علمی - پژوهشی
عاتکه السادات سعیدیان؛ رستم علیزاده؛ لیدا مرادی
چکیده
هدف: با توجه به رشد فزایندۀ چاقی و اضافه وزن در سال‌های اخیر، این پژوهش با هدف بررسی تأثیر تمرین هوازی در شرایط هایپوکسی نورموباریک و نورموکسی بر سطوح استراحتی VEGF و VO2max زنان دارای اضافه وزن / چاق انجام گرفت. روشها: بدین‌منظور 24 زن دارای اضافه وزن (میانگین و انحراف استاندارد سن، قد و وزن به‌ترتیب 7/3 ±25/28 سال، 01/3±8/161 سانتی‌متر ...
بیشتر
هدف: با توجه به رشد فزایندۀ چاقی و اضافه وزن در سال‌های اخیر، این پژوهش با هدف بررسی تأثیر تمرین هوازی در شرایط هایپوکسی نورموباریک و نورموکسی بر سطوح استراحتی VEGF و VO2max زنان دارای اضافه وزن / چاق انجام گرفت. روشها: بدین‌منظور 24 زن دارای اضافه وزن (میانگین و انحراف استاندارد سن، قد و وزن به‌ترتیب 7/3 ±25/28 سال، 01/3±8/161 سانتی‌متر و 18/7±64/78 کیلوگرم) در گروه تمرین هایپوکسی نورموباریک به مدت 6 هفته و هر هفته 3 جلسه تمرین هوازی در چادر هایپوکسی را انجام دادند و گروه نورموکسی در زمانی معادل با زمان تمرین گروه هایپوکسی نورموباریک تمرین هوازی در شرایط نورموباریک داشتند. برنامۀ تمرین شامل 5 دقیقه گرم کردن، 20 دقیقه فعالیت با 60 درصد ضربان قلب بیشینه در هفتۀ اول بود و سپس هر هفته 5 دقیقه به مدت زمان فعالیت افزوده شد.نتایج: تغییرات وزن (165/0p=) و BMI (191/0p=) گروه هایپوکسی نورموباریک در مقایسه با نورموکسی معنادار نبود. ولی تغییرات درصد چربی (022/0p=) و دور کمر (031/0p) هنگام مقایسۀ دو گروه معنادار بود. تغییرات اکسیژن مصرفی بیشینه (008/0p=) و VEGF (001/0p <) تفاوت معناداری نشان داد. نتیجه‌گیری: افزایش بیشتر و معنادار سطوح استراحتی VEGF در شرایط هایپوکسی نورموباریک نشان‌دهندۀ اهمیت فعالیت بدنی در کاهش خطر بیماری‌های قلبی- عروقی و عملکرد اندوتلیال عروق در افراد دارای اضافه وزن است.
علمی - پژوهشی
اسماعیل کرمی؛ علی حسنی؛ محمد رضا دهخدا؛ پژمان معتمدی
چکیده
هدف: ناتریورتیک پپتید دهلیزی از قلب ترشح می‌شود و می‌تواند تأثیرات متفاوتی بر دستگاه‌های مختلف بدن بگذارد. از جمله مهم‌ترین تأثیرات این هورمون تأثیر بر سازوکارهای تنظیمی فشار خون است. هدف از این مطالعه بررسی اثر فعالیت ورزشی مقاومتی با محدودیت جریان خون بر ناتریورتیک پپتید دهلیزی و متعاقب آن فشار خون است.روشها: این پژوهش نیمه‌تجربی ...
بیشتر
هدف: ناتریورتیک پپتید دهلیزی از قلب ترشح می‌شود و می‌تواند تأثیرات متفاوتی بر دستگاه‌های مختلف بدن بگذارد. از جمله مهم‌ترین تأثیرات این هورمون تأثیر بر سازوکارهای تنظیمی فشار خون است. هدف از این مطالعه بررسی اثر فعالیت ورزشی مقاومتی با محدودیت جریان خون بر ناتریورتیک پپتید دهلیزی و متعاقب آن فشار خون است.روشها: این پژوهش نیمه‌تجربی با طرح گروهی متقاطع با اندازه‌گیری مکرر با هدف تعیین اثر یک جلسه فعالیت مقاومتی با شدت بالا و پایین، با و بدون محدودیت جریان خون بر سطوح سرمی ناتریورتیک پپتید دهلیزی و فشار خون مردان تمرین‌کرده انجام گرفت.بدین‌منظور از میان جامعة در دسترس 8 مرد تمرین‌کرده با دامنۀ سنی 75/1±25 سال و درصد چربی 7/7±4/15 به‌صورت تصادفی انتخاب شدند. این افراد با فاصلة 48 ساعت پروتکل‌های مختلف شامل فعالیت مقاومتی با شدت بالا (75 درصد یک تکرار بیشینه) با و بدون محدودیت جریان خون و همین فعالیت را با شدت پایین (30 درصد یک تکرار بیشینه) با و بدون محدودیت جریان خون انجام دادند. سطوح سرمی ناتریورتیک پپتید دهلیزی با استفاده از روش الایزا بررسی شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر تجزیه‌وتحلیل شد.نتایج: سطوح ناتریورتیک پپتید دهلیزی سرمی در اثر اعمال فعالیت‌های مقاومتی با شدت بالا و پایین، با و بدون محدودیت جریان خون تفاوت معناداری با هم ندارد (05/0≥p) همچنین تغییر معناداری در فشار خون مشاهده نشد.نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد اثر فعالیت‌های مقاومتی با شدت بالا و پایین، با و بدون محدودیت جریان خون، بر سازوکارهای تنظیمی فشار خون از طریق ترشح ناتریورتیک پپتید دهلیزی در مردان تمرین‌کرده تفاوتی با هم ندارد.
علمی - پژوهشی
بختیار ترتیبیان؛ سیروان محمد امینی خیاط
چکیده
هدف:تأثیرات مطلوب ورزش بر سلامت قلب و عروق کودکان به‌دلیل داشتن فیزیولوژی متفاوت نسبت به سایر رده‌های سنی به‌خوبی روشن نشده است. ازاین‌رو هدف از مطالعۀ حاضر پاسخ شاخص‌های ساختاری و عملکردی قلب کودکان به 12 هفته تمرینات هوازی شدت متوسط بود.روشها:20 کودک سالم (بدون سابقة تمرینی منظم) با میانگین سنی 10 تا 12 سال به‌صورت تصادفی در دو گروه ...
بیشتر
هدف:تأثیرات مطلوب ورزش بر سلامت قلب و عروق کودکان به‌دلیل داشتن فیزیولوژی متفاوت نسبت به سایر رده‌های سنی به‌خوبی روشن نشده است. ازاین‌رو هدف از مطالعۀ حاضر پاسخ شاخص‌های ساختاری و عملکردی قلب کودکان به 12 هفته تمرینات هوازی شدت متوسط بود.روشها:20 کودک سالم (بدون سابقة تمرینی منظم) با میانگین سنی 10 تا 12 سال به‌صورت تصادفی در دو گروه کنترل (10=n) و ورزش (10=n) داوطلب شرکت در پژوهش شدند. گروه ورزش تمرین هوازی را با شدت 55 تا 70 درصد ضربان قلب ذخیره به مدت 12 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 25 تا 35 دقیقه انجام دادند. شاخص‌های ساختاری و عملکردی قلب با استفاده از دستگاه اکوکاردیوگرافی در شرایط پایه و پایان 12 هفته تمرین ورزشی اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری تی زوجی و تی مستقل تجزیه‌وتحلیل شد (05/0>p).نتایج: قطر پایان دیاستولی بطن چپ، تودۀ بطن چپ، حجم پایان دیاستولی بطن چپ و اوج اکسیژن پس از 12 هفته تمرین هوازی در گروه ورزش در مقایسه با شرایط پایه و گروه کنترل به‌طور معناداری افزایش یافت (05/0>P) و ضربان قلب استراحت کاهش معناداری را نشان داد (05/0>p).نتیجه‌گیری:نتایج نشان داد که متعاقب 12 هفته تمرین هوازی شدت متوسط برخی شاخص‌های ساختاری و عملکردی قلب کودکان بهبود می‌یابد، به‌گونه‌ای که این تغییرات می‌تواند نقش مؤثری در تقویت دستگاه قلبی عروقی کودکان داشته باشد.
علمی - پژوهشی
جلیل رئیسی؛ مینا قندهاری؛ سید محمد مرندی؛ مسعود اعتمادی فر
چکیده
هدف: امروزه شناسایی و طراحی مداخلات تمرینی آموزشی، کم‌هزینه و قابل دسترس برای بیماران به‌ویژه افراد مبتلا به ام.اس، ضروری به‌نظر می‌رسد .یک رویکرد بالقوه ممکن است آموزش تمرین هدفمند از طریق رسانه‌هایی مانند لوح فشرده باشد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثر دو ماه برنامۀ تمرینی پیلاتس با لوح فشرده و نظارت مربی بر SPPB زنان مبتلا به ام.اس بود.روشها: ...
بیشتر
هدف: امروزه شناسایی و طراحی مداخلات تمرینی آموزشی، کم‌هزینه و قابل دسترس برای بیماران به‌ویژه افراد مبتلا به ام.اس، ضروری به‌نظر می‌رسد .یک رویکرد بالقوه ممکن است آموزش تمرین هدفمند از طریق رسانه‌هایی مانند لوح فشرده باشد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثر دو ماه برنامۀ تمرینی پیلاتس با لوح فشرده و نظارت مربی بر SPPB زنان مبتلا به ام.اس بود.روشها: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود و شرکت‌کنندگان 30 زن مبتلا به ام.اس (میانگین سن 24/6 6/43 سال، قد 40/5 20/163 سانتی‌متر، وزن 52/6 22/60 کیلوگرم) بودند که به سه گروه شاهد، تمرین با لوح فشرده و تمرین در سالن تقسیم شدند. آزمون SPPB( تعادل، سرعت راه رفتن و قدرت اندام تحتانی) قبل و بعد از تمرینات انجام گرفت. تمرینات طی 8 هفته، 3 جلسه و یک ساعت انجام گرفت. از تحلیل کوواریانس در سطح 5 درصد به‌منظور تحلیل داده‌ها استفاده شد.نتایج: یافته‌ها نشان داد نمرات SPPB گروه تمرین با لوح فشرده در مرحلۀ پس‌آزمون نسبت به پیش‌آزمون افزایش یافت، اما از نظر آماری تفاوت معناداری نداشت (05/0(13و1)F)، با وجود این میزان تأثیر برابر 21 درصد بود؛ یعنی تمرینات منتخب دوماهه همراه با لوح فشرده در منزل، 21 درصد روی SPPB زنان مبتلا به ام.اس مؤثر بوده است. در گروه تمرین با حضور مربی نمرات SPPB از نظر آماری افزایش معناداری داشت (05/0> Pو 00/11=(14و1)F).نتیجه‌گیری: از یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که تمرینات منتخب پیلاتس در منزل همراه با لوح فشرده بر SPPB بیماران مبتلا به ام.اس 21 درصد اثربخش است و با توجه به دسترسی آسان و هزینۀ مالی بسیار کم، این روش می‌تواند بسیار سودمند و مناسب باشد. اما از آنجا که تحقیق حاضر به لحاظ تولید محتوا و لوح‌های فشرده اولین از نوع خود در کشور است، به‌نظر می‌رسد انجام پژوهش‌های بیشتر ضروری است.
علمی - پژوهشی
رحمن سوری؛ محمدرضا اسد؛ زهره براهوئی جمار؛ نجمه رضائیان
چکیده
هدف: آدیپولین، آدیپوکاین نوظهور ضدالتهابی و حساس‌گر انسولین است که در تعدیل عدم تحمل گلوکز و مقاومت به انسولین نقش دارد. از آنجا که فعالیت بدنی و ورزش نیز از مداخله‌های درمانی مؤثر و کم‌خطر در بهبود مقاومت به انسولین است، در مطالعۀ حاضر تأثیر تمرینات استقامتی در دو شدت مختلف بر سطوح آدیپولین و فورین سرم و شاخص مقاومت به انسولین در ...
بیشتر
هدف: آدیپولین، آدیپوکاین نوظهور ضدالتهابی و حساس‌گر انسولین است که در تعدیل عدم تحمل گلوکز و مقاومت به انسولین نقش دارد. از آنجا که فعالیت بدنی و ورزش نیز از مداخله‌های درمانی مؤثر و کم‌خطر در بهبود مقاومت به انسولین است، در مطالعۀ حاضر تأثیر تمرینات استقامتی در دو شدت مختلف بر سطوح آدیپولین و فورین سرم و شاخص مقاومت به انسولین در مردان کم‌تحرک بررسی شده است.روشها: 38 مرد 35-50 سال، کم‌تحرک و دارای اضافه وزن (شاخص تودۀ بدنی>25 کیلوگرم بر مترمربع) به‌طور تصادفی به دو گروه تمرینی کم‌شدت (13 نفر)و شدید (12 نفر) و یک گروه کنترل (13 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی‌ها در گروه شدت متوسط با شدت 50-70 درصد ضربان قلب بیشینه و در گروه شدید با شدت 70-90 درصد ضربان قلب بیشینه، 30-45 دقیقه در هر جلسه، 3 جلسه در هفته و به مدت 10 هفته روی نوار گردان دویدند. سطوح سرمی آدیپولین، فورین، انسولین و گلوکز ناشتا و شاخص‌های آنتروپومتری قبل و 48 ساعت بعد از آخرین جلسۀ تمرین اندازه‌گیری شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با آزمون آنالیز واریانس یکطرفه در سطح معناداری 05/0>p انجام گرفت.نتایج: تغییرات سطوح آدیپولین بین دو گروه تمرینی شدت متوسط و شدید تفاوتی معنادار داشت. همچنین تغییرات وزن، شاخص تودۀ بدن، درصد چربی بدن و نسبت محیط کمر به لگن نیز بین دو گروه تمرینی شدت متوسط و شدید با گروه کنترل تفاوتی معنادار داشت.نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد که شدت تمرین استقامتی علاوه‌بر تأثیر بر شاخص‌های آنتروپومتری، عاملی مؤثر در تعیین تغییرات سطوح آدیپولین در مردان کم‌تحرک و دارای اضافه وزن است؛ با این حال، مطالعات بیشتر به‌منظور شناسایی سازوکار میانجی ضروری به‌نظر می‌رسد.
علمی - پژوهشی
رقیه افرونده؛ معرفت سیاه کوهیان؛ لطفعلی بلبلی؛ رضوان شمسی
چکیده
هدف: فشار دی‌اکسید کربن خون سرخرگی (PaCO2) از عوامل مهم در سازوکار شیمیایی کنترل تهویۀ ریوی (VE) است که تأثیر مستقیم یا غیرمستقیم یا بی‌تأثیر بودن آن هنوز مورد بحث است. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر PaCO2 بر VE طی فعالیت منقطع کوتاه‌مدت و بازیافت پس از این فعالیت و همچنین بررسی تأخیر زمانی در تحریک VE به‌وسیلۀ PaCO2 بود.روشها: ده آزمودنی مرد ...
بیشتر
هدف: فشار دی‌اکسید کربن خون سرخرگی (PaCO2) از عوامل مهم در سازوکار شیمیایی کنترل تهویۀ ریوی (VE) است که تأثیر مستقیم یا غیرمستقیم یا بی‌تأثیر بودن آن هنوز مورد بحث است. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر PaCO2 بر VE طی فعالیت منقطع کوتاه‌مدت و بازیافت پس از این فعالیت و همچنین بررسی تأخیر زمانی در تحریک VE به‌وسیلۀ PaCO2 بود.روشها: ده آزمودنی مرد غیرفعال یک فعالیت منقطع کوتاه‌مدت (10ثانیه) با فشار کاری 200 وات را انجام دادند که شرایطی را به‌وجود می‌آورد که در آن از بین تمام عوامل شیمیایی تنها PaCO2 تغییر می‌کند. تهویۀ ریوی و گازهای تبادل تنفسی در طول مدت استراحت، گرم کردن، تمرین و دورۀ بازیافت اندازه‌گیری شد. PaCO2با استفاده از PETCO2 و حجم جاری پیش‌بینی شد. همبستگی عرضی برای نشان دادن ضریب همبستگی بین VE و PaCO2 پیش‌بینی‌شده با درنظر گرفتن تأخیرهای زمانی مختلف به‌دست آمد.نتایج: میزانPaCO2 پیش‌بینی‌شده از ثانیۀ 14 تا 28 دورۀ بازیافت و میزان VE از ثانیۀ 14 تا 90 دورۀ بازیافت به‌طور معناداری بالاتر از میزان آن‌ها در زمان گرم کردن بود (05/0>p) و بالاترین ضریب همبستگی بین PaCO2 و VE با تأخیر زمانی 7 ثانیه به‌دست آمد (854/0=r).نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که در مردان غیرفعال طی فعالیت منقطع کوتاه‌مدت و بازیافت پس از آن،PaCO2 موجب تحریک VE می‌شود و تأخیر زمانی 7 ثانیه در تحریک VE به‌وسیلۀPaCO2 وجود دارد.
علمی - پژوهشی
عبدالرضا کاظمی؛ زهرا معصوم پور؛ امیربهادر دخیلی؛ علیرضا زنگی ابادی؛ ایمان فتحی
چکیده
هدف: به‌دلیل ابهامات موجود در زمینۀ فرایندهای رشد و حفظ عضلات اسکلتی به‌ویژه آتروفی ناشی از بی‌تحرکی، مطالعۀ حاضر، به‌منظور بررسی تأثیرات تعلیق مکانیکی اندام تحتانی بر بیان ژن‌های آتروژنیکی در عضلۀ نعلی موش‌های صحرایی انجام گرفت.روشها: بدین‌منظور 10 سر موش صحرایی نژاد ویستار در دو گروه تعلیق (5=n) و کنترل (5=n) قرار گرفتند و موش‌های ...
بیشتر
هدف: به‌دلیل ابهامات موجود در زمینۀ فرایندهای رشد و حفظ عضلات اسکلتی به‌ویژه آتروفی ناشی از بی‌تحرکی، مطالعۀ حاضر، به‌منظور بررسی تأثیرات تعلیق مکانیکی اندام تحتانی بر بیان ژن‌های آتروژنیکی در عضلۀ نعلی موش‌های صحرایی انجام گرفت.روشها: بدین‌منظور 10 سر موش صحرایی نژاد ویستار در دو گروه تعلیق (5=n) و کنترل (5=n) قرار گرفتند و موش‌های صحرایی گروه تعلیق به مدت دو هفته در همین شرایط نگهداشته شدند. پس از 14 روز عضلۀ نعلی آن‌ها استخراج گردید و بیان ژن‌های TRAf6 و MuRF1 به روش real-time-Pcr اندازه‌گیری شد. نتایج: نتایج نشان داد که پس از 14 روز تعلیق اندام تحتانی وزن نسبی عضلۀ نعلی به‌طور معناداری کاهش یافته بود (009/0=P). بهعلاوه، بیان ژن TRAF6 (033/0=P) به‌طور معناداری افزایش یافته بود، ولی افزایش MuRF1 به لحاظ آماری معنادار نبود (061/0=P). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر می‌توان گفت که TRAF6 و عامل پاییندست آن، MuRF1 میتوانند در تنظیم تودۀ عضلانی در شرایط کاهش فعالیت عصبی عضلانی و تعلیق اندامها درگیر باشند و به‌عنوان عامل منتخب مقابله با کاهش تودۀ عضلانی در وضعیتهایی مانند بستری شدن ورزشکاران پس از آسیبهای ورزشی یا کاهش بار اندام پس از آسیبدیدگی درنظر گرفته شوند.
علمی - پژوهشی
فاطمه حلال خور؛ منصور آقایی؛ جواد وکیلی
چکیده
هدف: تمرینات ورزشی با محدودیت جریان خون با تغییر ایمنی‌شناختی و همچنین تغییر در شاخص‌های التهابی و آسیب عضلانی همراه است، ازاین‌رو هدف از مطالعۀ حاضر، بررسی تأثیر 4 هفته سنگ‌نوردی با و بدون محدودیت جریان خون بر میزان شاخص‌های LDH، CK و CRP ناشی از فعالیت ورزشی در سنگ‌نوردان نخبه بود.روشها: 12 زن و 12مرد سنگ‌نورد با سابقۀ حداقل 4 سال ...
بیشتر
هدف: تمرینات ورزشی با محدودیت جریان خون با تغییر ایمنی‌شناختی و همچنین تغییر در شاخص‌های التهابی و آسیب عضلانی همراه است، ازاین‌رو هدف از مطالعۀ حاضر، بررسی تأثیر 4 هفته سنگ‌نوردی با و بدون محدودیت جریان خون بر میزان شاخص‌های LDH، CK و CRP ناشی از فعالیت ورزشی در سنگ‌نوردان نخبه بود.روشها: 12 زن و 12مرد سنگ‌نورد با سابقۀ حداقل 4 سال و دامنۀ سنی 32/2±54/23 تا 38/3±18/27 سال و درصد چربی 12/1±22/8 تا 18/1±19/14 درصد به‌صورت هدفمند از بین سنگ‌نوردان نخبه انتخاب شدند و با تخصیص تصادفی در یکی از دو گروه تمرین با محدودیت جریان خون و تمرین بدون محدودیت جریان خون قرار گرفتند. برنامۀ تمرین به مدت 4 هفته انجام گرفت (با شدت 60 - 80 درصد درجۀ سختی مسیر به مدت 90 دقیقه و 3 جلسه در هفته). نمونۀ خونی در دو مرحله (پیش‌آزمون و پس‌آزمون) در وضعیت نشسته و در حال استراحت به‌منظور تعیین مقدار لاکتات دهیدروژناز، کراتین‌کیناز، لاکتات خون و پروتئین واکنشگر C دریافت شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون تی مستقل برای مقایسۀ میانگین‌ها و آزمون‌کولموگروف اسمیرنوف برای بررسی همگنی دو گروه در سطح معناداری 05/0 α ≤ استفاده شد.نتایج: نتایج نشان داد شاخص آسیب عضلانی LDH، CK و شاخص التهابی CRP در پاسخ به تمرین سنگ‌نوردی با و بدون محدودیت جریان خون بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت ( 05/0<p).نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این پژوهش سنگ‌نوردی با محدودیت جریان خون نسبت به بدون محدودیت جریان خون سبب افزایش شاخص‌های التهابی و آسیب عضلانی نمی‌شود، احتمالاٌ این شیوۀ تمرینات از منظر فشار مکانیکی و متابولیکی ناشی از فعالیت ورزشی برای سنگ‌نوردان ایمن است.
علمی - پژوهشی
محمد عزیزی؛ وریا طهماسبی؛ پیمان محمدی
چکیده
هدف: شیوع چاقی در دنیا به‌عنوان مشکل سلامتی به‌خوبی شناخته‌شده است، همچنین بیماری‌های مرتبط با چاقی مانند مقاومت به انسولین، دیابت نوع 2، سندروم متابولیک، پرفشار خونی و بیماری‌های قلبی- عروقی در دنیا گسترش یافته است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر 8 هفته تمرین در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر سطح آیریزین و مقاومت به انسولین در مردان ...
بیشتر
هدف: شیوع چاقی در دنیا به‌عنوان مشکل سلامتی به‌خوبی شناخته‌شده است، همچنین بیماری‌های مرتبط با چاقی مانند مقاومت به انسولین، دیابت نوع 2، سندروم متابولیک، پرفشار خونی و بیماری‌های قلبی- عروقی در دنیا گسترش یافته است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر 8 هفته تمرین در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر سطح آیریزین و مقاومت به انسولین در مردان دارای اضافه وزن بود.روشها: در پژوهش حاضر 14 آزمودنی غیرفعال به‌صورت تصادفی به دو گروه هایپوکسی (میانگین سن 63/1±22 سال و شاخص تودۀ بدنی 28/1 ±48/28 کیلوگرم بر متر مربع) و نورموکسی (میانگین سن 34/1± 14/22 سال و شاخص تودۀ بدنی 42/2 ±83/27 کیلوگرم بر متر مربع) تقسیم شدند. هر گروه به مدت 8 هفته با تواتر 3 جلسه در هفته و هر جلسه 45 دقیقه با شدت 60 درصد اکسیژن مصرفی بیشینه در شرایط هایپوکسی (غلظت اکسیژن 14 درصد) و نورموکسی (غلظت اکسیژن 21 درصد) روی چرخ کارسنج تمرین کردند. نمونه‌های خونی 24 ساعت قبل و بعد از تمرین گرفته شد. از آزمون تی وابسته و مستقل با سطح معناداری (05/0P≤) برای بررسی فرضیه‌های تحقیق استفاده شد.نتایج: داده‌های پژوهش افزایش معنادار سطح آیریزین را در دو شرایط هایپوکسی (12درصد) و نورموکسی (8 درصد) نشان داد (05/0P˂). درحالی‌که مقدار مقاومت به انسولین کاهش معناداری یافت (05/0P˂). همچنین تفاوت معناداری در مقدار آیریزین و مقاومت به انسولین در دو گروه مشاهده نشد (05/0P>). نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش، تمرین در شرایط هایپوکسی و نورموکسی با ایجاد تغییرات در سطح آیریزین و مقاومت به انسولین، می‌تواند در پیشگیری و کاهش عوامل خطرزای همراه با اضافه وزن و چاقی مؤثر واقع شود.
علمی - پژوهشی
هیرش نوری؛ داریوش شیخ الاسلامی وطنی؛ ناصر رستم زاده
چکیده
هدف: هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر یک دورۀ کوتاه‌مدت مکمل‌دهی ویتامین D بر عملکرد ریوی و عوامل آمادگی جسمانی کشتی‌گیران نوجوان بود.روشها: 36 کشتی‌گیر نوجوان داوطلب (سن 8/0 ±18/16 سال، قد 7/5±5/171 سانتی‌متر، وزن 36/6±2/64 کیلوگرم، شاخص تودۀ بدنی 75/1±6/21 (کیلوگرم بر متر مربع)، تودۀ چربی 82/1±9/8 درصد) به‌صورت تصادفی در دو گروه تجربی ...
بیشتر
هدف: هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر یک دورۀ کوتاه‌مدت مکمل‌دهی ویتامین D بر عملکرد ریوی و عوامل آمادگی جسمانی کشتی‌گیران نوجوان بود.روشها: 36 کشتی‌گیر نوجوان داوطلب (سن 8/0 ±18/16 سال، قد 7/5±5/171 سانتی‌متر، وزن 36/6±2/64 کیلوگرم، شاخص تودۀ بدنی 75/1±6/21 (کیلوگرم بر متر مربع)، تودۀ چربی 82/1±9/8 درصد) به‌صورت تصادفی در دو گروه تجربی (ویتامین D) و کنترل (دارونما) قرار گرفتند. آزمودنی‌های گروه تجربی روزانه 2000 واحد ویتامین D و گروه کنترل همین مقدار دارونما را به مدت 14 روز دریافت کردند و در طول این مدت همزمان تمرینات کشتی (5 جلسه در هفته) را نیز انجام می‌دادند. به‌منظور بررسی متغیرهای تحقیق، سطح سرمی 25-هیدروکسی ویتامین D، حجم‌های ریوی با استفاده از آزمون اسپیرومتری و عوامل آمادگی جسمانی در دو نوبت قبل و بعد از مکمل‌دهی اندازه‌گیری شد. داده‌های آماری با روش تحلیل کوواریانس تجزیه‌وتحلیل شد.نتایج: نتایج نشان داد که سطح ویتامین D (23 درصد) و شاخص‌های FVC (20 درصد)، FEV1(17 درصد)، MVV (12 درصد) ،FEV1/FVC (11 درصد)، FEF25/75(13 درصد) پس از دورۀ مکمل‌دهی در گروه تجربی نسبت به گروه دارونما به‌طور معناداری بیشتر بود (05/0 >P). اما بین شاخص‌های PEF، FEF25، FEF75، FEF50 و عوامل آمادگی جسمانی (آزمون شاتل ران، 50 متر سرعت، پرش سارجنت، شنا سوئدی، بارفیکس و دراز و نشست) گروه ویتامین D و دارونما تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0< P).نتیجه‌گیری: یافته‌های تحقیق حاضر نشان می‌دهد مکمل‌دهی ویتامین D احتمالاً از طریق تأثیر بر قدرت عضلات تنفسی و کاهش مقاومت راه‌های هوایی موجب بهبود شاخص‌های حجم‌های ریوی در کشتی‌گیران نوجوان می‌شود، اما تأثیری بر عوامل آمادگی جسمانی ندارد.
