مقاله پژوهشی
علم تمرین
دیار محمد علی الباجلان؛ ناصر رستم زاده؛ داریوش شیخ الاسلامی وطنی
چکیده
زمینه و هدف: تمرین مقاومتی برنامه‌ای مؤثر برای ایجاد سازگاری‌های هورمونی، عملکردی و ساختاری است که دستکاری متغیرهای آن موجب القای سازگاری‌های متفاوتی می‌شود. تغییر در میزان ترشح و سطح سرمی هورمون‌ها بر اثر تمرین مقاومتی اصلی‌ترین عامل در ساخت پروتئین و هایپرتروفی عضلات اسکلتی است و این تغییرات هورمونی موجب سازگاری‌های حاد و ...
بیشتر
زمینه و هدف: تمرین مقاومتی برنامه‌ای مؤثر برای ایجاد سازگاری‌های هورمونی، عملکردی و ساختاری است که دستکاری متغیرهای آن موجب القای سازگاری‌های متفاوتی می‌شود. تغییر در میزان ترشح و سطح سرمی هورمون‌ها بر اثر تمرین مقاومتی اصلی‌ترین عامل در ساخت پروتئین و هایپرتروفی عضلات اسکلتی است و این تغییرات هورمونی موجب سازگاری‌های حاد و مزمن در سطح مقطع عضله می‌شود، بنابراین هدف این پژوهش بررسی پاسخ‌های هایپرتروفی و هورمونی به یک جلسه تمرین مقاومتی با دو شیوة متفاوت در مردان دوندة سرعتی بود.مواد و روش‌ها: بدین‌منظور ۴۵ داوطلب مرد دونده (سن ۱/۷ ± ۲۱ سال، وزن ۳۵/۴ ± ۵/۶۷ کیلوگرم و شاخص تودة بدن ۰۳/۱ ± ۲۲ کیلوگرم بر متر مربع) به‌صورت تصادفی در سه گروه 15 نفره (گروه تمرینی با بار زیاد، گروه تمرینی با بار کم و گروه کنترل) تقسیم شدند. شیوة تمرین شامل هفت حرکت (پرس سینه با هالتر، پرس پا، جلوبازو هالتر، پرس شانة ایستاده با هالتر، پشت پا ماشین، زیر بغل سیم و پشت‌بازو ماشین) هر حرکت سه نوبت با شدت۷۰ درصد یک تکرار بیشینه، تکرار تا سر حد خستگی برای گروه تمرینی با بار زیاد، هفت حرکت (پرس سینه با هالتر، پرس پا، جلوبازو هالتر، پرس شانة ایستاده با هالتر، پشت پا ماشین، زیر بغل سیم و پشت‌بازو ماشین)، هر حرکت سه نوبت با شدت ۳۰ درصد یک تکرار بیشینه، تکرار تا سر حد خستگی برای گروه تمرینی با بار کم و بدون فعالیت برای گروه کنترل بود. ضخامت عضلات دوسر بازو و پهن خارجی و سطوح سرمی هورمون‌های کورتیزول، IGF-1 و تستوسترون در دو مرحله (پیش‌آزمون و نیم ساعت پس از یک جلسه تمرین) اندازه‌گیری شد. آزمون‌های شاپیروویلک و لوین به‌ترتیب برای تأیید طبیعی بودن توزیع داده‌ها و همگنی واریانس‌ها انجام گرفت.نتایج: نتایج آزمون تی زوجی نشان داد که غلظت پلاسمایی تستوسترون (0۰5/۰=P)، IGF-1 (0۰4/۰=P)، کورتیزول (۰0۲/۰=P)،T/C (۰۰۱/۰>P)، ضخامت عضلة دوسر بازو (۰۰۱/۰>P) و ضخامت عضلة پهن جانبی (۰۰۱/۰>P) فقط در گروه تمرینی با بار زیاد نسبت به پیش‌آزمون افزایش یافت. همچنین نتایج آنوا و آزمون تعقیبی بنفرونی نشان داد که میانگین غلظت پلاسمایی تستوسترون، IGF-1، کورتیزول،T/C ، ضخامت عضلة دوسر بازو و عضلة پهن جانبی در گروه تمرینی با بار زیاد نسبت به گروه تمرینی با بار کم (۰۵/۰≥P) و گروه کنترل (0۵/۰≥P) در پس‌آزمون به‌طور معناداری بالاتر بود.نتیجه‌گیری: تمرین مقاومتی با شدت ۳۰ درصد یک تکرار بیشینه تغییر معناداری در سطح سرمی هورمون‌ها و هایپرتروفی ایجاد نکرد و به‌نظر می‌رسد که هایپرترفی ایجادشده پس از یک جلسه تمرین مقاومتی حاد با شدت ۷۰ درصد یک تکرار بیشینه (و با تکرارهایی تا رسیدن به خستگی) ناشی از تغییرات هورمونی به‌دلیل فشار متابولیک باشد.
مقاله پژوهشی
فیزیولوژی ورزشی (عمومی)
رقیه فخرپور؛ حمید یزدان شناس؛ بهلول قربانیان
چکیده
زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین تناوبی 30-20-10 بر سطح اسپکسین (spexin) سرم و نیمرخ لیپیدی مردان چاق بود تا بدین‌وسیله، تأثیر فعالیت بدنی بر افزایش اسپکسین و بهبود نیمرخ لیپیدی در مردان چاق سنجیده شود.مواد و روش‌ها: جامعة آماری پژوهش، 21 مرد چاق (میانگین سنی 06/9± 52/43 سال، وزن 42/16 ± 11/108 کیلوگرم، شاخص تودة بدنی 14/7 ± 42/35 ...
بیشتر
زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین تناوبی 30-20-10 بر سطح اسپکسین (spexin) سرم و نیمرخ لیپیدی مردان چاق بود تا بدین‌وسیله، تأثیر فعالیت بدنی بر افزایش اسپکسین و بهبود نیمرخ لیپیدی در مردان چاق سنجیده شود.مواد و روش‌ها: جامعة آماری پژوهش، 21 مرد چاق (میانگین سنی 06/9± 52/43 سال، وزن 42/16 ± 11/108 کیلوگرم، شاخص تودة بدنی 14/7 ± 42/35 کیلوگرم بر متر مربع) بودند که داوطلبانه در پژوهش حاضر شرکت کردند و به‌طور تصادفی در گروه تمرین (11 نفر) و کنترل (10 نفر) قرار گرفتند. تمرینات به مدت هشت هفته و سه جلسه در هفته با تمرینات 30-20-10 شامل تمرینات تناوبی با شدت‌های تقریبی 30 ثانیه با شدت 30% ، 20 ثانیه با شدت 60 % و10 ثانیه با شدت 90-100% درصد ضربان قلب بیشینه انجام گرفت. این تمرینات یک‌دقیقه‌ای، پنج بار (پنج دقیقه) تکرار شد و پس از پنج بار تکرار، دو دقیقه استراحت کردند و مجدد پنج تکرار بعدی را شروع کردند و در سه تا چهار نوبت دویدن تکرار شد. در پایان مداخله، اسپکسین سرم و نیمرخ لیپیدی به روش الایزا اندازه‌گیری شد. تغییرات درون‌گروهی با استفاده از آزمون t وابسته بررسی شد. در تحلیـل داده‌ها در طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل از آزمون آنکوا استفاده شد که در آن نمرات پیش‌آزمون به‌عنوان Covariate به‌کار رفت. تحلیل‌های آماری در سطح آماری 05/0P ≤ انجام گرفت. نتایج: با بررسی نتایج پژوهش مشخص شد که تمرینات تناوبی 30-20-10 سبب افزایش معنادار میزان اسپکسین در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل شد (010/0= P). همچنین تمرینات تناوبی 30-20-10 موجب کاهش معنادار در میزان متغیرهای TG (001/0= P)، LDL-C (001/0P=)، کلسترول (001/0= P) و افزایش معناداری بر HDL-C (001/0= P) شد. بر پایة نتایج مشخص شد، بین کلسترول و تغییرات سطوح سرمی اسپکسین مردان میانسال چاق همبستگی معناداری وجود دارد (004/0= P). همین‌طور بین تغییرات سطوح سرمی اسپکسین و تغییرات برخی از شاخص‌های آنتروپومتریکی مانند شاخص تودة بدنی (05/0= P) و نسبت دور کمر به دور لگن (005/0= P) مردان میانسال چاق همبستگی معناداری مشاهده شد.نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش، افزایش معنادار اسپکسین سرم و HDL-Cو کاهش معنادار کلسترول، تری‌گلیسیرید و LDL-C، می‌توان نتیجه گرفت که هشت هفته تمرینات تناوبی 30-20-10، بر سطوح عوامل ذکرشده در مردان میانسال چاق، تأثیرگذار است و شاید سبب افزایش سطوح سرمی اسپکسین و بهبود نیمرخ لیپیدی در این افراد شود.
مقاله پژوهشی
فیزیولوژی ورزشی (عمومی)
زهرا رضائی؛ پروین فرزانگی؛ هاجر عباس زاده
چکیده
زمینه و هدف: اندومتریوز یک بیماری التهابی وابسته به استروژن است که 5-10 درصد زنان را در سن باروری تحت تأثیر قرار می‌دهد. در پاتوژنز بیماری اندومتریوز مسیرهای سلولی گوناگونی درگیرند. یکی از این مسیرها اتوفاژی است. اتوفاژی یک فرایند برنامه‌ریزی‌شده از نظر ژنتیکی و تکاملی حفاظت‌شده است که پروتئین‌های سلولی با عمر طولانی و ارگانل‌ها ...
بیشتر
زمینه و هدف: اندومتریوز یک بیماری التهابی وابسته به استروژن است که 5-10 درصد زنان را در سن باروری تحت تأثیر قرار می‌دهد. در پاتوژنز بیماری اندومتریوز مسیرهای سلولی گوناگونی درگیرند. یکی از این مسیرها اتوفاژی است. اتوفاژی یک فرایند برنامه‌ریزی‌شده از نظر ژنتیکی و تکاملی حفاظت‌شده است که پروتئین‌های سلولی با عمر طولانی و ارگانل‌ها را تخریب می‌کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرینات هوازی و مصرف ویتامین B6 و امگا3 بر بیان ژن‌های مرتبط با اتوفاژی ناشی از اندومتریوز در موش‌های ماده بود. مواد و روش‌ها: در این پژوهش تجربی، از 40 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار با سن حدود هشت هفته استفاده شد. موش‌ها پس از انتقال به محیط آزمایشگاه و پس از دو هفته آشنایی با محیط جدید و ایجاد اندومتریوز، به‌صورت تصادفی و به تعداد مساوی پنج سر موش در هر گروه، به گروه‌های کنترل-سالم، اندومتریوز، شم، اندومتریوز+تمرین، اندومتریوز+B6، اندومتریوز+امگا3، اندومتریوز+تمرین+B6، اندومتریوز+تمرین+ امگا3 جایگزین شدند. مدت زمان تمرین در آب، روزانه ۳۰ دقیقه تا پایان مدت تمرین بود. دو هفته پس از ایجاد مدل اندومتریوز، مکمل امگا3 با دوز 2 میلی‌لیتر در کیلوگرم به گروه‌های اندومتریوز+امگا3 و اندومتریوز+تمرین+ امگا3 و مکمل ویتامین B6 به میزان kg/mg 60 وزن بدن موش‌های صحرایی به گروه‌های آندومتریوز+B6 و آندومتریوز+تمرین+B6 به‌صورت روزانه و به شکل گاواژ خورانده شد. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس یکطرفه استفاده شد.نتایج: نتایج نشان داد میزان بیان ژن‌های LC3-1 و LC3-II در گروه اندومتریوز نسبت به گروه کنترل-سالم به‌طور معناداری بیشتر بود (0001/0>P) و مقادیر بیان ژن‌هایLC3-1 و LC3-II گروه‌های اندومتریوز+تمرین، اندومتریوز+امگا3، آندومتریوز+B6، آندومتریوز+تمرین +B6 و اندومتریوز+تمرین+امگا3 نسبت به گروه اندومتریوز به‌طور معناداری کمتر بود (0001/0>P). مقادیر آن‌ها در گروه اندومتریوز+تمرین+ B6و اندومتریوز+تمرین+امگا3 نسبت به گروه‌های دیگر به‌طور معنادار کمتر بود (0001/0>P). همچنین نتایج نشان داد میزان بیان ژن‌های FOXO3 و LC3-II/I در گروه اندومتریوز نسبت به گروه کنترل-سالم به‌طور معناداری کمتر بود (0001/0>P). میزان بیان ژن‌های FOXO3 و I LC3-II/ گروه‌های اندومتریوز+تمرین، اندومتریوز+امگا3، آندومتریوز+B6، آندومتریوز+تمرین +B6 و اندومتریوز+تمرین+امگا3 نسبت به گروه اندومتریوز به‌طور معناداری بیشتر بود (05/0>P). مقادیر آن‌ها در گروه اندومتریوز+تمرین+ B6و اندومتریوز+تمرین+ امگا3 نیز نسبت به گروه‌های دیگر به‌طور معناداری بیشتر بود (0001/0>P).نتیجه‌گیری: به‌طور کلی نتایج پژوهش حاضر بیانگر آن است که افزایش بیان ژن‌های اتوفاژی که در اندومتریوز ایجاد شده، می‌تواند با فعالیت ورزشی منظم هوازی مانند شنا و مکمل امگا3 و B6 مهار شود. شاید اختلال آسیب‌شناختی ایجادشده در اتوفاژی با انجام فعالیت ورزشی و مکمل امگا3 و B6 از طریق کاهش تنظیمی بیان ژن‌های LC3-I ، LC3-II و افزایش بیان ژن‌های FOXO و نسبت LC3-I / LC3-II در بهبود اندومتریوز کمک‌کننده باشد.
مقاله پژوهشی
فیزیولوژی ورزشی (عمومی)
زهرا صبری؛ مژگان احمدی
چکیده
زمینه و هدف: اختلال شناختی ناشی از افزایش سن در بسیاری از کشورها به یکی از شایع‌ترین تهدیدهای سلامتی تبدیل شده است. مسیرهای پیام‌رسانی، تعدیل‌کننده‌های مهم انواع فرایندهای فیزیولوژیکی و آسیب‌شناختی‌اند و فعال شدن غیرطبیعی برخی از مسیرهای پیام‌رسانی می‌تواند در پیشرفت بیماری در سنین بالا نقش داشته باشد. اهداف پیام‌رسانی درون‌سلولی ...
بیشتر
زمینه و هدف: اختلال شناختی ناشی از افزایش سن در بسیاری از کشورها به یکی از شایع‌ترین تهدیدهای سلامتی تبدیل شده است. مسیرهای پیام‌رسانی، تعدیل‌کننده‌های مهم انواع فرایندهای فیزیولوژیکی و آسیب‌شناختی‌اند و فعال شدن غیرطبیعی برخی از مسیرهای پیام‌رسانی می‌تواند در پیشرفت بیماری در سنین بالا نقش داشته باشد. اهداف پیام‌رسانی درون‌سلولی در پاسخ به تمرین به‌عنوان معیاری برای فرایندهای سلولی که در پی شرایط خاص رخ می‌دهند، به‌شدت بررسی شده است. مشخص شده است که تمرین موجب افزایش نوروژنز از طریق القای عوامل عصبی در هیپوکمپ می‌شود که با بهبود عملکرد شناختی همراه است. از آنجایی که تمرین بلندمدت می‌تواند اختلال ناشی از افزایش سن در نوروژنز هیپوکمپ را بهبود بخشد، پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر تمرین تناوبی شنا با شدت بالا بر محتوای پروتئین‌های CREB و ERK بافت هیپوکمپ در موش‌های صحرایی سالمند انجام گرفت.مواد و روش‌ها: در این تحقیق تجربی، 12 سر موش صحرایی نر نژاد اسپراگ‌داولی سالمند (20 ماه سن و میانگین وزن 300-450 گرم) در دو گروه کنترل (شش سر موش) و تمرین تناوبی شنا با شدت بالا (شش سر موش) قرار گرفتند. موش‌های صحرایی گروه تمرین، تمرین تناوبی شنا با شدت بالا (HIIT)، شامل 14 نوبت 20 ثانیه‌ای شنا با 10 ثانیه استراحت بین هر نوبت را انجام دادند. برنامة ورزشی به مدت شش هفته (سه روز در هفته یک روز در میان) انجام گرفت. 48 ساعت پس از آخرین جلسة تمرین، موش‌های صحرایی بی‌هوش شدند و بلافاصله با استفاده از تیغ جراحی جمجمه شکافته شده و مغز با احتیاط خارج شد. مغز سالم توسط تیغ جراحی دقیقاً از وسط به دو نیم تقسیم شد و با توجه به مختصات هیپوکمپ به کمک اطلس پاک سینوس هیپوکمپ از دستگاه لمبیک جدا شد. محتوای پروتئین متصل‌شونده به عنصر پاسخگو بهcAMP (CREB) و کیناز تنظیم‌شده با پیام خارج‌سلولی 1 و 2 (ERK1/2) بافت هیپوکمپ به روش وسترن بلات اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تی مستقل در سطح معناداری 05/0 P< تجزیه‌وتحلیل شدند.نتایج: نتایج نشان داد محتوای پروتئین ERK و CREBهیپوکمپ موش‌های صحرایی سالمند پس از شش هفته تمرین به‌طور معناداری (به‌ترتیب 03/0P= و 001/0P=) بیشتر از موش‌های صحرایی تمرین‌نکرده بود.نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج، تمرینات تناوبی شنا با شدت بالا به افزایش معنادار محتوای پروتئین متصل‌شونده به عنصر پاسخگو بهcAMP و کیناز تنظیم‌شده با پیام خارج‌سلولی 1 و 2 بافت هیپوکمپ در موش‌های صحرایی سالمند منجر می‌شود. بنابراین شاید تمرینات تناوبی با شدت بالا بتواند به بهبود عوامل درگیر در توانایی شناختی طی سالمندی کمک کند.
مقاله پژوهشی
فیزیولوژی ورزشی (عمومی)
محمود تاجیک خاوه؛ محمد رحمانی؛ علی صمدی
چکیده
زمینه و هدف: در جوامع امروزی افراد زیادی از اختلال عملکرد دستگاه تناسلی و ناباروری رنج می‌برند. عوامل گوناگونی مانند کم‌تحرکی، برخی بیماری‌ها و مصرف داروها می‌توانند در بروز اختلال باروری نقش داشته باشند و سبب کاهش توان تولید مثلی شوند. از سازوکارهای اصلی اختلال تولید مثل تولید بنیان‌های آزاد و افزایش فشار اکسایشی در بافت بیضه ...
بیشتر
زمینه و هدف: در جوامع امروزی افراد زیادی از اختلال عملکرد دستگاه تناسلی و ناباروری رنج می‌برند. عوامل گوناگونی مانند کم‌تحرکی، برخی بیماری‌ها و مصرف داروها می‌توانند در بروز اختلال باروری نقش داشته باشند و سبب کاهش توان تولید مثلی شوند. از سازوکارهای اصلی اختلال تولید مثل تولید بنیان‌های آزاد و افزایش فشار اکسایشی در بافت بیضه است. تمرین تناوبی سرعتی (SIT) از کارامدترین انواع تمرینات ورزشی از نظر زمانی نسبت به سایر شیوه‌های فعالیت ورزشی است که برای ارتقای میزان فعالیت بدنی و ورزشی می‌تواند به‌کار رود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر SIT بر وضعیت اکسایشی- ضداکسایشی بیضه و شاخص‌های عملکرد تولید مثلی موش‌های آزمایشگاهی بزرگ بود.مواد و روش‌ها: در این پژوهش تجربی 16 سر موش بالغ نر آزمایشگاهی بزرگ نژاد ویستار به‌طور تصادفی به گروه‌های کنترل و فعالیت ورزشی تقسیم شدند. سپس گروه فعالیت ورزشی به مدت هشت هفته، هفته‌ای سه جلسه تمرین کردند. 48 ساعت پس از آخرین جلسة تمرین، بیضة موش‌ها پس از بی‌هوشی برداشته و به آزمایشگاه منتقل شد و فعالیت آنزیم‌های سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPX)، ظرفیت تام ضداکسایشی (TAC) و مقادیر مالون‌دی‌آلدهید (MDA) و همچنین شاخص‌های عملکرد تولید مثلی مهم در بافت بیضه شامل شاخص تمایز لوله‌ای (TDI)، شاخص اسپرمیوژنز (SI) و ضریب تجمعی (RI) تعیین شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تی مستقل در سطح آلفای 05/0 تجزیه‌وتحلیل شد.نتایج: تحلیل داده‌ها نشان داد میزان MDA بافت بیضة گروه تمرین نسبت به گروه کنترل در حد معناداری بیشتر بود (001/0P˂). بین دو گروه از نظر فعالیت SOD و مقادیر TAC بافت بیضه تفاوت معناداری وجود نداشت؛ ولی میزان فعالیت GPX در گروه تمرین در حد معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (05/0P˂). همچنین تعداد سلول‌های لیدیگ، TDI و RI در گروه تمرین در حد معناداری نسبت به گروه کنترل کمتر بود (05/0P˂)؛ ولی از نظر SI بین دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0˃P).نتیجه‌گیری: تمرین تناوبی سرعتی ممکن است فشار اکسایشی را در بافت بیضه افزایش دهد و با تأثیر منفی بر شاخص‌های مهم اسپرماتوژنیک در بیضه، سبب ایجاد اختلال در عملکرد تولید مثلی شود. انجام پژوهش‌های بیشتر در این زمینه با کنترل عوامل اثرگذار و متغیرهای تمرینی (شدت، مدت و حجم تمرین) توصیه می‌شود.
مقاله پژوهشی
علم تمرین
هدیه خادمی؛ محمد فشی
چکیده
زمینه و هدف: در سال‌های گذشته تمرین مقاومتی و فعالیت‌های با وزنه به‌دلیل تأثیرات مفید و انکارناپذیر آن در بهبود قدرت و حفظ و افزایش تودة عضلانی، سازگاری‌های مثبت در دستگاه‌های گوناگون بدن اعم از دستگاه قلبی-عروقی و عصبی-عضلانی و دیگر سازگاری‌های سوخت‌وسازی شایان توجه و در نهایت پیشگیری از آسیب‌های مرتبط با ورزش‌های تفریحی و ...
بیشتر
زمینه و هدف: در سال‌های گذشته تمرین مقاومتی و فعالیت‌های با وزنه به‌دلیل تأثیرات مفید و انکارناپذیر آن در بهبود قدرت و حفظ و افزایش تودة عضلانی، سازگاری‌های مثبت در دستگاه‌های گوناگون بدن اعم از دستگاه قلبی-عروقی و عصبی-عضلانی و دیگر سازگاری‌های سوخت‌وسازی شایان توجه و در نهایت پیشگیری از آسیب‌های مرتبط با ورزش‌های تفریحی و حرفه‌ای، محبوبیت بسیاری در بین اقشار گوناگون جامعه شامل افراد سالم و بیمار و همچنین ورزشکاران تفریحی و نخبه کسب کرده است. همچنین مفهوم توان بحرانی چارچوب بسیار مفید و کاربردی را به‌منظور درک مفهوم خستگی و سازوکارهای مرتبط با آن و متعاقباً، بهبود کیفیت برنامه‌های تمرینی و پایش پیشرفت ورزشکاران، فراهم می‌آورد. با توجه به اینکه الگوسازی در این مفهوم از دو روش دومؤلفه‌ای و سه‌مؤلفه‌ای انجام می‌پذیرد، هدف پژوهش حاضر مقایسة تأثیر یک تکرار بیشینه و تکرارهای تا واماندگی حرکت اسکوات بر اساس الگوسازی دو و سه‌مؤلفه‌ای توان بحرانی در زنان تمرین‌کرده بود.مواد و روش‌ها: به این منظور هفت نفر از زنان تمرین‌کرده (سن 15/1±11/20 سال، شاخص تودة بدن 93/0±6/19 کیلوگرم بر مترمربع) در شش روز جداگانه به‌صورت تصادفی، شش وهله حرکت اسکوات با هالتر تا واماندگی در شدت‌های گوناگون بر اساس درصدی از یک تکرار بیشینه، با دست‌کم 24 ساعت استراحت را انجام دادند. وزنه‌ها به‌گونه‌ای انتخاب شد که زمان فعالیت حدود 3-12 دقیقه طول بکشد. کل زمان فعالیت تا واماندگی و آهنگ حرکت با استفاده از زمان‌سنج کنترل و مسافت با استفاده از نرم‌افزار کینوا برآورد شد.نتایج: مقدار کار انجام‌گرفته در هر وهله فعالیت تا واماندگی (حاصل‌ضرب میزان وزنة جابه‌جاشده در میزان مسافت طی‌شده توسط هالتر تا واماندگی) در مقابل مدت زمان کل فعالیت تا واماندگی با دقت زیادی (09/0 ± 89/0 =2r) بر اساس الگوی خطی دومؤلفه‌ای توان بحرانی، الگوسازی شد و بین مقادیر تعداد تکرارهای تا واماندگی پیش‌بینی‌شده بر اساس این الگو و مقادیر اندازه‌گیری‌شده تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0<P). همچنین توان تولیدشده (حاصل تقسیم کل کار انجام‌گرفته در هر وهله بر کل زمان فعالیت تا واماندگی) در مقابل کل زمان فعالیت تا واماندگی با دقت زیادی (06/0 ± 90/0 =2r) بر اساس الگوی هذلولی سه‌مؤلفه‌ای توان بحرانی الگوسازی شد و بین مقادیر تعداد تکرارهای تا واماندگی پیش‌بینی‌شده بر اساس این الگو و مقادیر اندازه‌گیری‌شده تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0<P). بین مقادیر پیش‌بینی‌شده برای یک تکرار بیشینه بر اساس الگوسازی هذلولی و مقادیر اندازه گیری شده با استفاده از روش Brzycki تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0<P)، هرچند الگوی خطی دومؤلفه‌ای قادر به پیش‌بینی این متغیر نبود (05/0>P).نتیجه‌گیری: الگوی خطی دومؤلفه‌ای و هذلولی سه‌مؤلفه‌ای قابلیت تعمیم به حرکت اسکوات تا واماندگی را دارند. همچنین این الگوها قابلیت زیادی در پیش‌بینی تعداد تکرار تا واماندگی حرکت اسکوات دارند، اگرچه یک تکرار بیشینه تنها با الگوی هذلولی سه‌مؤلفه‌ای قابل پیش‌بینی بود.
مقاله پژوهشی
عصب و عضله
فرحناز آیتی زاده تفتی؛ سعید عابدین زاده ماسوله؛ محمدرضا صادقیان شاهی؛ حمید رضا ملکی نژاد
چکیده
زمینه و هدف: با وجود پیشرفت‌های پزشکی نوین، داروها و فناوری پزشکی، بیماری‌های سکتة مغزی عوارض زیادی را به افراد تحمیل می‌کنند و همواره کاهش عملکرد، حافظة کاری و قدرت عضلانی را در پی دارد. هدف از پژوهش حاضر تأثیر یک دوره تمرینات منتخب چندحسی بر شاخص‌های عملکردی، حافظة کاری و قدرت عضلانی سالمندان با سکتة مغزی بود.مواد و روش‌ها: 24 بیمار ...
بیشتر
زمینه و هدف: با وجود پیشرفت‌های پزشکی نوین، داروها و فناوری پزشکی، بیماری‌های سکتة مغزی عوارض زیادی را به افراد تحمیل می‌کنند و همواره کاهش عملکرد، حافظة کاری و قدرت عضلانی را در پی دارد. هدف از پژوهش حاضر تأثیر یک دوره تمرینات منتخب چندحسی بر شاخص‌های عملکردی، حافظة کاری و قدرت عضلانی سالمندان با سکتة مغزی بود.مواد و روش‌ها: 24 بیمار سالمند مبتلا به سکتة مغزی به دو گروه مساوی تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته تمرینات چندحسی را انجام دادند و گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله‌ای را انجام ندادند. یک جلسه تمرینی 10 دقیقه گرم کردن و حرکات کششی، 15 دقیقه تمرینات قدرتی، 25 دقیقه تمرینات تعادلی چندحسی دستگاه، کنترل مرکز ثقل و راهبردهای قامتی بود. برای ارزیابی ظرفیت عملکردی آزمودنی‌ها، از سه آزمون شامل آزمون بلند شو و برو، آزمون 6 دقیقه راه رفتن و آزمون چابکی ۸ فوت راه رفتن، برای ارزیابی حافظة کاری از نرم‌افزار حافظة کاری وکسلر و برای ارزیابی قدرت عضلانی از دو آزمون 30 ثانیه بالا رفتن جانبی و 30 ثانیه‌ای نشستن به ایستادن استفاده شد.نتایج: حافظة کاری (002/0=P)، آزمون بلند شو برو (001/0>P)، آزمون 6 دقیقه راه رفتن (020/0=P)، آزمون چابکی 8 فوت راه رفتن (017/0=P) و آزمون 30 ثانیه بالا رفتن جانبی (013/0=P) در دو گروه تجربی و کنترل اختلاف معناداری داشت. حافظة کاری (001/0>P)، آزمون بلند شو برو (001/0=P)، آزمون 6 دقیقه راه رفتن (024/0=P)، آزمون چابکی 8 فوت راه رفتن (007/0=P)، آزمون 30 ثانیه بالا رفتن جانبی (001/0>P) و آزمون متغیر 30 ثانیه‌ای نشستن به ایستادن (001/0>P) در گروه تجربی در پس‌آزمون در مقایسه با پیش‌آزمون افزایش معناداری داشت. همچنین آزمون درون گروه هیچ‌گونه اختلاف معناداری در هیچ‌یک از متغیرهای در گروه کنترل در پس‌آزمون در مقایسه با پیش‌آزمون نشان نداد.نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد تمرینات چندحسی به افزایش حافظة کاری، شاخص عملکردی و قدرت عضلانی در سالمندان با سکتة مغزی منجر شده است. با توجه به تأثیرات چندبعدی بودن تمرینات چندحسی و چندعاملی بودن سکتة مغزی، از تمرینات چندحسی می‌توان در برنامه‌های توانبخشی در سالمندان با سکتة مغزی استفاده کرد.
مقاله پژوهشی
بیوشیمی و متابولیسم
علیرضا امتیاز؛ سید علیرضا حسینی کاخک؛ امیرحسین حقیقی
چکیده
زمینه و هدف: تمرین مقاومتی با بار متغیر نوعی شیوۀ تمرینی است که با استفاده از مقاومت اضافی خارجی مانند زنجیر و نوارهای الاستیکی، به بهبود قدرت و عملکرد عضلانی کمک می‌کند. مقایسة اثر تمرینات مقاومتی با بار ثابت در برابر بار متغیر بر پاسخ‌های هورمونی کمتر بررسی شده است. ازاین‌رو در این پژوهش تأثیرات حاد و مزمن تمرین مقاومتی با بار متغیر ...
بیشتر
زمینه و هدف: تمرین مقاومتی با بار متغیر نوعی شیوۀ تمرینی است که با استفاده از مقاومت اضافی خارجی مانند زنجیر و نوارهای الاستیکی، به بهبود قدرت و عملکرد عضلانی کمک می‌کند. مقایسة اثر تمرینات مقاومتی با بار ثابت در برابر بار متغیر بر پاسخ‌های هورمونی کمتر بررسی شده است. ازاین‌رو در این پژوهش تأثیرات حاد و مزمن تمرین مقاومتی با بار متغیر در مقابل تمرین مقاومتی با بار ثابت بر پاسخ هورمون‌های تستوسترون، رشد و کورتیزول در مردان تمرین‌کرده بررسی شده است.مواد و روش‌ها: 30 مرد جوان دارای تجربة تمرین مقاومتی برای این تحقیق انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در یکی از سه گروه، تمرین مقاومتی با بار متغیر، تمرین مقاومتی با بار ثابت و گروه کنترل قرار گرفتند. آزمودنی‌های هر دو گروه تمرینی، تمرین را با شدت 65 تا 85 درصد 1RM در سه نوبت و به مدت ده هفته (سه جلسه در هفته) انجام دادند. برنامة تمرینی اغلب شامل انجام حرکات اصلی بالاتنه و پایین‌تنه و استراحت بین نوبت‌ها و حرکات به‌ترتیب یک و دو تا سه دقیقه بود. افزون‌بر این، گروه تمرین مقاومتی با بار متغیر از زنجیر 5/7 کیلوگرمی به‌عنوان بار مقاومت متغیر استفاده کردند. نمونه‌های بزاق برای سنجش غلظت هورمون‌های تستوسترون، کورتیزول و رشد در پیش و پس از اولین جلسه (پاسخ حاد) و آخرین جلسه (پاسخ مزمن) جمع‌آوری و سپس به روش الایزا اندازه‌گیری شد. از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها استفاده شد و سطح معناداری نیز 05/0P£ در نظر گرفته شد.نتایج: نتایج حاکی از آن بود که در مورد اثر حاد، تنها تغییرات تستوسترون معنادار بود (003/0=P)، به‌طوری‌که افزایش معناداری در تستوسترون بزاقی در تمرین مقاومتی با بار متغیر در مقایسه با گروه تمرین مقاومتی با بار ثابت (001/0=P) و گروه کنترل (003/0=P) مشاهده شد. ولی در سطح کورتیزول (64/0=P)، هورمون رشد (52/0=P) و نسبت تستوسترون به کورتیزول (49/0=P) تغییر معناداری مشاهده نشد. در مورد پاسخ سازگاری نیز بین گروه‌ها اختلاف معناداری در تستوسترون بزاقی (377/0=P)، کورتیزول (570/0=P)، هورمون رشد (200/0=P) و نسبت تستوسترون به کورتیزول (91/0=P) مشاهده نشد.نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که یک جلسه تمرین مقاومتی با بار متغیر نسبت به بار ثابت موجب افزایش هورمون تستوسترون بلافاصله پس از تمرین می‌شود، ولی ده هفته تمرین مقاومتی با بار ثابت و متغیر تأثیری بر مقادیر هورمون‌های تستوسترون، کورتیزول و رشد ندارد. به‌نظر می‌رسد چنانچه تمرینات مقاومتی با بار متغیر با حجم یا شدت بالاتر انجام گیرند، پاسخ‌های هورمونی بیشتری در پاسخ به تمرین اتفاق بیفتد و در نتیجه اثربخشی این تمرینات بیشتر شود.
مقاله پژوهشی
علم تمرین
حامد محمدی بازنشین؛ ارسلان دمیرچی؛ حمید اراضی
چکیده
زمینه و هدف: تمرین مداوم روی ماسه به‌دلیل هزینة انرژی بیشتر نسبت به سطوح سخت ممکن است به تمرین‌زدگی منجر شود. بنابراین ایجاد تنوع در تمرینات ضروری خواهد بود. تمرینات تاباتا نوعی از تمرینات تناوبی با شدت بالاست که تأثیر آن بر بهبود برخی عوامل آمادگی جسمانی بازیکنان رشته‌های تیمی گزارش شده است. با این همه، پژوهشی دربارة تأثیر آن بر ...
بیشتر
زمینه و هدف: تمرین مداوم روی ماسه به‌دلیل هزینة انرژی بیشتر نسبت به سطوح سخت ممکن است به تمرین‌زدگی منجر شود. بنابراین ایجاد تنوع در تمرینات ضروری خواهد بود. تمرینات تاباتا نوعی از تمرینات تناوبی با شدت بالاست که تأثیر آن بر بهبود برخی عوامل آمادگی جسمانی بازیکنان رشته‌های تیمی گزارش شده است. با این همه، پژوهشی دربارة تأثیر آن بر آمادگی بازیکنان فوتبال ساحلی انجام نگرفته است. در نتیجه، هدف پژوهش حاضر مقایسة اثر شش هفته تمرینات تاباتا روی کفپوش سالنی نسبت به ماسه بر برخی عوامل آمادگی جسمانی و ساختار و عملکرد بطن چپ فوتبالیست‌های ساحلی زبده بود.مواد و روش‌ها: 16 بازیکن از یکی از تیم‌های لیگ برتری کشور به‌طور تصادفی به دو گروه مساوی شامل گروه ماسه و سالن تقسیم شدند. به‌جز جنس زمین تمرین، سایر متغیرهای تمرینی بین دو گروه مشابه بود. هر نوبت تمرینی به مدت چهار دقیقه (20 ثانیه فعالیت:10 ثانیه استراحت) انجام گرفت. تمرینات سه جلسه در هفته انجام گرفت و مدت هر جلسه 34 تا 39 دقیقه (هفت تا هشت ست) بود. شاخص‌های قلبی (اکوکاردیوگرافی دوبعدی) و عوامل آمادگی جسمانی، به‌ترتیب 72 ساعت و 48 ساعت پیش و پس از دورة تمرینی اندازه‌گیری شدند. همچنین غذای مصرفی بازیکنان در روزهای انجام آزمون، مشابه بود. از آزمون تحلیل کوواریانس برای بررسی تفاوت‌های بین‌گروهی در سطح 05/0>P استفاده شد.نتایج: افزایش حجم ضربه‌ای (SV؛ 001/0>P) و حجم پایان دیاستولی بطن چپ (003/0=P) و کاهش ضخامت نسبی دیوارة خلفی بطن چپ (042/0=P) در گروه ماسه به‌طور معناداری بیشتر از گروه سالن بود. به‌جز توان بی‌هوازی اوج در گروه سالن (604/0=P)، بهبود مشاهده‌شده در سایر عوامل آمادگی جسمانی هر دو گروه معنادار بود (05/0>P). با این همه، از نظر مقادیر نسبی VO2max (58/0=P)، توان بی‌هوازی اوج (134/0=P)، کمینه (913/0=P) و متوسط (5/0=P)، توان انفجاری (702/0=P)، دوی سرعت 30 متر (23/0=P) و چابکی (884/0=P) تفاوت معناداری بین گروه‌ها مشاهده نشد.نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد شش هفته تمرینات تاباتا روی ماسه نسبت به کفپوش سالنی موجب افزایش بیشتر SV بازیکنان زبدة فوتبال ساحلی از طریق بازگشت بیشتر خون وریدی به قلب می‌شود. با این همه، از نظر توان هوازی، شاخص‌های توان بی‌هوازی، توان انفجاری، سرعت حرکت و عملکرد چابکی، تفاوتی بین انجام تمرینات روی ماسه یا کفپوش سالنی مشاهده نشد. در نتیجه، استفاده از شیوة تمرینات تاباتا روی کفپوش سالنی استاندارد برای ایجاد تنوع در برنامة آماده‌سازی بازیکنان فوتبال ساحلی یا در شرایطی که به سطح ماسه دسترسی وجود ندارد، توصیه می‌شود.
مقاله مروری
قلب و عروق و گردش خون
موسی خلفی؛ ، پژمان تقی بیک زاده بدر؛ بهزاد آریا؛ زهرا محمدی
چکیده
زمینه و هدف: اختلال در عملکرد اندوتلیال نقش مهمی در توسعة بیماری‌های قلبی- عروقی ایفا می‌کند. تمرینات ورزشی ممکن است به بهبود عملکرد اندوتلیال منجر شود. با این همه تأثیر تمرین مقاومتی بر عملکرد اندوتلیال به‌وضوح شناخته نشده است. افزون‌بر این سن و وضعیت سلامت افراد نیز ممکن است در عملکرد اندوتلیال نقش داشته باشد که این عوامل نیز در ...
بیشتر
زمینه و هدف: اختلال در عملکرد اندوتلیال نقش مهمی در توسعة بیماری‌های قلبی- عروقی ایفا می‌کند. تمرینات ورزشی ممکن است به بهبود عملکرد اندوتلیال منجر شود. با این همه تأثیر تمرین مقاومتی بر عملکرد اندوتلیال به‌وضوح شناخته نشده است. افزون‌بر این سن و وضعیت سلامت افراد نیز ممکن است در عملکرد اندوتلیال نقش داشته باشد که این عوامل نیز در پاسخ اندوتلیال به تمرین مقاومتی بررسی نشده است. ازاین‌رو هدف فراتحلیل حاضر بررسی تأثیر تمرین مقاومتی بر عملکرد اندوتلیال در بزرگسالان سالمند و جوان دارای بیماری‌های مزمن و سالم است.مواد و روش‌ها: جست‌وجو در پایگاه‌های اطلاعاتی اصلی شامل پاب مد و وب او ساینس تا تاریخ 23 دی 1401 (13 ژانویة 2023) برای مطالعات تمرین مقاومتی بر روی شاخص FMD صورت گرفت. معیارهای ورود به پژوهش شامل مطالعات دارای گروه تمرین ورزشی، آزمودنی انسان با میانگین سن بزرگ‌تر از 18 سال، اندازه‌گیری عملکرد اندوتلیال با استفاده از FMD و چاپ‌شده در نشریه‌های انگلیسی‌زبان بود. تفاوت میانگین وزنی (WMD) و فاصلة اطمینان 95 درصد با استفاده از نرم‌افزار CMA2 به‌منظور تعیین اندازة اثر استفاده شد. سطح ناهمگونی با استفاده از آزمون I2 و سوگیری انتشار نیز با آزمون Egger بررسی شد. همچنین تحلیل زیرگروهی برای سن (بزرگسال سالمند شامل افراد بالای 50 سال و بزرگسالان جوان شامل افراد کمتر از 50 سال)، وضعیت سلامتی (دارای بیماری مزمن و سالم) و نوع مطالعه (تک‌گروهی و دوگروهی) انجام گرفت. همة تحلیل‌ها با استفاده نرم‌افزار CMA2 انجام پذیرفت. نتایج: 21 تحقیق شامل 701 آزمودنی وارد فراتحلیل شدند. نتایج تحلیل داده‌ها نشان داد که تمرین مقاومتی به افزایش معناداری FMD منجر شد [001/0P= ،(26/1 تا 88/2CI:) 07/2]. بررسی ناهمگونی با استفاده از آزمون I2 نشان داد که ناهمگونی معناداری وجود داشت (001/0, P=92/82I2=)، درحالی‌که نتایج آزمون Egger (73/0P=) سوگیری انتشار را تأیید نکرد. تحلیل زیر گروهی بر اساس سن نشان داد که تمرین مقاومتی در هر دو گروه افراد جوان [001/0P= ,06/2WMD:] و سالمند [001/0P= , 87/1WMD:] به افزایش FMD منجر می‌شود. همچنین تمرین مقاومتی در هر دو گروه افراد سالم [001/0P= 77,/1WMD:] و بیمار [001/0P= ,40/2WMD:] به افزایش FMD منجر می‌شود. افزون‌بر این تحلیل بر اساس نوع پژوهش نشان داد که مقادیر FMD در هر دو مطالعات تک‌گروهی [029/0P= ,18/1WMD:] و دوگروهی [001/0P= 51,/2WMD:] افزایش می‌یابد.نتیجه‌گیری: به‌طور کلی یافته‌های فراتحلیل حاضر نشان می‌دهد که تمرین مقاومتی مداخلة ورزشی مؤثری برای بهبود عملکرد اندوتلیال است که تأثیرات مفید آن مستقل از سن و وضعیت سلامت آزمودنی‌ها اتفاق می‌افتد. ازاین‌رو تمرین مقاومتی باید در برنامة تمرین ورزشی بزرگسالان گنجانده شود.
