الناز صادقپور فیروزآباد؛ احمد عبدی؛ آسیه عباسی دلویی
چکیده
زمینه و هدف: در حال حاضر شواهد فزایندهای وجود دارد که نشان میدهد مسیرهای پیشالتهابی که توسط سلولهای T (که IL-17 و IL-22 را ترشح میکنند)، تعدیل میشوند، نقش مهمی در کنترل سوختوسازی دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین هوازی همراه با مصرف عصارة آبی سیر بر بیان IL-17، IL-22 و مقاومت به انسولین موشهای صحرایی دیابتی با استرپتوزوتوسین ...
بیشتر
زمینه و هدف: در حال حاضر شواهد فزایندهای وجود دارد که نشان میدهد مسیرهای پیشالتهابی که توسط سلولهای T (که IL-17 و IL-22 را ترشح میکنند)، تعدیل میشوند، نقش مهمی در کنترل سوختوسازی دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین هوازی همراه با مصرف عصارة آبی سیر بر بیان IL-17، IL-22 و مقاومت به انسولین موشهای صحرایی دیابتی با استرپتوزوتوسین است.مواد و روشها: در این تحقیق تجربی،40 سر موش صحرایی نر (سن 5 هفته و وزن 24/15 ± 12/162 گرم) از نژاد ویستار از انستیتو پاستور تهیه و به آزمایشگاه منتقل شدند. پس از انتقال رتها به آزمایشگاه، القای دیابت و آشنایی با فعالیت ورزشی روی نوار گردان ویژة جوندگان، بهطور تصادفی به پنج گروه کنترل-سالم (CN)، دیابت (DM)، دیابت-تمرین (TDM)، دیابت-سیر (GDM) و دیابت-تمرین-سیر (TGDM) تقسیم شدند. القای دیابت با تزریق داخلصفاقی استرپتوزوتوسین بهصورت تکدوز (mg/kg 60) انجام گرفت. قند خون 250 میلیگرم بر دسیلیتر، حاکی از دیابتی شدن موشها بود. گروههای تمرین به مدت هشت هفته برنامة تمرین هوازی (10-18 متر در دقیقه، 10-40 دقیقه در روز، پنج روز در هفته) را روی نوار گردان انجام دادند. روزانه به ازای هر صد گرم وزن موشهای صحرایی، یک میلیلیتر (حدود 4/0 گرم در هر 100 گرم وزن بدن) عصارة سیر گاواژ شد. بیان IL-17 و IL-22 به روش RT-PCR اندازهگیری شد. پس از برآورد میزان گلوکز و انسولین ناشتا، از شاخص HOMA-IR برای ارزیابی مقاومت به انسولین استفاده شد. دادهها با استفاده از آزمون آنوا و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معناداری 05/0 P< بررسی شد.نتایج: بیان IL-17 (0001/0P=)، IL-22 (0001/0P=) و مقدار HOMA-IR (0001/0P=) در گروههای DM نسبت به گروه CN افزایش یافت. IL-17، IL-22 و HOMA-IR در گروههای TDM (بهترتیب 008/0P=، 040/0P=، 0001/0P=)، GDM (بهترتیب 017/0P=، 044/0P=، 0001/0P=) و TGDM (بهترتیب 0001/0P=، 0001/0P=، 0001/0P=) نسبت به گروه DM بهطور معنادار کمتر بود. همچنین Il-17 و IL-22 در گروه TGDM نسبت به گروه TDM (بهترتیب 045/0P=، 041/0P=) و GDM (بهترتیب 023/0P=، 038/0P=) بهطور معنادار کمتر بود. بین HOMA-IR با IL-17 (0001/0P=) و IL-22 (001/0P=) همبستگی مثبتی مشاهده شد.نتیجهگیری: یافتههای پژوهش حاضر نشان میدهد که احتمالاً افزایش در میزان بیان نسبی IL-17 و IL-22 ناشی از القای دیابت با افزایش مقاومت به انسولین همراه است. کاهش بیان IL-17 و IL-22 بافت چربی در پی تمرین هوازی و عصارة آبی سیر با کاهش HOMA-IR در موشهای دیابتی همراه بود. افزونبر این، ترکیب تمرین هوازی با عصاره سیر تأثیرات همافزایی داشت و موجب کاهش التهاب و HOMA-IR نسبت به هر کدام بهتنهایی شد. از آنجا که افراد دیابتی پیوسته در معرض التهاب هستند و با توجه به تغییرات IL-17 و IL-22 در پی فعالیت ورزشی هوازی و مصرف عصاره سیر، استفاده از این دو عامل احتمالاً میتواند اهمیت درمانی برای بیماران T2DM داشته باشد.
محمد کرمی؛ آسیه عباسی دلویی؛ ایوب سعیدی
چکیده
زمینه و هدف: بافت چربی بیشتر در پی چاقی، با افزایش نشانگرهای التهابی همراه است. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر شدتهای مختلف تمرین مقاومتی دایرهای بر گرملین-1، عامل بازدارندة مهاجرت ماکروفاژها و برخی شاخصهای خطرزای قلبی- عروقی در مردان چاق بود. مواد و روشها: در یک کارآزمایی نیمهتجربی، 44 مرد چاق انتخاب و بهصورت تصادفی به ...
بیشتر
زمینه و هدف: بافت چربی بیشتر در پی چاقی، با افزایش نشانگرهای التهابی همراه است. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر شدتهای مختلف تمرین مقاومتی دایرهای بر گرملین-1، عامل بازدارندة مهاجرت ماکروفاژها و برخی شاخصهای خطرزای قلبی- عروقی در مردان چاق بود. مواد و روشها: در یک کارآزمایی نیمهتجربی، 44 مرد چاق انتخاب و بهصورت تصادفی به چهار گروه کنترل (11 نفر)، تمرین مقاومتی دایرهای با شدت پایین (11 نفر)، تمرین مقاومتی دایرهای با شدت متوسط (11 نفر) و تمرین مقاومتی دایرهای با شدت بالا (11 نفر) تقسیم شدند. تمرین مقاومتی با شدتهای مختلف شامل تمرین دایرهای با شدت بالا (80 درصد 1RM)، تمرین دایرهای با شدت متوسط (60 درصد 1RM) و تمرین دایرهای با شدت پایین (40 درصد 1RM)، سه جلسه در هفته و به مدت 12 هفته بود. سطوح گرملین-1، MIF و نیمرخ لیپیدی (کلسترول، تریگلیسرید، LDL و HDL) سرم با استفاده از کیت و به روش الایزا اندازهگیری شد. دادهها به روش آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر، آزمون تی وابسته و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری 05/0 P< تجزیهوتحلیل شد.نتایج: 12هفته تمرین مقاومتی دایرهای با شدت پایین، متوسط و بالا موجب کاهش معنادار با کاهش معنادار سطوح گرملین1 و MIF، کاهش معنادار سطوح کلسترول، تریگلیسرید و LDL-c و افزایش معنادار سطوح HDL-c شد (001/0=P).نتیجهگیری: بهنظر میرسد تمرین مقاومتی دایرهای با شدتهای مختلف و بهویژه شدت بالا میتواند عامل مؤثری بهمنظور مقابله با افزایش مشاهده در عوامل خطرزای قلبی-عروقی در افراد چاق باشد.
ایرج حسین زاده؛ احمد عبدی؛ آسیه عباسی دلویی
چکیده
زمینه و هدف: بافت چربی بهعنوان بزرگترین بافت بدن، با سازوکارهایی که بر طول عمر و اختلالات متابولیکی ناشی از افزایش سن تأثیر دارد، مرتبط است. توزیع و عملکرد بافت چربی بهطور چشمگیری در طول زندگی تغییر میکند. چاقی، عامل خطر مهم برای ایجاد بیماریهای مانند دیابت نوع 2، اختلالات عصبی، آرتروز، سرطان، بیماریهای قلبی- عروقی و کلیوی ...
بیشتر
زمینه و هدف: بافت چربی بهعنوان بزرگترین بافت بدن، با سازوکارهایی که بر طول عمر و اختلالات متابولیکی ناشی از افزایش سن تأثیر دارد، مرتبط است. توزیع و عملکرد بافت چربی بهطور چشمگیری در طول زندگی تغییر میکند. چاقی، عامل خطر مهم برای ایجاد بیماریهای مانند دیابت نوع 2، اختلالات عصبی، آرتروز، سرطان، بیماریهای قلبی- عروقی و کلیوی است که با افزایش سلولهای پیر و اختلالهای قلبی همراه است. تمرینات ورزشی و مکملهای طبیعی ابزار ضروری در مدیریت چاقی و اختلالهای همراه با آن است و میتواند بر طول عمر تأثیر مثبتی داشته باشد. با وجود این، اثر متقابل تمرین هوازی (AT) و ژل رویال (RJ) بر نشانگرهای پیری سلولهای قلبی در موشهای تغذیهشده با رژیم غذایی (HFD) پرچرب بهخوبی شناخته نشده است. بنابراین، این تحقیق با هدف اثر محافظتی AT و RJ بر p16 و p21 سلولهای قلبی موشهای چاق انجام گرفت.مواد و روشها: در این تحقیق تجربی، 45 موش صحرایی نر نژاد ویستار بهطور تصادفی به پنج گروه (9=n): رژیم غذایی عادی (ND)، رژیم غذایی پرچرب (HFD)، رژیم غذایی پرچرب-تمرین (HFDT)، رژیم غذایی پرچرب-ژل رویال (HFDRJ) و رژیم غذایی پرچرب-تمرین-ژل رویال (HFDTRJ) تقسیم شدند. القای HFD با استفاده از غذای پرچرب شامل 17 درصد پروتئین، 43 درصد کربوهیدرات و 40 درصد چربی انجام گرفت. گروههای مکمل، طی دورة مداخلة روزانه 100 میلیگرم RJ (به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) رقیقشده در آب مقطر را بهصورت خوراکی دریافت کردند. برنامة تمرین هوازی شامل دویدن روی نوار گردان با شدت 50-60 درصد اکسیژن مصرفی بیشینه (VO2max)، پنج روز هفته به مدت هشت هفته بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسة تمرینی، موشهای صحرایی با ترکیب کتامین و زایلازین بیهوش شدند و بافت قلب پس از استخراج در تانک نیتروژن قرار داده شد و بهمنظور اندازهگیری سطوح بیان ژنی p16 و p21 به آزمایشگاه انتقال داده شد. سطوح بیان ژنی p16 و p21 به روش real- time PCR اندازهگیری شد. دادهها به روش تحلیل واریانس دوطرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 05/0 P£ تجزیهوتحلیل شد.نتایج: HFD سبب افزایش معناداری در بیان p16 (001/0P£) و p21 (001/0P£) شد. تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از تحلیل واریانس دوراهه نشان داد که AT و RJ موجب کاهش معناداری در بیان p16 (بهترتیب 001/0P£ و 001/0P£) و P21 (بهترتیب 001/0P£ و 001/0P£) سلولهای قلبی موشهای صحرایی HFD شد. با وجود این، تعامل AT با RJ تأثیر معناداری بر بیان p16 (989/0P=) و p21 (870/0P=) سلول قلبی موشهای صحرایی HFD نداشت.نتیجهگیری: HFD در موشهای صحرایی به افزایش p16 و p21 و AT و RJ به بهبود بیان ژنهای مربوط به پیری در سلولهای قلبی موشهای صحرایی HFD منجر شد، با وجود این، تعامل AT و RJ بر نشانگرهای پیری سلولی تأثیر نداشت. این دادهها نشان میدهد که چاقی با افزایش نشانگرهای پیری سلولی همراه است و AT و RJ، بهمنزلة مداخلة درمانی مناسب در حیوانات HFD، سبب به تأخیر انداختن فرایند پیری سلولی میشود. اثر تعاملی AT و RJ به بررسیهای بیشتری نیاز دارد.
تهمینه ایراندوست؛ احمد عبدی؛ آسیه عباسی دلویی
چکیده
هدف: مقاومت به انسولین از عوامل اصلی در گسترش دیابت نوع 2 به شمار می رود. برخی آدیپوکاین ها بر مقاومت به انسولین نقش دارند که مهمترین این ادیپوکاین ها رزیستین می باشد. هدف از این پژوهش بررسی اثر یک دوره تمرین هوازی همراه با مکمل یاری دارچین بر رزیستین و شاخص های قندی در موش های مقاوم به انسولین میباشد. روش شناسی: 36 سر موش صحرایی انتخاب ...
بیشتر
هدف: مقاومت به انسولین از عوامل اصلی در گسترش دیابت نوع 2 به شمار می رود. برخی آدیپوکاین ها بر مقاومت به انسولین نقش دارند که مهمترین این ادیپوکاین ها رزیستین می باشد. هدف از این پژوهش بررسی اثر یک دوره تمرین هوازی همراه با مکمل یاری دارچین بر رزیستین و شاخص های قندی در موش های مقاوم به انسولین میباشد. روش شناسی: 36 سر موش صحرایی انتخاب و به چهار گروه (کنترل، تمرین ، عصاره دارچین و عصاره تمرین- عصاره دارچین) تقسیم شدند. دوره تمرینی به مدت 8 هفته اجرا شد که هر هفته 5 روز و شدت تمرین 75-80 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی بود. به گروههای عصاره دارچین و –تمرین- عصاره دارچین ، 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز محلول دارچین تزریق شد. نمونه های خونی 72 ساعت پس آخرین جلسه تمرین جهت اندازه گیری متغیر های مورد نظر جمع اوری شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه در سطح معنیداری 05/0 P≤ تحلیل شد. نتایج: یافته ها نشان داد که سطوح رزیستین در هر سه گروه تجربی کاهش معنیداری داشت، انسولین و مقاومت به انسولین در گروه تمرین و عصاره- تمرین کاهش داشت. همچنین سطح گلوکز در گروه تمرین- عصاره کاهش معنی داری داشت. بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافتههای پژوهش به نظر تمرین و عصاره دارچین و ترکیب این دو میتواند از طریق تاثیر بر ادیپوکاین رزیستین بر مقاومت به انسولین تاثیر داشته باشد.
مژگان احمدی؛ آسیه عباسی دلویی؛ سعیده شادمهری؛ ندا آقایی بهمن بگلو
دوره 11، شماره 1 ، بهمن 1397، ، صفحه 139-152
چکیده
هدف: هدف از این تحقیق مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین هوازی و مقاومتی بر وضعیت اکسیدان، آنتیاکسیدان و نیمرخ لیپیدیدر دختران چاق بود.روشها: سی دختر چاق )سن 5±30 سال، قد 2±60/1 سانتیمتر و شاخص توده بدنی 33-31 کیلوگرم بر مجذور متر( انتخابو بهطور تصادفی به سه گروه تمرین هوازی، مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. گروههای تجربی، تمرین هوازی روی تردمیل ...
بیشتر
هدف: هدف از این تحقیق مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین هوازی و مقاومتی بر وضعیت اکسیدان، آنتیاکسیدان و نیمرخ لیپیدیدر دختران چاق بود.روشها: سی دختر چاق )سن 5±30 سال، قد 2±60/1 سانتیمتر و شاخص توده بدنی 33-31 کیلوگرم بر مجذور متر( انتخابو بهطور تصادفی به سه گروه تمرین هوازی، مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. گروههای تجربی، تمرین هوازی روی تردمیل با شدت60 تا 75 درصد ضربان قلب ذخیره و تمرین مقاومتی با شدت 55 تا 75 درصد یک تکرار بیشینه به مدت هشت هفته انجام دادند.نمونههای خون آزمودنیها 48 ساعت قبل و بعد از پروتکل تمرینی و 12 ساعت ناشتایی جمعآوری شد. تحلیل دادهها با استفادهاز آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح 05/0≤P انجام شد.نتایج: تمرین هوازی موجب کاهش معنیدار سطوح مالوندیآلدئید و افزایش معنیدار سوپراکسیددیسموتاز و ظرفیتآنتیاکسیدانی تام پالسما در دختران چاق شد )05/0≤P )با اینوجود، بین اثر هشت هفته فعالیت هوازی و مقاومتی بر نیتریکاکساید پالسما در دختران چاق تفاوت معناداری وجود نداشت )069/0=P .)نتیجهگیری: بهنظر میرسد تمرین هوازی میتواند موجب ایجاد تغییرات قابلتوجه در دستگاه اکسایشی و ضداکسایشی بدن شودو با تعدیل نیمرخ لیپیدی، خطر بیماری قلبی عروقی در افراد چاق را کاهش دهد.واژههای کلیدی: تمرین، اکسیدان، آنتیاکسیدان، نیمرخ لیپیدی، دختران چاق.
آسیه عباسی دلویی؛ رضا اسحاقی؛ مژگان احمدی؛ محمد علی کهن پور
دوره 10، شماره 1 ، آذر 1396، ، صفحه 21-30
چکیده
هدف:هدف از این پژوهش، تعیین تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی برسطوح سرمی GLP-1، DPP-4 و مقاومت انسولین در مردان چاق بود. روش تحقیق: 20 مرد چاق (سن01/2±76/29سال، قد 07/0±79/1متر، وزن 69/5±24/108کیلوگرم، شاخصتوده بدنی 18/1±49/33کیلوگرم بر متر مربع) بهطور تصادفی به 2گروه تمرین مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. فعالیت مقاومتی شامل 6ایستگاه با شدت 55-75درصد یک تکرار بیشینه، ...
بیشتر
هدف:هدف از این پژوهش، تعیین تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی برسطوح سرمی GLP-1، DPP-4 و مقاومت انسولین در مردان چاق بود. روش تحقیق: 20 مرد چاق (سن01/2±76/29سال، قد 07/0±79/1متر، وزن 69/5±24/108کیلوگرم، شاخصتوده بدنی 18/1±49/33کیلوگرم بر متر مربع) بهطور تصادفی به 2گروه تمرین مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. فعالیت مقاومتی شامل 6ایستگاه با شدت 55-75درصد یک تکرار بیشینه، سه روز در هفته و به مدت 8هفته بود. نمونهگیری خون در دو مرحله قبل و بعد از 8هفته (48ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی) بعد از 12ساعت ناشتایی گرفته شد. دادهها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس در اندازهگیری مکرر در سطح 05/0P≤ تحلیلشد. یافتهها:سطوح سرمی GLP-1 گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل بهطور معنادار افزایش یافت(P=0.027). گلوکز خون و سطوح سرمی DPP-4گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل بهطور معنادار کاهش یافت(P=0.019 و P=0.003). اما مقاومت به انسولین گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل تغییر معنادای نداشت(P=0.49). نتیجهگیری:احتمالا یک دوره تمرین مقاومتی، باعث افزایش معنادار GLP-1 و کاهش معنادار DPP-4 شده و این تغییرات با کاهش اشتها و تنظیم متابولیسم گلوکز در مردان چاق همراه است، اما احتمالا یا بر مقاومت به انسولین تاثیر معنادار ندارد و یا نیازمند طول مدت بیشتری از تمرین مقاومتی جهت مشاهده تفاوت معنادار در این شاخص میباشد.
احمد عبدی؛ آسیه عباسی دلویی؛ مجتبی صالح پور؛ سیده رقیه فاطمی؛ سارا ایمن طلب فومنی
دوره 9، شماره 2 ، خرداد 1395، ، صفحه 1425-1434
چکیده
هدف: دیابت نوع دو باعث اختلال در سطح چربیهای پلاسما میشود. آپولیپوپروتئینهای پلاسمایی نسبت به لیپوپروتئینهای سنتی پیشگوی بهتری برای تشخیص بیماریهای قلبی عروقی میباشد. هدف از این پژوهش بررسی اثر تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره انار بر آپولیپوپروتئینهای پلاسمایی در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 میباشد. روش تحقیق: 33 زن دیابتی ...
بیشتر
هدف: دیابت نوع دو باعث اختلال در سطح چربیهای پلاسما میشود. آپولیپوپروتئینهای پلاسمایی نسبت به لیپوپروتئینهای سنتی پیشگوی بهتری برای تشخیص بیماریهای قلبی عروقی میباشد. هدف از این پژوهش بررسی اثر تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره انار بر آپولیپوپروتئینهای پلاسمایی در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 میباشد. روش تحقیق: 33 زن دیابتی نوع 2 شهرستان بابل انتخاب و به طور تصادفی به چهار گروه (کنترل، عصاره انار، تمرین و عصاره انار -تمرین) تقسیم شدند. گروههای تمرین به مدت شش هفته و هر هفته سه جلسه (زمان تمرین از 25 دقیقه تا 45 دقیقه و با شدت 60 تا75 درصد ضربان قلب ذخیره ) در برنامه تمرینی هوازی شرکت کردند. گروههای کنترل-عصاره انار و عصاره انار -تمرین، 150 سی سی عصاره انار را به مدت شش هفته مصرف نمودند. دو روز قبل و بعد از دوره تمرینی در وضعیت ناشتایی (12ساعت) خونگیری از ورید بازویی در حالت نشسته انجام شد. دادهها با استفاده از آزمون t و انالیز واریانس یک طرفه در سطح معنیداری 05/0 P≤تجزیه و تحلیل شد. نتایج: یافتهها نشان داد که سطوح APOA-1 در هر سه گروه تجربی افزایش معنیداری دارد، میانگین سطوح APOB در گروه عصاره و عصاره-تمرین کاهش معنیداری داشت و نسبت APOB/APOA-1 در هر سه گروه تجربی کاهش معنیداری داشت. نتیجه گیری: با توجه به یافتههای پژوهش به نظر تمرین و عصاره انار و ترکیب این دو میتواند در زنان دیابتی نوع دو اثر مفید داشته باشد و به این گروه توصیه میشود.