با تخته تعادل و پیلاتس بر ترس از افتادن و کیفیت زندگی زنان سالمند بود.مواد و روش: از بین زنان سالمند واقع در شهر اصفهان، 36 نفر انتخاب و بطور تصادفی به سه گروه تمرینات پیلاتس (12 نفر)، تمرینات تخته تعادل (12 نفر) و تمرینات ترکیبی (12 نفر) تقسیم شدند. هر گروه تمرینات ...
بیشتر
هدف: افزایش سن موجب کاهش تعادل ایستا و پویا می شود. هدف این تحقیق مقایسه اثر تمرینات با تخته تعادل و پیلاتس بر ترس از افتادن و کیفیت زندگی زنان سالمند بود.مواد و روش: از بین زنان سالمند واقع در شهر اصفهان، 36 نفر انتخاب و بطور تصادفی به سه گروه تمرینات پیلاتس (12 نفر)، تمرینات تخته تعادل (12 نفر) و تمرینات ترکیبی (12 نفر) تقسیم شدند. هر گروه تمرینات مخصوص به خود را به مدت هشت هفته انجام دادند. قبل و بعد از مداخله تعادل ایستا و پویا با استفاده از تست لک لک و آزمون برخاستن و رفتن اندازهگیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آنوا با اندازه های تکراری و در سطح معناداری 05/0 استفاده شد.یافته ها: گروه های تجربی تفاوت معنی‌داری را در قبل و بعد از مداخله در فاکتور تعادل ایستا و پویا نشان دادند (05/0>P). مقایسه دادههای بین سه گروه در مورد فاکتور تعادل ایستا و پویا تفاوت معنی‌داری را در قبل و بعد از دوره تمرین نشان داد، به طوری که میزان بهبودی در گروه تجربی تمرینات ترکیبی بیشتر از دو گروه دیگر بود.نتیجه گیری: یافته ها بیانگر موثر بودن تمرینات در سه گروه تجربی بود، ولی میزان بهبودی در گروه تجربی تمرینات ترکیبی بیشتر از دو گروه دیگر بود، بنابراین می توان از این پروتکل به عنوان یک روش توانبخشی مکمل در جهت بهبود تعادل ایستا و پویا افراد سالمند استفاده نمود.
علمی - پژوهشی
سجاد کرمانی؛ رستم علیزاده؛ لیدا مرادی
چکیده
هدف: آدروپین هورمونی است که توسط ژن وابسته به همئوستاز انرژی در بافت‌های مختلف رمزگذاری می‌شود. هدف از مطالعة حاضر بررسی تأثیر 8 هفته تمرین مقاومتی بر سطح پلاسمایی آدروپین و شاخص مقاومت به انسولین در مردان دارای اضافه‌وزن بود.روشها:بدین‌منظور 24 مرد داوطلب دارای اضافه‌وزن (شاخص تودة بدنی54 /2±74/27 کیلوگرم بر مترمربع) به‌طور تصادفی ...
بیشتر
هدف: آدروپین هورمونی است که توسط ژن وابسته به همئوستاز انرژی در بافت‌های مختلف رمزگذاری می‌شود. هدف از مطالعة حاضر بررسی تأثیر 8 هفته تمرین مقاومتی بر سطح پلاسمایی آدروپین و شاخص مقاومت به انسولین در مردان دارای اضافه‌وزن بود.روشها:بدین‌منظور 24 مرد داوطلب دارای اضافه‌وزن (شاخص تودة بدنی54 /2±74/27 کیلوگرم بر مترمربع) به‌طور تصادفی در دو گروه تمرین و کنترل قرار گرفتند. گروه تمرین برنامة مقاومتی را به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته برگزار کردند. برنامة مقاومتی شامل 3 نوبت 10 تکـراری برای هشت حرکت بود. زمان استراحت بین نوبتها و حرکات یک دقیقه در نظر گرفته شد.نتایج: نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر برای تعامل زمان - گروه نشان داد که بین تغییرات آدروپین، گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین (0001/0P=) تفاوت معنادار وجود دارد. همچنین نتایج تی زوجی نشان داد که تغییرات آدروپین، گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین (001/0P=) فقط در گروه تمرین تفاوت معنادار دارد.نتیجهگیری: به‌نظر می‌رسد این نوع تمرینات مقاومتی به دلیل کافی بودن مدت و شدت فعالیت موجب تحریک آدروپین شده است.
علمی - پژوهشی
زهرا همتی فارسانی؛ ابراهیم بنی طالبی؛ محمد فرامرزی؛ امین بی غم صادق
چکیده
هدف: استخوان‌ها به‌طور وسیعی تحت تأثیر تغذیه، سطح فعالیت و سبک زندگی قرار می‌گیرند و سازگاری‌های ساختاری در شکل و اندازة استخوان از طریق نیروهای ناشی از تحمل وزن و نیروهای اعمال‌شده توسط عضلات اتفاق می‌افتد. ازاین‌رو هدف از مطالعة حاضر این است که آیا شدت‌های مختلف تمرین مقاومتی بر بیان mir-204 و برخی خواص بیومکانیکی استخوان موشهای ...
بیشتر
هدف: استخوان‌ها به‌طور وسیعی تحت تأثیر تغذیه، سطح فعالیت و سبک زندگی قرار می‌گیرند و سازگاری‌های ساختاری در شکل و اندازة استخوان از طریق نیروهای ناشی از تحمل وزن و نیروهای اعمال‌شده توسط عضلات اتفاق می‌افتد. ازاین‌رو هدف از مطالعة حاضر این است که آیا شدت‌های مختلف تمرین مقاومتی بر بیان mir-204 و برخی خواص بیومکانیکی استخوان موشهای نر سالمند نژاد ویستار تأثیر دارد؟روشها: 24 سر موش نر سالمند نژاد ویستار (میانگین سن 23 ماه، میانگین وزن 93/437گرم) در سه گروه مساوی هشت‌تایی شامل تمرینات مقاومتی با شدت متوسط (60 درصد حداکثر ظرفیت حمل ارادی (MVCC)) و تمرینات مقاومتی با شدت بالا (80 درصد MVCC) و گروه کنترل قرار گرفتند و به‌طور تصادفی براساس وزن اولیه تقسیم شدند. تمرینات مقاومتی با استفاده از نردبان مقاومتی و 5 روز در هفته به مدت 8 هفته انجام گرفت. بعد از پایان دورة تمرین بیانmir-204 در بافت مغز استخوان درشت‌نئی به روش RT–PCR اندازهگیری و با استفاده از فرمول ΔΔCT- 2 کمی شدند. همچنین از آزمون خمش سه‌نقطه‌ای برای تعیین خواص بیومکانیکی استخوان استفاده شد. تحلیل آماری با استفاده از تحلیل واریانس تک‌راهه و آزمون کروسکال والیس با سطح 05/ 0P≤ انجام گرفت.نتایج: میزان بیان mir-204(539/0P=)، Runx2 (960/0P=)، مدولاسیون (82/0P=)، قدرت بیشینه و استرس (80/0P=)، انرژی شکست (99/0P=) و نیروی استخوان (81/0P=) در گروههای تمرینی با شدت بالا و متوسط نسبت به گروه کنترل تفاوت معناداری نداشت.نتیجهگیری: با توجه به عدم معناداری در نتایج تحقیق، به‌نظر می‌رسد مدت تمرین برای تأثیرگذاری بر متغیرهای استخوان کافی نبوده است، ازاین‌رو نیاز است دوره‌های طولانی‌تر این نوع تمرینات ورزشی، در تحقیقات آینده بررسی شود.
علمی - پژوهشی
مریم نورشاهی؛ سجاد احمدی زاد؛ فاطمه ایمانی؛ پونه دهقان
چکیده
هدف: سالمندی فرایند کاهش پیشروندة عوامل فیزیولوژیکی و عملکردی است. از تغییرات مهم این دوره، کاهش آنژیوژنز است. براساس نتایج تحقیقات بسیاری فعالیت‌های ورزشی میتواند از پیشرفت این عوامل جلوگیری کند. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی تأثیر فعالیت آیزوکینتیک درونگرا (شدت پایین) با محدودیت جریان خون بر مقدار VEGF سرم در مردان سالمند ...
بیشتر
هدف: سالمندی فرایند کاهش پیشروندة عوامل فیزیولوژیکی و عملکردی است. از تغییرات مهم این دوره، کاهش آنژیوژنز است. براساس نتایج تحقیقات بسیاری فعالیت‌های ورزشی میتواند از پیشرفت این عوامل جلوگیری کند. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی تأثیر فعالیت آیزوکینتیک درونگرا (شدت پایین) با محدودیت جریان خون بر مقدار VEGF سرم در مردان سالمند فعال است.روشها: بدین‌منظور 10 نفر از مردان سالم 60-80 سالة واجد شرایط، در یکی از پارک‌های تهران بهصورت در دسترس (میانگین وزن 25/9±8/77 کیلوگرم، قد 92/2±9/175 سانتی‌متر، شاخص تودۀ بدنی 70/2±12/25 کیلوگرم بر مترمربع) انتخاب شدند. سپس برای به‌دست آوردن 50 درصد حداکثر فشار خون انسدادی برای جلسة محدودیت جریان خون به‌وسیلة دستگاه داپلر انجام گرفت. آزمودنی‌ها 4 نوبت فعالیت فلکشن و اکستنشن زانو را با 20 درصد یک تکرار بیشینه و با سرعت زاویه‌ای 30 درجه در ثانیه حرکت فلکشن و اکستنشن پا را بهصورت کامل انجام دادند، به‌صورتی که ابتدا نوبت اول با 30 تکرار و 3 نوبت دیگر را با 15 تکرار و با 30 ثانیه استراحت بین هر نوبت اجرا کردند. قبل از شروع پروتکل، بلافاصله و دو ساعت پس از فعالیت خون‌گیری انجام گرفت و VEGF سرم به روش الایزا اندازهگیری شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها پس از اطمینان از توزیع طبیعی آنها از آنووای مکرر 3×2 استفاده شد.نتایج: نتایج تجزیه‌وتحلیل داده‌ها نشان داد که سطوح سرمی VEGF، در پاسخ به فعالیت آیزوکنتیک درونگرا همراه با محدودیت جریان خون نسبت به فعالیت آیزوکنتیک درونگرا بدون محدودیت جریان خون، افزایش معناداری داشت (0/01=P).نتیجهگیری: به‌نظر می‌رسد در افراد سالمند استفاده از روش محدودیت جریان خون با وجود پایین بودن شدت فعالیت بر مقدار VEGF سرم بهعنوان یکی از عوامل رگزایی در مردان سالمند فعال تأثیر بسزایی داشت.
علمی - پژوهشی
علی رجبی؛ علی اکبرنژاد؛ معرفت سیاه‌کوهیان؛ مرتضی یاری
چکیده
هـدف: تحقیـق حاضـر بـا هـدف مقایسـۀ اثـر دو توالـی مختلـف تمریـن هـوازی بـا حجـم یکسـان و مانـدگاری پـس از آن بـر سـطوح سـایتوکاینهای التهابـی 6-IL،ب α-TNF و نیمـر خ لیپیـدی در زنـان چـاق مبتـا بـه دیابـت نـوع دو انجـام گرفـت. روشهـا: بدینمنظـور، 36 زن چـاق مبتـا بـه دیابـت نـوع دو بهصـورت تصادفـی بـه سـه گـروه مسـاوی 12 نفـره تقسـیم ...
بیشتر
هـدف: تحقیـق حاضـر بـا هـدف مقایسـۀ اثـر دو توالـی مختلـف تمریـن هـوازی بـا حجـم یکسـان و مانـدگاری پـس از آن بـر سـطوح سـایتوکاینهای التهابـی 6-IL،ب α-TNF و نیمـر خ لیپیـدی در زنـان چـاق مبتـا بـه دیابـت نـوع دو انجـام گرفـت. روشهـا: بدینمنظـور، 36 زن چـاق مبتـا بـه دیابـت نـوع دو بهصـورت تصادفـی بـه سـه گـروه مسـاوی 12 نفـره تقسـیم شـدند. گـروه یـک و دو بـه مـدت 8 هفتـه )گـروه یـک= 3 جلسـه و گـروه دو= 6 جلسـه در هفتـه، بـا حجـم یکسـان( تمریـن هـوازی بـا شـدت 60 تـا 75 درصـد ضربـان قلـب بیشـینه انجـام دادنـد. نمونهگیریهـا در مرحلـۀ پیشآزمـون، 48 سـاعت و دو هفتـه پـس از آخریـن جلسـۀ تمرینـی انجـام گرفـت. در ادامـه متغیرهـای بیوشـیمیایی بـا روش االیـزا اندازهگیـری شـد. بـرای مقایسـۀ نتایـج درونگروهـی از آزمـون تحلیـل واریانـس بـا اندازهگیـری مکـرر همـراه بـا آزمـون تعقیبـی بونفرونـی و بـرای بررسـی نتایـج بینگروهـی از تحلیـل واریانـس یکراهـه بـا آزمـون تعقیبـی توکـی اسـتفاده شـد. نتایــج: پــس از 8 هفتــه مداخلــه، نتایــج درونگروهــی در متغیرهــای 6-IL،ب α-TNF ،بTG و کلســترول تــام تنهــا در گــروه تمرینــی یــک، در پسآزمــون و مانــدگاری در مقایســه بــا پیشآزمــون کاهــش معنــادار نشــان داد )05/0>P .)همچنیــن نتایــج بینگروهــی نشــاندهندۀ اختــاف معنــادار متغیرهــای مذکــور بیــن گروههــای یــک بــا کنتــرل و یــک بــا دو بــود )05/0>P)؛ درحالیکـه بیـن گـروه دو بـا کنتـرل در مراحـل پسآزمـون و مانـدگاری اختـاف زیادی مشـاهده نشـد )05/0P .)میـزان مانـدگاری کاهـش در متغیـر وزن، چربـی بـدن، شـاخص تـودۀ بدنـی، نسـبت بـه مرحلـۀ پیشآزمـون تنهـا در گـروه یـک، همچنـان معنـادار بـود )05/0>P.) نتیجهگیــری: نقــش تمریــن ورزشــی بــا مــدت زمــان بیشــتر نســبت بــه تکــرر در جلســات تمرینــی کوتاهمــدت میتوانــد موجــب تعدیــل بهتــر 6-IL،ب α-TNF و نیمــر خ لیپیــدی در زنــان چــاق مبتــا بــه دیابــت نــوع دو شــود.
علمی - پژوهشی
احمد محمدی مقدم؛ وحید تادیبی؛ ناصر بهپور؛ افشین نظری
چکیده
هدف: نشانگرهای زیستی حاوی اطلاعات پیش‌آگهی بهمنظور شناسایی و پیشگیری بیماری‌های قلبی‌اند. گلکتین-3 از محتمل‌ترین واسطه‌گرهای بین فعالسازی ماکروفاژها و فیبروز قلب است. این پژوهش به بررسی میزان بیان ژن گلکتین-3 بافت قلب موشهای صحرایی نر ویستار به‌دنبال یک دوره تمرینات استقامتی تداومی و تناوبی می‌پردازد.روشها: در این پژوهش ...
بیشتر
هدف: نشانگرهای زیستی حاوی اطلاعات پیش‌آگهی بهمنظور شناسایی و پیشگیری بیماری‌های قلبی‌اند. گلکتین-3 از محتمل‌ترین واسطه‌گرهای بین فعالسازی ماکروفاژها و فیبروز قلب است. این پژوهش به بررسی میزان بیان ژن گلکتین-3 بافت قلب موشهای صحرایی نر ویستار به‌دنبال یک دوره تمرینات استقامتی تداومی و تناوبی می‌پردازد.روشها: در این پژوهش در نهایت 32 سر موش صحرایی در شرایط استاندارد نگهداری و به چهار گروه (گروه شاهد سالم، گروه شاهد ایسکمی، گروه تمرین تداومی و گروه تمرین تناوبی) تقسیم شدند. گروه شاهد سالم بدون القای آنفارکتوس و گروه شاهد ایسکمی پس از 8 هفته به آنفارکتوس قلبی مبتلا شدند. گروههای تمرینی نیز به مدت 8 هفته به تمرینات استقامتی روی نوار گردان پرداختند و پس از 48 ساعت استراحت به آنفارکتوس قلبی مبتلا شدند. یک هفته پس از القا و اطمینان از ایجاد ایسکمی، قلب موشهای صحرایی جدا و بهمنظور اندازهگیری بیان ژنLGALS3 میوکارد از روش qRT-PCR استفاده شد. از آزمون تی و آزمون آنوا یکطرفه و در ادامه آزمون تعقیبی توکی با سطح معناداری 05/0 بهمنظور مقایسة گروه‌ها استفاده شد.نتایج: یافته‌های پژوهش حاضر حاکی از افزایش معنادار بیان ژن گلکتین-3 در بافت قلب موشهای صحرایی نر ویستار پس از القای آنفارکتوس قلبی نسبت به گروه شاهد سالم بود (05/0P<). همچنین بیان نسبی ژن مذکور در گروه شاهد ایسکمی به‌طور معناداری بالاتر از هر دو گروههای تمرینی بود (05/0P<). در مقایسة دو نوع تمرین، میزان نسبی بیان ژن گلکتین-3 در گروه تداومی کمتر بود (05/0P<).
علمی - پژوهشی
ندا آقایی بهمن بگلو؛ سعیده شادمهری؛ شیوا جهانی گلبر؛ محمد شرافتی
چکیده
هدف: مسیر کمپلکس یک هدف راپامایسین در پستانداران (mTORC1) از مسیرهای مهم سنتز پروتئین در قلب است که بیماری دیابت میتواند به اختلال در این مسیر منجر شود. هدف از مطالعة حاضر، بررسی تأثیر 4 هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) بر محتوای پروتئینهای AKT1، mTOR، P70S6K1، 4EBP1 در بافت عضلانی بطن چپ قلب موشهای صحرایی چاق مبتلا به دیابت نوع 2 است.روشها: در این ...
بیشتر
هدف: مسیر کمپلکس یک هدف راپامایسین در پستانداران (mTORC1) از مسیرهای مهم سنتز پروتئین در قلب است که بیماری دیابت میتواند به اختلال در این مسیر منجر شود. هدف از مطالعة حاضر، بررسی تأثیر 4 هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) بر محتوای پروتئینهای AKT1، mTOR، P70S6K1، 4EBP1 در بافت عضلانی بطن چپ قلب موشهای صحرایی چاق مبتلا به دیابت نوع 2 است.روشها: در این مطالعه، 16 سر موش صحرایی نر نژاد اسپراگوداولی (با میانگین وزن20±300 گرم) انتخاب و پس از دیابتی شدن از طریق القای STZ و نیکوتین‌آمید به روش تصادفی به دو گروه تمرین دیابتی و کنترل دیابتی تقسیم شدند؛ گروه تجربی 4 روز در هفته مطابق برنامة تمرینی به مدت 4 هفته به تمرین ورزشی HIIT پرداختند؛ درحالی‌که گروه کنترل هیچ‌گونه برنامة تمرینی نداشتند. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون t-مستقل استفاده شد.نتایج: میان محتوای تام پروتئینهای AKT1 (56/0=P)، mTOR (50/0=P)، P70S6K1 (99/0=P) و 4E-BP1 (32/0=P) گروههای تمرین و کنترل تفاوت معناداری مشاهده نشد. همچنین بین محتوای فسفریله پروتئینهای AKT1ser473 (25/0=P)، mTORser2448 (74/0=P)، P70S6K1Thr389 (37/0=P) و 4E-BP1Thr37/46 (38/0=P) گروههای تمرین و کنترل تفاوت معناداری دیده نشد.نتیجهگیری: برنامة HIIT بر محتوای تام و فسفریله پروتئینهای AKT1، mTOR، P70S6K1، 4EBP1 بطن چپ قلب موشهای صحرایی چاق مبتلا به دیابت نوع 2 اثر معناداری ندارد.
علمی - پژوهشی
حسین برزگری مروست؛ سیروس چوبینه؛ رحمان سوری؛ علی اکبرنژاد
چکیده
هدف: فعالیت ورزشی استقامتی شدید ممکن است در طولانیمدت باعث ایجاد فیبروز قلبی شود. هدف از این مطالعه بررسی اینکه آیا انجام فعالیت ورزشی استقامتی شدید و طولانی مدت می تواند منجر به ایجاد تغییرات ساختاری پاتولوژیک در قلب موش های صحرایی شود. روش ها: تعداد ۱۶ سر موش صحرایی نر بالغ (۴ هفتگی) نژاد ویستار بهصورت تصادفی به دو گروه کنترل ...
بیشتر
هدف: فعالیت ورزشی استقامتی شدید ممکن است در طولانیمدت باعث ایجاد فیبروز قلبی شود. هدف از این مطالعه بررسی اینکه آیا انجام فعالیت ورزشی استقامتی شدید و طولانی مدت می تواند منجر به ایجاد تغییرات ساختاری پاتولوژیک در قلب موش های صحرایی شود. روش ها: تعداد ۱۶ سر موش صحرایی نر بالغ (۴ هفتگی) نژاد ویستار بهصورت تصادفی به دو گروه کنترل و تمرین تقسیم شدند. تمرین استقامتی شدید دویدن روی نوارگردان (پنج جلسه در هفته با شدت ۳۶ متر بر دقیقه و به مدت ۱۶ هفته) توسط گروه تمرینی انجام شد. پس از تشریح موش های صحرایی میزان رسوب کلاژن با استفاده از روشMasson trichrome و بیان ژن و بیان پروتئین PKP2 و TGF-β1 در بطن راست به ترتیب با استفاده از روش Real time-PCR و Western blotting اندازهگیری شد و دادههای حاصل از طریق آزمون t مستقل و در سطح معناداری (0۵/۰ ≥ P) تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: میزان رسوب کلاژن (۰۱/۰ = P) و بیان ژن و بیان پروتئین TGF-β1(به ترتیب (۰۳/۰ = P) و (۰۱/۰ = P)) در بطن راست موش های صحرایی در گروه تمرینی به صورت معناداری بیشتر شده بود. از طرفی بیان ژن PKP2 در گروه تمرین به صورت معنادار کمتر شده بود (۰۴/۰ = P) اما کم شدن بیان پروتئین PKP2 در گروه تمرینی معنادار نبود (۵/۰ = P).نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه حیوانی، فیبروز قلبی و افزایش بیان ژن پروتئینهای دسموزومی پس از فعالیت ورزشی شدید و طولانی مدت مشاهده شد که نشان میدهد فعالیت ورزشی استقامتی شدید و طولانیمدت احتمالا میتواند از طریق بر هم زدن ساختار دسموزوم ها و تشکیل بافت فیبروزی، باعث ایجاد تغییرات پاتولوژیک در بطن راست شود.
علمی - پژوهشی
اکرم اصفهانی نیا؛ حبیب اصغرپور؛ مهدی احمدیان
چکیده
هدف: حفظ آهنگ ضربان و انقباض قلب به‌ویژه حین و متعاقب فعالیت‌های ورزشی از جمله چالش‌هایی است که دانشمندان علم ورزش با آن مواجه‌اند. ازاین‌رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطة بین فعالیت خودکار قلبی پس از فعالیت بالاتنه با مقدار آب کل بدن در مردان با سنین مختلف انجام گرفت.روشها: تعداد ۲۴ نفر از مردان فعال پس از تشریح اهداف و مراحل انجام ...
بیشتر
هدف: حفظ آهنگ ضربان و انقباض قلب به‌ویژه حین و متعاقب فعالیت‌های ورزشی از جمله چالش‌هایی است که دانشمندان علم ورزش با آن مواجه‌اند. ازاین‌رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطة بین فعالیت خودکار قلبی پس از فعالیت بالاتنه با مقدار آب کل بدن در مردان با سنین مختلف انجام گرفت.روشها: تعداد ۲۴ نفر از مردان فعال پس از تشریح اهداف و مراحل انجام تحقیق داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند و به دو گروه 12 نفره (میانسال و سالمند) تقسیم شدند. بهمنظور اندازهگیری تغییرپذیری ضربان قلب از نرم‌افزار اندازهگیری تغییرپذیری ضربان قلب کوبیوس استفاده شد. تغییرپذیری ضربان قلب در حال استراحت، حین، 5 و 10 دقیقه پس از فعالیت روی کارسنج دستی اندازهگیری شد. برای تعیین مقدار آب کل بدن افراد از دستگاه تجزیه‌وتحلیل‌کنندة ترکیب بدن استفاده شد. برای بررسی تغییرات و رابطة بین متغیرهای تحقیق به‌ترتیب از آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر و آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد.نتایج: نتایج نشان داد که در هر دو گروه میانسال و سالمند، مقادیر تغییرپذیری ضربان قلب در حین و بلافاصله بعد از تمرین در مقایسه با حالت استراحت کاهش معنادار (05/0P <) و در 5 و 10 دقیقه از زمان بازیافت در مقایسه با بلافاصله بعد از تمرین افزایش معنادار داشته است (05/0P <). همچنین رابطة معناداری بین متغیرهای تغییرپذیری ضربان قلب و مقدار آب کل بدن در هر در گروه میانسال و سالمند وجود دارد (05/0P <).نتیجهگیری: در مجموع یافته‌ها نشان داد که تغییرپذیری ضربان قلب در افراد میانسال و سالمند در هنگام و پس از فعالیت ورزشی بالاتنه با مقدار آب کل بدن رابطه دارد. بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که تغییرات در دستگاه خودکار به نوع فعالیت و سن آزمودنی‌ها و مقدار آب کل بدن بستگی دارد.
علمی - پژوهشی
ملیحه اردکانی زاده؛ لیلا وصالی اکبرپور
چکیده
هدف: در مطالعات پیشین، بین رگزایی و فشار اکسایشی رابطه‌ای عنوان شده است؛ بنابراین، پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ اثر دو پروتکل متوسط و طولانیمدت بر رگزایی بطن چپ موشهای صحرایی نر انجام گرفت. روشها: تعداد 18 سر موش نر صحرایی (20±210 گرم) بهصورت تصادفی به سه گروه همتای کنترل، شنای متوسط و طولانیمدت تقسیم شدند. گروههای تمرینی به ...
بیشتر
هدف: در مطالعات پیشین، بین رگزایی و فشار اکسایشی رابطه‌ای عنوان شده است؛ بنابراین، پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ اثر دو پروتکل متوسط و طولانیمدت بر رگزایی بطن چپ موشهای صحرایی نر انجام گرفت. روشها: تعداد 18 سر موش نر صحرایی (20±210 گرم) بهصورت تصادفی به سه گروه همتای کنترل، شنای متوسط و طولانیمدت تقسیم شدند. گروههای تمرینی به مدت 10 هفته و 5 روز در هفته در آب 32 درجۀ سانتی‌گراد شنا کردند. در هر جلسه گروه متوسط یک ساعت و گروه طولانی سه ساعت شنا کردند. یک روز پس از پایان تمرین، بافت بطن چپ قلب جدا شد و برای سنجش بیان ژن‌های عامل رشد اندوتلیال عروقی B، عامل رشد فیبروبلاست B، آنژیوپویتین 1و2 و ماتریکس متالوپروتئیناز 2 از روش real-time PCR استفاده شد. تفاوت‌ها با روش آنوا یکطرفه، و مقایسۀ گروه‌ها از طریق آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 05/0p< انجام گرفت.نتایج: مقادیر بیان ژن‌های عامل رشد اندوتلیال عروقی B، آنژیوپویتین 1و2، و ماتریکس متالوپروتئیناز 2 در گروه طولانیمدت در مقایسه با هر دو گروه کنترل و متوسط، و در گروه متوسط نیز در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری یافت، اما بیان ژن عامل رشد فیبروبلاست B فقط در گروه متوسط در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری داشت (001/0=P).نتیجهگیری: با توجه به افزایش معنادار نیتریک اکسید، می‌توان رخداد فرایند رگزایی در گروه طولانیمدت را به فشار برشی، و در گروه متوسط به افزایش معنادار مالون دی‌آلدئید، به فشار اکسایشی نسبت داد.
