علمی - پژوهشی
حسین حاجی آقا بزرگی؛ حمید رجبی؛ حمیدرضا برزگرپور؛ رعنا فیاض میلانی
چکیده
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر انجام فعالیت جسمانی زیربیشینه و فعالیت شناختی به‌صورت همزمان بر شاخص‌های خستگی بود. دانشمندان معتقدند عملکرد استقامتی افراد به جسم و ذهن وابسته است. بنابراین احتمال می‌رود مسیرهای عصبی مشترکی بین فعالیت‌های جسمی و ذهنی وجود داشته باشد. روش‌ها: بدین‌منظور 10 مرد ورزشکار (سن 2±20 سال، وزن 10±71 ...
بیشتر
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر انجام فعالیت جسمانی زیربیشینه و فعالیت شناختی به‌صورت همزمان بر شاخص‌های خستگی بود. دانشمندان معتقدند عملکرد استقامتی افراد به جسم و ذهن وابسته است. بنابراین احتمال می‌رود مسیرهای عصبی مشترکی بین فعالیت‌های جسمی و ذهنی وجود داشته باشد. روش‌ها: بدین‌منظور 10 مرد ورزشکار (سن 2±20 سال، وزن 10±71 کیلوگرم و قد 9±176سانتی‌متر) داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی‌ها در سه جلسة مجزا به فاصلة 72 ساعت در آزمایشگاه حضور یافتند. در جلسة اول طی روش فزاینده روی نوار گردان اکسیژن مصرفی بیشینه (VO2max) افراد تعیین شد. در دو جلسة بعد آزمودنی‌ها به مدت 45 دقیقه با شدت 70 درصد VO2max با فعالیت شناختی (مداخله) و بدون فعالیت شناختی (کنترل) روی نوار گردان دویدند. در حین اجرای فعالیت ضربان قلب و میزان درک فشار ثبت شد. پیش و پس از هر جلسه آزمون انقباض ارادی بیشینه انجام گرفت. قبل، پنج و 30 دقیقه پس از اجرای پروتکل برای اندازه‌گیری پرولاکتین و کورتیزول نمونة خونی جمع‌آوری شد. تحلیل آماری بین دو جلسه با استفاده از آزمون تی-وابسته و تحلیل واریانس دوراهه انجام گرفت.نتایج: براساس نتایج، تفاوت معناداری بین دو جلسه برای شاخص‌های پرولاکتین (668/0=P)، کورتیزول (52/0=P)، انقباض ارادی بیشینه (664/0=P)، درک تلاش (9/0=P) و ضربان قلب (34/0=P) وجود نداشت. نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که انجام فعالیت شناختی در حین فعالیت جسمانی زیربیشینه نمی‌تواند شاخص‌های خستگی را بیشتر از انجام فعالیت جسمانی زیربیشینه تنها تحت تأثیر قرار دهد، با وجود نتایج به‌دست‌آمده نمی‌توان اثر انجام فعالیت شناختی در حین فعالیت ورزشی بر شاخص‌های خستگی را نادیده گرفت. عواملی مانند نوع و مدت زمان انجام فعالیت شناختی و جسمانی از عواملی‌اند که باید مورد توجه قرار بگیرند.
علمی - پژوهشی
رویا ذکری کندلجی؛ وحید ساری صراف؛ مریم نورشاهی
چکیده
هدف: التهاب یکی از پاسخ‌هایی است که پس از فعالیت‌های ورزشی مشاهده شده است. تأثیر التهاب بر خستگی مزمن بیماران روشن است، اما نقش آنان در خستگی ناشی از ورزش و بازیافت مشخص نشده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر 4 هفته مکمل‌دهی روغن ماهی بر خستگی محیطی و بازیافت آن پس از فعالیت وامانده‌ساز در مردان جوان سالم طراحی شد.روش‌ها: بدین‌منظور ...
بیشتر
هدف: التهاب یکی از پاسخ‌هایی است که پس از فعالیت‌های ورزشی مشاهده شده است. تأثیر التهاب بر خستگی مزمن بیماران روشن است، اما نقش آنان در خستگی ناشی از ورزش و بازیافت مشخص نشده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر 4 هفته مکمل‌دهی روغن ماهی بر خستگی محیطی و بازیافت آن پس از فعالیت وامانده‌ساز در مردان جوان سالم طراحی شد.روش‌ها: بدین‌منظور 20 مرد سالم 20-30 ساله به‌صورت نمونة در دسترس در دو گروه تجربی (روغن ماهی) و کنترل (روغن ذرت) قرار گرفتند و به مدت 4 هفته روزانه 6 گرم مکمل دریافت کردند. پیش و پس از دورة مکمل‌دهی، خستگی محیطی و انقباض ارادی بیشینة عضلة ساقی قدامی قبل، بلافاصله بعد و پس از 20 دقیقه بازیافت در پاسخ به آزمون وامانده‌ساز بروس تعدیل‌شده با مدت زمان یکسان اندازه‌گیری شد. خستگی محیطی با استفاده از روش M-wave و سنجش قدرت انقباض ارادی بیشینة عضلة ساقی قدامی اندازه‌گیری شد.نتایج: نتایج آزمون تحلیل دوطرفة واریانس حاکی از تفاوت معنادار در تغییرات قدرت انقباض ارادی بیشینة عضلة ساقی قدامی دو گروه پس از تمرین و پس از 20 دقیقه بازیافت پس از 4 هفته مکمل‌دهی، است (046/0P=). این در حالی است که تفاوت معناداری در مقادیر موج ام و تغییرات آن پس از فعالیت مشاهده نشد (05/0P>). همچنین تفاوت معناداری در میزان درک فشار پس از فعالیت بین دو گروه مشاهده شد (05/0˂P).نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد مصرف روغن ماهی به‌عنوان کاهندة التهاب، موجب کاهش خستگی و بهبود بازیافت پس از فعالیت وامانده‌ساز می‌شود، اما در خستگی محیطی، این اتفاق در انتشار عصبی-عضلانی نبوده است، بنابراین سازوکار عضلانی یا مرکزی مسئول این بهبود است.
علمی - پژوهشی
افشار جعفری؛ فرید اعتمادیان؛ بهزاد برادران؛ علی اکبر ملکی راد
چکیده
هدف: شناسایی سازوکارهای درگیر در اختلالات التهابی طی فرایند افزایش سن و ارائۀ راهکارهای پیشگیرانه یا تعدیل‌کنندۀ مناسب برای بهبود کیفیت زندگی همواره از چالش‌های مهم در حوزۀ علوم زیستی است. بر این اساس، تحقیق حاضر با هدف تعیین اثر دو ماه تمرین ترکیبی (RT+HIIT) و محدودیت کالری بر شاخص‌های التهابی CRP سرمی و مقدار P65 در سلول‌های تک‌هسته‌ای ...
بیشتر
هدف: شناسایی سازوکارهای درگیر در اختلالات التهابی طی فرایند افزایش سن و ارائۀ راهکارهای پیشگیرانه یا تعدیل‌کنندۀ مناسب برای بهبود کیفیت زندگی همواره از چالش‌های مهم در حوزۀ علوم زیستی است. بر این اساس، تحقیق حاضر با هدف تعیین اثر دو ماه تمرین ترکیبی (RT+HIIT) و محدودیت کالری بر شاخص‌های التهابی CRP سرمی و مقدار P65 در سلول‌های تک‌هسته‌ای خون محیطی مردان غیرفعال میانسال انجام گرفتروش‌ها: 24 مرد میانسال غیرفعال و سالم (سن 3±38 سال) و دارای اضافه وزن (کیلوگرم بر متر مربع 1±6/28=BMI) در سه گروه همگن هشت‌نفری محدودیت کالری (CR)، تمرین ترکیبی (T) و تمرین ترکیبی با محدودیت کالری (CRT) شرکت کردند. محدودیت کالری و هزینۀ انجام تمرینات طی 5 روز در هفته حدود (شش کیلوکالری/کیلوگرم/روز) بود. تمرین ترکیبی شامل 5 روز در هفته (2 جلسه تمرین مقاومتی 75 تا 80% 1RM و 3 جلسه تمرین تناوبی با شدت بالا80 تا 85% ضربان قلب ذخیره) بود. مقدار p65 کل (total p65) و فسفریله (p-p65) در PBMCs مردان غیرفعال به روش الیزا پیش و پس از دورۀ پژوهش، اندازه‌گیری شد. غلظت CRP سرمی نیز به شیوۀ ایمونوتوربیدیمتریک اندازه‌گیری شد.نتایج: کاهش وزن بدن گروه CRT به‌طور معناداری (05/0>P) بیشتر از دو گروه دیگر بود. دامنۀ تغییرات درصد چربی، اکسیژن مصرفی بیشینه و قدرت یک تکرار بیشینۀ گروه‌های T و CRT به‌طور معنادار (05/0>P) بیشتر از گروه CR بود. تغییرات کاهندۀ P65 فسفریله و نسبت p-p65/total p65 در PBMCهای گروه‌های T و CRT به‌طور معناداری (05/0>P) بیشتر از گروه CR بود.نتیجه‌گیری: براساس نتایج تحقیق حاضر دو ماه تمرین ترکیبی و محدودیت کالری می‌تواند سبب کاهش برخی شاخص‌های التهابی در مردان غیرفعال شود. به‌علاوه، اثر تمرین ترکیبی با و بدون محدودیت کالری بر عوامل آغازگر فرایندهای التهابی بیشتر از مداخلۀ محدودیت کالری به‌تنهایی است. بنابراین، برای پیشگیری و مقابله با پدیدۀ چاقی و پیامدهای التهابی آن، به‌ویژه در دوران میانسالی، انجام تمرینات ترکیبی و محدودیت کالری توصیه می‌شود.
علمی - پژوهشی
احسان یوسفعلی زاده؛ خسرو ابراهیم؛ سجاد احمدی زاد
چکیده
هدف: هدف از این پژوهش برآورد انرژی مصرفی و سهم دستگاه‌های انرژی در ورزشکاران نخبۀ دفاع شخصی بود.روش‌ها: به‌منظور برآورد انرژی مصرفی و سهم دستگاه‌های انرژی کل مبارزه، ابتدا 12 مرد ورزشکار نخبۀ دفاع شخصی (میانگین سنی ۴/۱±۶/۲۴سال، قد ۲/۲±۱/ سانتی‌متر۱۸۲، تودۀ بدن ۴۴/۲±۱/۷۸ کیلوگرم، درصد چربی %۵/۱±۸۳/۱۶) آزمون‌های اکسیژن ...
بیشتر
هدف: هدف از این پژوهش برآورد انرژی مصرفی و سهم دستگاه‌های انرژی در ورزشکاران نخبۀ دفاع شخصی بود.روش‌ها: به‌منظور برآورد انرژی مصرفی و سهم دستگاه‌های انرژی کل مبارزه، ابتدا 12 مرد ورزشکار نخبۀ دفاع شخصی (میانگین سنی ۴/۱±۶/۲۴سال، قد ۲/۲±۱/ سانتی‌متر۱۸۲، تودۀ بدن ۴۴/۲±۱/۷۸ کیلوگرم، درصد چربی %۵/۱±۸۳/۱۶) آزمون‌های اکسیژن مصرفی بیشینه و ضربان قلب بیشینۀ بروس را روی نوار گردان و میانگین ضربان قلب طی رقابت واقعی را روی تاتامی به‌منظور تعیین شدت انجام دادند، سپس دو راند مبارزۀ ۳ دقیقه با فاصلۀ استراحتی ۱ دقیقه شبیه رقابت را انجام دادند. برای تعیین شدت نسبت کار به استراحت در طول مبارزه، کل زمان راند موردنظر فیلم‌برداری شد، سهم دستگاه‌های هوازی، فسفاژن و گلیکولیز بی‌هوازی به‌ترتیب از طریق مصرف اکسیژن در طول فعالیت، بخش سریع مصرف بیش از حد اکسیژن پس از فعالیت و تغییرات غلظت لاکتات خون در هر راند به‌دست آمد. برای بررسی طبیعی بودن داده‌ها از آزمون شپیرو-ویلک و برای بررسی تفاوت بین‌گروهی از تحلیل آزمون تی زوجی استفاده شد (۰۵/۰>P). نتایج: میانگین نسبت کار به استراحت حدود 1 به ۷/۱ بود. مقدار انرژی مطلق (kJ) و نسبی (%) دستگاه‌های هوازی، فسفاژن و گلیکولیز بی‌هوازی به‌ترتیب kJ۱۱±۱۲۲ (۴±۵۶%)، kJ۲±۶۹ (۲/۰±۳۲%) و kJ ۸±۲۴ (۳±۱۰%) بود.نتیجه‌گیری: براساس نتایج پژوهش توصیه می‌شود در تمرینات و فرایند آموزش به‌طور کلی از دستگاه بی‌هوازی فسفاژن (به‌منظور انجام کار با شدت بالا) و دستگاه هوازی (به‌منظور بازیافت) برای به بیشینه رساندن عملکرد ورزشکار استفاده شود.
علمی - پژوهشی
مجتبی صادق قمی؛ مجید کاشف؛ مجتبی صالح پور
چکیده
هدف: یکی از سازگاری‌های حاصله ناشی از تمرینات ورزشی، افزایش چگالی مویرگی یا آنژیوژنز است. افزایش خون‌رسانی به بافت هیپوکمپ سبب بهبود حافظه، یادگیری و فرایند نوروژنز می‌شود و از بروز بیماری‌های مغزی مانند آلزایمر جلوگیری می‌کند. هدف از این پژوهش مقایسة تأثیر 8 هفته تمرین مقاومتی و دویدن استقامتی بر سطوح VEGF-A و FGF-2 بافت هیپوکمپ در ...
بیشتر
هدف: یکی از سازگاری‌های حاصله ناشی از تمرینات ورزشی، افزایش چگالی مویرگی یا آنژیوژنز است. افزایش خون‌رسانی به بافت هیپوکمپ سبب بهبود حافظه، یادگیری و فرایند نوروژنز می‌شود و از بروز بیماری‌های مغزی مانند آلزایمر جلوگیری می‌کند. هدف از این پژوهش مقایسة تأثیر 8 هفته تمرین مقاومتی و دویدن استقامتی بر سطوح VEGF-A و FGF-2 بافت هیپوکمپ در موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار بود.روش‌ها: به این منظور تعداد 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در قالب یک طرح تجربه- توسعه‌ای به‌طور تصادفی در 4 گروه (تمرین مقاومتی، دویدن، شم تمرین و کنترل) جایگزین شدند و گروه‌های تمرینی به مدت 8 هفته به تمرین ورزشی پرداختند. برای اندازه‌گیری غلظت‌های VEGF-A و FGF-2 بافت هیپوکمپ از روش الایزای ساندویچی و برای آزمون فرضیه‌ها از آزمون تحلیل واریانس یکراهه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.نتایج: نتایج نشان داد که 8 هفته تمرین مقاومتی و استقامتی به‌ترتیب سبب افزایش معنادار VEGF-A (000/0P=)، (000/0P=) و FGF-2 (000/0P=)، (000/0P=) نسبت به گروه کنترل می‌شود. همچنین تفاوت معناداری در غلظت VEGF-A (000/0P=) و FGF-2 (000/0P=) هیپوکمپ، بین گروه‌های تمرین مقاومتی و تمرین دویدن استقامتی وجود دارد. علاوه‌بر این بین گروه شم تمرین و کنترل در شاخص‌های VEGF-A (982/0P=) و FGF-2 (000/1P=) هیپوکمپ تفاوت معناداری مشاهده نشد.نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد که 8 هفته تمرین مقاومتی، بیشتر از تمرین دویدن استقامتی سبب افزایش معنادار عوامل مؤثر در رگ‌زایی در بافت هیپوکمپ موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار می‌شود.
علمی - پژوهشی
مهتاب توکلی؛ سید محمد مرندی؛ مهدی کارگر فرد؛ بهزاد پاکراد؛ آرش دهقانی
چکیده
هدف: بازیافت پس از تمرینات تناوبی شدید نقش مهمی در بهبود اجرای ورزشی دارد، این در حالی است که نوع بازیافت و سابقة تمرینی می‌تواند عملکرد ورزشی را متأثر سازد. هدف این پژوهش مقایسة پاسخ دستگاه تامپونی خون دختران تمرین‌کرده و تمرین‌نکرده به سه نوع بازیافت فعال، غیرفعال و حرکات کششی حین تمرین شدید استقامتی تکراری بود. روش‌ها: 30 دختر ...
بیشتر
هدف: بازیافت پس از تمرینات تناوبی شدید نقش مهمی در بهبود اجرای ورزشی دارد، این در حالی است که نوع بازیافت و سابقة تمرینی می‌تواند عملکرد ورزشی را متأثر سازد. هدف این پژوهش مقایسة پاسخ دستگاه تامپونی خون دختران تمرین‌کرده و تمرین‌نکرده به سه نوع بازیافت فعال، غیرفعال و حرکات کششی حین تمرین شدید استقامتی تکراری بود. روش‌ها: 30 دختر دانشجو (سن 33/±49/22 سال، وزن 31/7±33/68 کیلوگرم و قد 32/8±76/176 سانتی‌متر) به‌صورت تصادفی به سه گروه بازیافت (فعال 10 نفر، غیرفعال 10 نفر و حرکات کششی10 نفر) تقسیم شدند. پس از اندازه‌گیری اکسیژن مصرفی بیشینه (3±38 میلی‌لیتر/کیلوگرم/دقیقه) آزمودنی‌ها سه نوع بازیافت را حین تمرین شدید استقامتی تکراری طی سه روز به‌صورت متقاطع انجام دادند. پیش و بلافاصله پس از تمرین از آزمودنی‌ها نمونة خون شریانی گرفته شد و ظرفیت تامپونی به‌وسیلة دستگاه گازومتری و پروتئین کارنوزین از طریق تکنیک الایزا اندازه‌گیری شد. سپس آزمودنی‌ها تمرینات هوازی (65-80 درصد ضربان قلب بیشینه) را تا جایی که اکسیژن مصرفی بیشینه به 45 (میلی‌لیتر/کیلوگرم/دقیقه) رسید، ادامه دادند. پس از آن آزمون و خون‌گیری مشابه با پیش‌آزمون تکرار شد.نتایج: در دختران تمرین‌نکرده تنها تفاوت معنادار بین بازیافت کششی و فعال برای اشباع اکسیژنی و در دختران تمرین‌کرده بازیافت فعال و غیرفعال افزایش معنادار اشباع اکسیژنی را نشان دادند. در دختران تمرین‌کرده افزایش معناداری برای اسیدیتة خون، بی‌کربنات، بافرهای بازی و کارنوزین با بازیافت فعال مشاهده شد (05/0>P).نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که پاسخ دستگاه تامپونی خون دختران فعال به سه نوع بازیافت چشمگیرتر از دختران غیرفعال بود، همچنین بازیافت فعال در این زمینه پاسخ بیشتری را نشان داد.
علمی - پژوهشی
شهاب الدین سفال منش؛ ندا خالدی؛ حمید رجبی؛ حسین عسکری
چکیده
هدف: با توجه به تناقضات موجود دربارة نقش عامل رونویسی فعال‌شدة 3 به‌عنوان یک شاخص غیرالتهابی فعالیت میوکاردی در ناهنجاری‌های متابولیکی مانند دیابت، پژوهش حاضر با هدف مقایسة اثر دو تمرین تناوبی شدید و مقاومتی فزاینده بر بیان ژن ATF3 عضلة قلبی موش‌های صحرایی دیابتی نر انجام گرفت.روش‌ها: 60 سر موش صحرایی نر 6 هفته‌ای با میانگین وزنی ...
بیشتر
هدف: با توجه به تناقضات موجود دربارة نقش عامل رونویسی فعال‌شدة 3 به‌عنوان یک شاخص غیرالتهابی فعالیت میوکاردی در ناهنجاری‌های متابولیکی مانند دیابت، پژوهش حاضر با هدف مقایسة اثر دو تمرین تناوبی شدید و مقاومتی فزاینده بر بیان ژن ATF3 عضلة قلبی موش‌های صحرایی دیابتی نر انجام گرفت.روش‌ها: 60 سر موش صحرایی نر 6 هفته‌ای با میانگین وزنی 150 گرم به‌صورت تصادفی به پنج گروه دیابتی (D)، دیابت- تناوبی شدید (DIT)، تناوبی شدید (HIIT)، مقاومتی (RT)و دیابت- مقاومتی (DRT)تقسیم شدند. تمرین تناوبی شدید شامل 10 تکرار 1 دقیقه‌ای دویدن روی نوار گردان با 2 دقیقه استراحت و تمرین مقاومتی فزاینده شامل 4 صعود از نردبان مقاومتی همراه وزنه بود. برنامة تمرین، 3 روز در هفته، به مدت 6 هفته همزمان انجام گرفت. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با آزمون فیشر و M-ANOVA در سطح معناداری 01/0P≤ انجام گرفت.نتایج: میزان افزایش معنادار بیان ATF3 در دیابت-تناوبی شدید نسبت به دیابت بیشتر بود (001/0P<). بین دو گروه افزایش معنادار (001/0P = ) بیشتر بود، پاسخ فزایندة بیان ژن ATF3 در گروه دیابت تناوبی شدید به‌طور معنادار بیشتر از پاسخ بیان ژن ATF3 گروه دیابت –تمرین مقاومتی بود (03/0P =).نتیجه‌گیری: تمرین تناوبی شدید در مقایسه با تمرین مقاومتی فزاینده سازوکارهای سلولی مولکولی مختلف را به‌طور مؤثرتری فعال می‌کند و احتمالاً موجب کاهش چشمگیر تأثیرات منفی ناشی از بیماری دیابت بر دستگاه قلبی- عروقی می‌شود.
علمی - پژوهشی
ارزو غفوریان؛ روح الله حق شناس؛ محسن آوندی
چکیده
هدف: از سازوکارهای مؤثر در انجام بهتر عملکرد عضلانی در ورزشکاران، القای ظرفیت پیش‌فعال‌سازی (PAP) در روش گرم کردن است. ازاین‌رو، پژوهش حاضر به‌منظور بررسی تأثیر گرم کردن پویا و گرم کردن پویا به‌همراه PAP بر توان عضلانی و چابکی دختران والیبالیست انجام گرفت.روش‌ها: در این پژوهش ۳۶ والیبالیست دختر به روش متقاطع، دو نوع گرم کردن پویا و ...
بیشتر
هدف: از سازوکارهای مؤثر در انجام بهتر عملکرد عضلانی در ورزشکاران، القای ظرفیت پیش‌فعال‌سازی (PAP) در روش گرم کردن است. ازاین‌رو، پژوهش حاضر به‌منظور بررسی تأثیر گرم کردن پویا و گرم کردن پویا به‌همراه PAP بر توان عضلانی و چابکی دختران والیبالیست انجام گرفت.روش‌ها: در این پژوهش ۳۶ والیبالیست دختر به روش متقاطع، دو نوع گرم کردن پویا و گرم کردن پویا به‌همراه PAP را در دو روز مختلف اجرا کردند. روش گرم کردن پویا شامل حرکات کششی پویا و روش گرم کردن پویا به‌همراه PAP شامل گرم کردن با حرکات کششی پویا و انجام سه حرکت: اسکات، دویدن ۱۰ متر با اتصال وزنة ۵ درصد وزن بدن و پرش با حمل وزنة ۵ درصد وزن بدن بود. آزمون‌های پرش سارجنت، بوسکو و آزمون تی، پیش و به‌ترتیب ۴، ۶ و۹ تا ۱۱ دقیقه بعد و در پایان ۳۰ دقیقه پس از اتمام شیوه‌های تمرینی از آزمودنی‌ها گرفته شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با آزمون‌های تی مستقل، تی وابسته و مدل‌سازی خطی آمیخته با ساختار کوواریانس در سطح معناداری (۰۵/۰>P) انجام گرفت.نتایج: نتایج نشان داد هیچ‌کدام از روش‌های گرم کردن در آزمون پرش سارجنت و بوسکو در هیچ‌یک از زمان‌های اندازه‌گیری تفاوت معناداری نداشت (۰۵/۰<P). ۴۸ ساعت پس از اجراهای ورزشی در هر دو روش گرم کردن، چابکی، با بهبودی معناداری همراه بود. همچنین گرم کردن پویا به‌همراه PAP در۳۰ دقیقه پس از اتمام اجراهای ورزشی در زمان روی هوا قرار گرفتن پاها (AT) اثر معناداری را نشان داد (۰۵/۰>P).نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد تفاوتی بین دو روش گرم کردن پویا و پویا به‌همراه PAPدر توان عضلانی و چابکی زنان والیبالیست وجود ندارد.
علمی - پژوهشی
سجاد احمدی زاد؛ محمد پورکیانی؛ محمودرضا تقی زاده؛ هیوا رحمانی؛ فرشاد امامی
چکیده
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی ویژگی‌های آنتروپومتریک، تیپ بدنی و آمادگی جسمانی نفرات برتر دوازدهمین المپیاد ورزشی کشور و مقایسۀ ویژگی‌های آن‌ها با قهرمانان ملی در رشته‌های مربوطه به‌منظور تعیین تفاوت‌های بین ورزش قهرمانی در سطح دانشگاهی و ملی بود.روش‌ها: از نفرات و تیم‌های برتر (اول تا سوم) رشته‌های ورزشی مختلف برای شرکت در پژوهش ...
بیشتر
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی ویژگی‌های آنتروپومتریک، تیپ بدنی و آمادگی جسمانی نفرات برتر دوازدهمین المپیاد ورزشی کشور و مقایسۀ ویژگی‌های آن‌ها با قهرمانان ملی در رشته‌های مربوطه به‌منظور تعیین تفاوت‌های بین ورزش قهرمانی در سطح دانشگاهی و ملی بود.روش‌ها: از نفرات و تیم‌های برتر (اول تا سوم) رشته‌های ورزشی مختلف برای شرکت در پژوهش دعوت به‌عمل آمد. آزمودنی‌های داوطلب پس از حضور در آزمایشگاه تحت بررسی‌های ترکیب بدنی، آنتروپومتریک و نوع پیکری قرار گرفتند. قابلیت‌های جسمانی شامل انعطاف‌پذیری، توان بی‌هوازی با لاکتیک، توان بی‌هوازی بی‌لاکتیک و توان هوازی نیز اندازه‌گیری شد. پس از جمع‌آوری داده‌ها به تفکیک جنسیت با هنجار ملی قهرمانان که توسط کمیتة ملی المپیک تهیه شده بود، مقایسه شدند. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل آماری از تی- تک‌نمونه در سطح 05/0≥P استفاده شد.نتایج: بهترین عملکرد در قابلیت‌های جسمانی در پسران متعلق به کشتی آزاد و فرنگی بوده است. همچنین در بخش دختران در انعطاف‌پذیری و توان بی‌هوازی با لاکتیک رشتة بدمینتون، در ارگوجامپ رشتة والیبال و در اکسیژن مصرفی بیشینه رشتة دوومیدانی بهترین عملکردها را داشتند. مقایسة نتایج با هنجار ملی نشان داد هم از نظر قابلیت‌های جسمانی (05/0>P) و هم نوع پیکری (05/0>P) ورزشکاران ملی در سطح مطلوب‌تری نسبت به ورزشکاران برتر المپیاد دانشجویی قرار دارند.نتیجه‌گیری: می‌توان گفت ورزشکاران دانشگاهی در سطح بسیار پایین‌تری از نظر قابلیت‌های جسمانی، ترکیب بدنی و نوع پیکری قرار دارند و نمی‌توانند پشتوانة مناسبی برای ورزش ملی کشور باشند و ورزش دانشگاهی به برنامه‌ریزی دقیقی به‌منظور افزایش سطح آمادگی جسمانی و فیزیولوژیکی دانشجویان قهرمان رشته‌های مختلف و کم کردن فاصلة آن‌ها با قهرمانان ملی نیاز دارد.
علمی - پژوهشی
سیروان آتشک؛ وحیده کیانمرز بناب؛ رضا رشدی بناب
چکیده
هدف: پژوهش‌های مختلف نشان داده‌اند دوران یائسگی با افزایش چاقی و التهاب همراه است و به افزایش خطر بیماری‌های قلبی- عروقی منجر می‌شود. با این حال، بیان شده است تمرینات ورزشی شیوة مؤثری برای جلوگیری و کاهش این عوامل است. بنابراین، تحقیق حاضر با هدف بررسی و مقایسة تأثیر تمرینات تناوبی شدید و تمرینات پیوسته با شدت متوسط بر نشانگرهای ...
بیشتر
هدف: پژوهش‌های مختلف نشان داده‌اند دوران یائسگی با افزایش چاقی و التهاب همراه است و به افزایش خطر بیماری‌های قلبی- عروقی منجر می‌شود. با این حال، بیان شده است تمرینات ورزشی شیوة مؤثری برای جلوگیری و کاهش این عوامل است. بنابراین، تحقیق حاضر با هدف بررسی و مقایسة تأثیر تمرینات تناوبی شدید و تمرینات پیوسته با شدت متوسط بر نشانگرهای التهابی پیش‌بینی‌کنندة بیماری‌های قلبی عروقی زنان یائسة چاق انجام گرفت.روش‌ها: 40 زن یائسة چاق در یک مطالعة نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون، به‌طور تصادفی در سه گروه کنترل، تمرینات تناوبی شدید (شامل 6 - 12 بار وهله‌های60 ثانیه دویدن با حداکثر شدت 85-95% و متعاقب آن 60 ثانیه دویدن با شدت پایین 55-60% HRR) و تمرینات پیوسته با شدت متوسط (شامل 25-30 دقیقه دویدن هوازی با شدت 40-65%) ضربان قلب ذخیره (HRR)) قرار گرفتند. برنامه‌های تمرینی دو گروه تجربی به مدت 12 هفته و 3 جلسه در هفته انجام گرفت. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تی همبسته و تحلیل واریانس یکطرفه در سطح معناداری 05/0 تحلیل شدند.نتایج: نتایج نشان داد که هر دو برنامة تمرینی تأثیر معناداری بر غلظت نشانگرهای CRP (001/0>P ،059/5tMICT= ؛001/0>P ،278/7tHIIT=) و ICAM-1 (001/0>P ،609/4tMICT= ؛001/0>P ،813/7tHIIT=) دارد. با این حال این شاخص‌ها در گروه کنترل بدون تغییر باقی ماندند (05/0<P). به‌علاوه در مقایسه با تمرینات پیوسته با شدت متوسط، برنامة تمرینات تناوبی شدید کاهش بیشتری را در مقادیر CRP ((001/0>P) %02/44 vs %91/22: درصد تغییرات) و ICAM-1 ((041/0=P) %74/30 vs %17/21: درصد تغییرات) نشان داد. همچنین یافته‌ها بیانگر این بود که میزان تغییرات غلظت این نشانگرهای التهابی با تغییرات شاخص‌های ترکیب بدن بعد از تمرینات همبستگی (R) مثبت و معناداری دارد (05/0>P).نتیجه‌گیری: یافته‌های تحقیق حاضر نشان داد با وجود اثربخشی هر دو برنامة تمرینی، برنامة تمرینات تناوبی شدید در مقایسه با تمرینات پیوسته تأثیرات چشمگیرتری بر نشانگرهای التهابی پیشگویی‌کنندة بیماری‌های قلبی- عروقی در زنان یائسة چاق دارد.
علمی - پژوهشی
نائمه دشتی؛ نجمه رضائیان؛ مریم کریمی؛ نگار کورش فرد
چکیده
هدف: استئوپونتین، سایتوکاین نوظهور مترشحه از بافت چربی است که با بیماری‌های متابولیکی همراه با چاقی مانند مقاومت به انسولین و دیابت نوع 2 ارتباط دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین تناوبی شدید بر سطح سرمی استئوپونتین، انسولین، گلوکز ناشتا و شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) در زنان جوان کم‌تحرک چاق و دارای اضافه وزن بود.روش‌ها: 20 ...
بیشتر
هدف: استئوپونتین، سایتوکاین نوظهور مترشحه از بافت چربی است که با بیماری‌های متابولیکی همراه با چاقی مانند مقاومت به انسولین و دیابت نوع 2 ارتباط دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین تناوبی شدید بر سطح سرمی استئوپونتین، انسولین، گلوکز ناشتا و شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) در زنان جوان کم‌تحرک چاق و دارای اضافه وزن بود.روش‌ها: 20 زن دارای اضافه وزن و چاق به‌طور تصادفی به دو گروه تجربی (میانگین سنی 14/5±4/32 سال و شاخص تودۀ بدنی 12/18±6/33 کیلوگرم بر مترمربع) و کنترل (میانگین سنی 33/45±2/35 سال و شاخص تودۀ بدنی 65/58±1/31 کیلوگرم بر مترمربع) تقسیم شدند. آزمودنی‌ها در گروه تجربی در 8 هفته تمرین تناوبی شدید (یک دقیقه تناوب دویدن با شدت 90 درصد ضربان قلب بیشینه با 1 دقیقه تناوب استراحت دویدن با شدت 50-60 درصد ضربان قلب بیشینه،20 دقیقه در هر جلسه، 3 بار هفته) شرکت کردند. اندازه‌گیری شاخص‌های خونی و ترکیب بدنی مورد بررسی پیش و پس از اجرای مداخلة تمرین انجام گرفت. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها به کمک آزمون کوواریانس، تی زوجی و آزمون همبستگی پیرسون در سطح معناداری آماری ۰۵/۰>P انجام گرفت.نتایج: بنابر نتایج آزمون تی زوجی اجرای تمرینات تناوبی شدید موجب کاهش معنادار سطوح سرمی استئوپونتین (0/0001=P)، وزن (0/0001=P)، شاخص تودۀ بدنی (0/0001=P) و درصد چربی بدن (0/0001=P)، در پس‌آزمون در مقایسه با پیش‌آزمون شد. با این همه، نتایج آزمون کوواریانس نشان داد تنها تغییرات انسولین (0/039=P)، وزن (0/001=P)، شاخص تودۀ بدنی (0/005=P) و درصد چربی بدن (0/0001=P) بین گروه تمرین و کنترل تفاوتی معنادار داشت. ضمن اینکه، همبستگی معناداری مثبت بین تغییرات سطوح استئوپونتین و تغییرات شاخص تودۀ بدنی (0/0001=P) و درصد چربی بدن (044/0=P) مشاهده شد.نتیجه‌گیری: تمرینات تناوبی شدید سبب کاهش سطوح سرمی استئوپونتین و بهبود ترکیب بدنی و شرایط متابولیکی شد، بنابراین به‌عنوان یک راهکار درمانی مؤثر در زنان جوان چاق و دارای اضافه وزن توصیه می‌شود.
علمی - پژوهشی
سعید ایل بیگی؛ هادی موذنی؛ مرضیه ثاقب جو؛ محمد یوسفی
چکیده
هدف: انجام فعالیت بدون برگشت به حالت اولیة مناسب، امکان آسیب‌های ساختاری در عضلات را در پی دارد. هدف از این پژوهش بررسی اثر روش‌های بازیافت پس از یک جلسه فعالیت وامانده‌ساز بر برخی شاخص‌های عملکردی و آسیب عضلانی در مردان فوتبالیست است.روش‌ها: 36 فوتبالیست فعال شهرستان بیرجند با میانگین وزن 65/15 ± 13/60 کیلوگرم، قد 98/10 ± 02/173 سانتی‌متر ...
بیشتر
هدف: انجام فعالیت بدون برگشت به حالت اولیة مناسب، امکان آسیب‌های ساختاری در عضلات را در پی دارد. هدف از این پژوهش بررسی اثر روش‌های بازیافت پس از یک جلسه فعالیت وامانده‌ساز بر برخی شاخص‌های عملکردی و آسیب عضلانی در مردان فوتبالیست است.روش‌ها: 36 فوتبالیست فعال شهرستان بیرجند با میانگین وزن 65/15 ± 13/60 کیلوگرم، قد 98/10 ± 02/173 سانتی‌متر و سن 53/1 ± 47/16 سال، به‌صورت هدفمند انتخاب شده و به‌صورت تصادفی به 4 گروه 9 نفره (شامل بازیافت غیرفعال، بازیافت فعال، شناوری در آب سرد و بازیافت از طریق ماساژ) تقسیم شدند. آزمودنی‌های هر گروه در ابتدا یک جلسه فعالیت ورزشی حاد تا سرحد واماندگی انجام دادند و پس از آن در یکی از روش‌های بازیافت 20 دقیقه‌ای شرکت کردند. شاخص‌های عملکردی و آسیب عضلانی پیش از فعالیت حاد وامانده‌ساز و بلافاصله پس از بازیافت اندازه‌گیری شد.نتایج: تأثیر روش‌های بازیافت پس از یک جلسه فعالیت حاد وامانده‌ساز، بر میزان لاکتات دهیدروژناز و کراتین کیناز مردان فوتبالیست 19/0Pck= و 2/0PLDH= معنادار نبود. درحالی‌که بازیافت فعال و غوطه‌وری در آب سرد سبب بهبود و افزایش سرعت و توان عمودی مردان فوتبالیست شد (04/0P=؛ 01/0P=).نتیجه‌گیری: با توجه به تأثیرات مثبت بازیافت فعال و غوطه‌وری در آب سرد بر سرعت و توان عمودی مردان فوتبالیست، به‌نظر می‌رسد استفاده از این روش در بین جلسات تمرینی و رقابتی سبب بهبود عملکرد فوتبالیست‌ها شود.
