الناز صادقپور فیروزآباد؛ احمد عبدی؛ آسیه عباسی دلویی
چکیده
زمینه و هدف: در حال حاضر شواهد فزایندهای وجود دارد که نشان میدهد مسیرهای پیشالتهابی که توسط سلولهای T (که IL-17 و IL-22 را ترشح میکنند)، تعدیل میشوند، نقش مهمی در کنترل سوختوسازی دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین هوازی همراه با مصرف عصارة آبی سیر بر بیان IL-17، IL-22 و مقاومت به انسولین موشهای صحرایی دیابتی با استرپتوزوتوسین ...
بیشتر
زمینه و هدف: در حال حاضر شواهد فزایندهای وجود دارد که نشان میدهد مسیرهای پیشالتهابی که توسط سلولهای T (که IL-17 و IL-22 را ترشح میکنند)، تعدیل میشوند، نقش مهمی در کنترل سوختوسازی دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین هوازی همراه با مصرف عصارة آبی سیر بر بیان IL-17، IL-22 و مقاومت به انسولین موشهای صحرایی دیابتی با استرپتوزوتوسین است.مواد و روشها: در این تحقیق تجربی،40 سر موش صحرایی نر (سن 5 هفته و وزن 24/15 ± 12/162 گرم) از نژاد ویستار از انستیتو پاستور تهیه و به آزمایشگاه منتقل شدند. پس از انتقال رتها به آزمایشگاه، القای دیابت و آشنایی با فعالیت ورزشی روی نوار گردان ویژة جوندگان، بهطور تصادفی به پنج گروه کنترل-سالم (CN)، دیابت (DM)، دیابت-تمرین (TDM)، دیابت-سیر (GDM) و دیابت-تمرین-سیر (TGDM) تقسیم شدند. القای دیابت با تزریق داخلصفاقی استرپتوزوتوسین بهصورت تکدوز (mg/kg 60) انجام گرفت. قند خون 250 میلیگرم بر دسیلیتر، حاکی از دیابتی شدن موشها بود. گروههای تمرین به مدت هشت هفته برنامة تمرین هوازی (10-18 متر در دقیقه، 10-40 دقیقه در روز، پنج روز در هفته) را روی نوار گردان انجام دادند. روزانه به ازای هر صد گرم وزن موشهای صحرایی، یک میلیلیتر (حدود 4/0 گرم در هر 100 گرم وزن بدن) عصارة سیر گاواژ شد. بیان IL-17 و IL-22 به روش RT-PCR اندازهگیری شد. پس از برآورد میزان گلوکز و انسولین ناشتا، از شاخص HOMA-IR برای ارزیابی مقاومت به انسولین استفاده شد. دادهها با استفاده از آزمون آنوا و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معناداری 05/0 P< بررسی شد.نتایج: بیان IL-17 (0001/0P=)، IL-22 (0001/0P=) و مقدار HOMA-IR (0001/0P=) در گروههای DM نسبت به گروه CN افزایش یافت. IL-17، IL-22 و HOMA-IR در گروههای TDM (بهترتیب 008/0P=، 040/0P=، 0001/0P=)، GDM (بهترتیب 017/0P=، 044/0P=، 0001/0P=) و TGDM (بهترتیب 0001/0P=، 0001/0P=، 0001/0P=) نسبت به گروه DM بهطور معنادار کمتر بود. همچنین Il-17 و IL-22 در گروه TGDM نسبت به گروه TDM (بهترتیب 045/0P=، 041/0P=) و GDM (بهترتیب 023/0P=، 038/0P=) بهطور معنادار کمتر بود. بین HOMA-IR با IL-17 (0001/0P=) و IL-22 (001/0P=) همبستگی مثبتی مشاهده شد.نتیجهگیری: یافتههای پژوهش حاضر نشان میدهد که احتمالاً افزایش در میزان بیان نسبی IL-17 و IL-22 ناشی از القای دیابت با افزایش مقاومت به انسولین همراه است. کاهش بیان IL-17 و IL-22 بافت چربی در پی تمرین هوازی و عصارة آبی سیر با کاهش HOMA-IR در موشهای دیابتی همراه بود. افزونبر این، ترکیب تمرین هوازی با عصاره سیر تأثیرات همافزایی داشت و موجب کاهش التهاب و HOMA-IR نسبت به هر کدام بهتنهایی شد. از آنجا که افراد دیابتی پیوسته در معرض التهاب هستند و با توجه به تغییرات IL-17 و IL-22 در پی فعالیت ورزشی هوازی و مصرف عصاره سیر، استفاده از این دو عامل احتمالاً میتواند اهمیت درمانی برای بیماران T2DM داشته باشد.
ایرج حسین زاده؛ احمد عبدی؛ آسیه عباسی دلویی
چکیده
زمینه و هدف: بافت چربی بهعنوان بزرگترین بافت بدن، با سازوکارهایی که بر طول عمر و اختلالات متابولیکی ناشی از افزایش سن تأثیر دارد، مرتبط است. توزیع و عملکرد بافت چربی بهطور چشمگیری در طول زندگی تغییر میکند. چاقی، عامل خطر مهم برای ایجاد بیماریهای مانند دیابت نوع 2، اختلالات عصبی، آرتروز، سرطان، بیماریهای قلبی- عروقی و کلیوی ...
بیشتر
زمینه و هدف: بافت چربی بهعنوان بزرگترین بافت بدن، با سازوکارهایی که بر طول عمر و اختلالات متابولیکی ناشی از افزایش سن تأثیر دارد، مرتبط است. توزیع و عملکرد بافت چربی بهطور چشمگیری در طول زندگی تغییر میکند. چاقی، عامل خطر مهم برای ایجاد بیماریهای مانند دیابت نوع 2، اختلالات عصبی، آرتروز، سرطان، بیماریهای قلبی- عروقی و کلیوی است که با افزایش سلولهای پیر و اختلالهای قلبی همراه است. تمرینات ورزشی و مکملهای طبیعی ابزار ضروری در مدیریت چاقی و اختلالهای همراه با آن است و میتواند بر طول عمر تأثیر مثبتی داشته باشد. با وجود این، اثر متقابل تمرین هوازی (AT) و ژل رویال (RJ) بر نشانگرهای پیری سلولهای قلبی در موشهای تغذیهشده با رژیم غذایی (HFD) پرچرب بهخوبی شناخته نشده است. بنابراین، این تحقیق با هدف اثر محافظتی AT و RJ بر p16 و p21 سلولهای قلبی موشهای چاق انجام گرفت.مواد و روشها: در این تحقیق تجربی، 45 موش صحرایی نر نژاد ویستار بهطور تصادفی به پنج گروه (9=n): رژیم غذایی عادی (ND)، رژیم غذایی پرچرب (HFD)، رژیم غذایی پرچرب-تمرین (HFDT)، رژیم غذایی پرچرب-ژل رویال (HFDRJ) و رژیم غذایی پرچرب-تمرین-ژل رویال (HFDTRJ) تقسیم شدند. القای HFD با استفاده از غذای پرچرب شامل 17 درصد پروتئین، 43 درصد کربوهیدرات و 40 درصد چربی انجام گرفت. گروههای مکمل، طی دورة مداخلة روزانه 100 میلیگرم RJ (به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) رقیقشده در آب مقطر را بهصورت خوراکی دریافت کردند. برنامة تمرین هوازی شامل دویدن روی نوار گردان با شدت 50-60 درصد اکسیژن مصرفی بیشینه (VO2max)، پنج روز هفته به مدت هشت هفته بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسة تمرینی، موشهای صحرایی با ترکیب کتامین و زایلازین بیهوش شدند و بافت قلب پس از استخراج در تانک نیتروژن قرار داده شد و بهمنظور اندازهگیری سطوح بیان ژنی p16 و p21 به آزمایشگاه انتقال داده شد. سطوح بیان ژنی p16 و p21 به روش real- time PCR اندازهگیری شد. دادهها به روش تحلیل واریانس دوطرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 05/0 P£ تجزیهوتحلیل شد.نتایج: HFD سبب افزایش معناداری در بیان p16 (001/0P£) و p21 (001/0P£) شد. تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از تحلیل واریانس دوراهه نشان داد که AT و RJ موجب کاهش معناداری در بیان p16 (بهترتیب 001/0P£ و 001/0P£) و P21 (بهترتیب 001/0P£ و 001/0P£) سلولهای قلبی موشهای صحرایی HFD شد. با وجود این، تعامل AT با RJ تأثیر معناداری بر بیان p16 (989/0P=) و p21 (870/0P=) سلول قلبی موشهای صحرایی HFD نداشت.نتیجهگیری: HFD در موشهای صحرایی به افزایش p16 و p21 و AT و RJ به بهبود بیان ژنهای مربوط به پیری در سلولهای قلبی موشهای صحرایی HFD منجر شد، با وجود این، تعامل AT و RJ بر نشانگرهای پیری سلولی تأثیر نداشت. این دادهها نشان میدهد که چاقی با افزایش نشانگرهای پیری سلولی همراه است و AT و RJ، بهمنزلة مداخلة درمانی مناسب در حیوانات HFD، سبب به تأخیر انداختن فرایند پیری سلولی میشود. اثر تعاملی AT و RJ به بررسیهای بیشتری نیاز دارد.
بختیار ترتیبیان؛ سیروان محمد امینی خیاط
چکیده
هدف:تأثیرات مطلوب ورزش بر سلامت قلب و عروق کودکان بهدلیل داشتن فیزیولوژی متفاوت نسبت به سایر ردههای سنی بهخوبی روشن نشده است. ازاینرو هدف از مطالعۀ حاضر پاسخ شاخصهای ساختاری و عملکردی قلب کودکان به 12 هفته تمرینات هوازی شدت متوسط بود.روشها:20 کودک سالم (بدون سابقة تمرینی منظم) با میانگین سنی 10 تا 12 سال بهصورت تصادفی در دو گروه ...
بیشتر
هدف:تأثیرات مطلوب ورزش بر سلامت قلب و عروق کودکان بهدلیل داشتن فیزیولوژی متفاوت نسبت به سایر ردههای سنی بهخوبی روشن نشده است. ازاینرو هدف از مطالعۀ حاضر پاسخ شاخصهای ساختاری و عملکردی قلب کودکان به 12 هفته تمرینات هوازی شدت متوسط بود.روشها:20 کودک سالم (بدون سابقة تمرینی منظم) با میانگین سنی 10 تا 12 سال بهصورت تصادفی در دو گروه کنترل (10=n) و ورزش (10=n) داوطلب شرکت در پژوهش شدند. گروه ورزش تمرین هوازی را با شدت 55 تا 70 درصد ضربان قلب ذخیره به مدت 12 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 25 تا 35 دقیقه انجام دادند. شاخصهای ساختاری و عملکردی قلب با استفاده از دستگاه اکوکاردیوگرافی در شرایط پایه و پایان 12 هفته تمرین ورزشی اندازهگیری شد. دادهها با استفاده از آزمونهای آماری تی زوجی و تی مستقل تجزیهوتحلیل شد (05/0>p).نتایج: قطر پایان دیاستولی بطن چپ، تودۀ بطن چپ، حجم پایان دیاستولی بطن چپ و اوج اکسیژن پس از 12 هفته تمرین هوازی در گروه ورزش در مقایسه با شرایط پایه و گروه کنترل بهطور معناداری افزایش یافت (05/0>P) و ضربان قلب استراحت کاهش معناداری را نشان داد (05/0>p).نتیجهگیری:نتایج نشان داد که متعاقب 12 هفته تمرین هوازی شدت متوسط برخی شاخصهای ساختاری و عملکردی قلب کودکان بهبود مییابد، بهگونهای که این تغییرات میتواند نقش مؤثری در تقویت دستگاه قلبی عروقی کودکان داشته باشد.
محسن ثالثی؛ هما شیخانی شاهین؛ بیتا گرامی زاده؛ نادر تنیده
دوره 3، شماره 2 ، اردیبهشت 1389
چکیده
مقدمه: تحقیقات در انسان و حیوان نشان داده است که فعالیت های ورزشی باعث فشار و کشیدگی بیش از حد در بافت، رهاساز ی مواد التهابی و عوامل رشدی و در نهایت منجر به فعالیت و تکثیر سلول های ماهواره ای م یشود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 8 هفته فعالیت ورزشی و مکمل استروژن بر تعداد سلول های ماهواره ای در مو شهای صحرایی بود. روش تحقیق: تعداد 38 سر ...
بیشتر
مقدمه: تحقیقات در انسان و حیوان نشان داده است که فعالیت های ورزشی باعث فشار و کشیدگی بیش از حد در بافت، رهاساز ی مواد التهابی و عوامل رشدی و در نهایت منجر به فعالیت و تکثیر سلول های ماهواره ای م یشود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 8 هفته فعالیت ورزشی و مکمل استروژن بر تعداد سلول های ماهواره ای در مو شهای صحرایی بود. روش تحقیق: تعداد 38 سر موش صحرایی انتخاب و به طور تصادفی در چهار گروه فعالیت ورزشی، مکمل استروژن، مکمل استروژن به همراه فعالیت ورزشی و کنترل تقسیم شدند. سپس دو گروه فعالیت ورزشی هوازی و فعالیت ورزشی هوازی همراه با مکمل استروژن به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه به تمرین هوازی پرداختند. گروه مکمل استروژن و مکمل استروژن و فعالیت ورزشی هوازی نیز در ابتدای هر هفته به مقدار6/0 میلی لیتر استروژن را به صورت زیرجلد ی دریافت می نمودند. در پایان هفته هشتم عضله نعلی از ابتدا و انتها خارج گردید، در فرمالین 10 درصد قرارداده و به آزمایشگاه پاتولوژ ی دانشگاه علوم پزشکی شیراز فرستاده شد. در آزمایشگاه از طریق رنگ آمیزی هماتوکسین ائوزین و ایمنو هیستوکمیستری و میکروسکوپ های نوری تعداد سلول های ماهواره ای شمارش و ثبت گردید. نتایج: نتایج حاصل از تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که میزان سلول های ماهواره ای در گرو ههای تحقیق متفاوت است به طوری که فعالیت ورزشی موجب یک افزایش 16 درصدی (83/0±8/2 به 21/1±25/3) در تعداد سلول های ماهواره ای در رت ها می گردد در حالیکه در گروهی که فعالیت ورزشی طولانی مدت را به همراه مکمل استروژن در یافت می نمودند یک کاهش 71 درصدی(83±8/2 به 6/0±81/0) در تعداد سلول ها مشاهده گردید. همچنین نتیجه تحقیق حاضر یک افزایش 5 برابری را در تعداد سلو لهای ماهواره ای در گروهی که مکمل استروژن دریافت می نمودند، نشان داد.