علمی - پژوهشی
بیوشیمی و متابولیسم
الناز صادق‌پور فیروزآباد؛ احمد عبدی؛ آسیه عباسی دلویی
چکیده
زمینه و هدف: در حال حاضر شواهد فزاینده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد مسیرهای پیش‌التهابی که توسط سلول‌های T (که IL-17 و IL-22 را ترشح می‌کنند)، تعدیل می‌شوند، نقش مهمی در کنترل سوخت‌وسازی دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین هوازی همراه با مصرف عصارة آبی سیر بر بیان IL-17، IL-22 و مقاومت به انسولین موش‌های صحرایی دیابتی با استرپتوزوتوسین ...
بیشتر
زمینه و هدف: در حال حاضر شواهد فزاینده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد مسیرهای پیش‌التهابی که توسط سلول‌های T (که IL-17 و IL-22 را ترشح می‌کنند)، تعدیل می‌شوند، نقش مهمی در کنترل سوخت‌وسازی دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین هوازی همراه با مصرف عصارة آبی سیر بر بیان IL-17، IL-22 و مقاومت به انسولین موش‌های صحرایی دیابتی با استرپتوزوتوسین است.مواد و روش‌ها: در این تحقیق تجربی،40 سر موش صحرایی نر (سن 5 هفته و وزن 24/15 ± 12/162 گرم) از نژاد ویستار از انستیتو پاستور تهیه و به آزمایشگاه منتقل شدند. پس از انتقال رت‌ها به آزمایشگاه، القای دیابت و آشنایی با فعالیت ورزشی روی نوار گردان ویژة جوندگان، به‌طور تصادفی به پنج گروه کنترل-سالم (CN)، دیابت (DM)، دیابت-تمرین (TDM)، دیابت-سیر (GDM) و دیابت-تمرین-سیر (TGDM) تقسیم شدند. القای دیابت با تزریق داخل‌صفاقی استرپتوزوتوسین به‌صورت تک‌دوز (mg/kg 60) انجام گرفت. قند خون 250 میلی‌گرم بر دسی‌لیتر، حاکی از دیابتی شدن موش‌ها بود. گروه‌های تمرین به مدت هشت هفته برنامة تمرین هوازی (10-18 متر در دقیقه، 10-40 دقیقه در روز، پنج روز در هفته) را روی نوار گردان انجام دادند. روزانه به ازای هر صد گرم وزن موش‌های صحرایی، یک میلی‌لیتر (حدود 4/0 گرم در هر 100 گرم وزن بدن) عصارة سیر گاواژ شد. بیان IL-17 و IL-22 به روش RT-PCR اندازه‌گیری شد. پس از برآورد میزان گلوکز و انسولین ناشتا، از شاخص HOMA-IR برای ارزیابی مقاومت به انسولین استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون آنوا و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معناداری 05/0 P< بررسی شد.نتایج: بیان IL-17 (0001/0P=)، IL-22 (0001/0P=) و مقدار HOMA-IR (0001/0P=) در گروه‌های DM نسبت به گروه CN افزایش یافت. IL-17، IL-22 و HOMA-IR در گروه‌های TDM (به‌ترتیب 008/0P=، 040/0P=، 0001/0P=)، GDM (به‌ترتیب 017/0P=، 044/0P=، 0001/0P=) و TGDM (به‌ترتیب 0001/0P=، 0001/0P=، 0001/0P=) نسبت به گروه DM به‌طور معنادار کمتر بود. همچنین Il-17 و IL-22 در گروه TGDM نسبت به گروه TDM (به‌ترتیب 045/0P=، 041/0P=) و GDM (به‌ترتیب 023/0P=، 038/0P=) به‌طور معنادار کمتر بود. بین HOMA-IR با IL-17 (0001/0P=) و IL-22 (001/0P=) همبستگی مثبتی مشاهده شد.نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش حاضر نشان می‌دهد که احتمالاً افزایش در میزان بیان نسبی IL-17 و IL-22 ناشی از القای دیابت با افزایش مقاومت به انسولین همراه است. کاهش بیان IL-17 و IL-22 بافت چربی در پی تمرین هوازی و عصارة آبی سیر با کاهش HOMA-IR در موش‌های دیابتی همراه بود. افزون‌بر این، ترکیب تمرین هوازی با عصاره سیر تأثیرات هم‌افزایی داشت و موجب کاهش التهاب و HOMA-IR نسبت به هر کدام به‌تنهایی شد. از آنجا که افراد دیابتی پیوسته در معرض التهاب هستند و با توجه به تغییرات IL-17 و IL-22 در پی فعالیت ورزشی هوازی و مصرف عصاره سیر، استفاده از این دو عامل احتمالاً می‌تواند اهمیت درمانی برای بیماران T2DM داشته باشد.
علمی - پژوهشی
بیوشیمی و متابولیسم
ساناز حبیبوند؛ رضا نوری؛ عباسعلی گائینی
چکیده
زمینه و هدف: فعالیت ورزشی و مکمل‌یاری ویتامین D نقش مهمی در سلامت قلبی- عروقی دارند. با این حال، آثار ترکیب این دو راهبرد و نقش مولکولی آن‌ها در سازگاری‌های قلبی کمتر شناخته شده است. ازاین‌رو تحقیق حاضر با هدف تعیین تأثیر مکمل‌یاری ویتامین D و تمرین هوازی بر نشانگرهای فشار اکسایشی و پروتئین سیرتوئین 1 (SIRT-1) در بافت میوکارد موش‌های ...
بیشتر
زمینه و هدف: فعالیت ورزشی و مکمل‌یاری ویتامین D نقش مهمی در سلامت قلبی- عروقی دارند. با این حال، آثار ترکیب این دو راهبرد و نقش مولکولی آن‌ها در سازگاری‌های قلبی کمتر شناخته شده است. ازاین‌رو تحقیق حاضر با هدف تعیین تأثیر مکمل‌یاری ویتامین D و تمرین هوازی بر نشانگرهای فشار اکسایشی و پروتئین سیرتوئین 1 (SIRT-1) در بافت میوکارد موش‌های صحرایی نر میانسال انجام گرفت.مواد و روش‌ها: 32 سر موش صحرایی نر با دامنة سنی 12–14 ماه و با دامنة وزنی 350–400 گرم پس از طی دو هفته آشناسازی و انجام آزمون حداکثر سرعت هوازی و اندازه‌گیری وزن آن‌ها، به‌طور تصادفی به چهار گروه کنترل (Con)، تمرین هوازی (AT)، ویتامین D (Vit-D) و تمرین هوازی + ویتامین D (AT+Vit_D) تقسیم شدند. برنامة اصلی تمرین شامل هشت هفته تمرین فزاینده و پنج جلسه در هفته بود. گروه Vit_D و AT+Vit-D 500 واحد ویتامین D همراه با 3/0 میلی‌لیتر روغن زیتون به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن به‌صورت یک روز در میان دریافت کردند. همچنین از روغن زیتون به‌عنوان دارونما استفاده شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسة مداخله بافت قلب حیوانات خارج شد. میزان فعالیت سوپراکسید دسموتاز (SOD)، گلوتاتیون پراکسیداز (GPx) و نیز غلظت مالون دی‌آلدهید (MDA)، هیدروژن پراکسید (H2O2) و پروتئین SIRT-1 اندازه‌گیری شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از طریق آزمون آنوا یکراهه در سطح 05/0 P< انجام گرفت.نتایج: یافته‌ها نشان داد مقادیر SIRT-1 به‌طور معناداری در گروه AT بیشتر از گروه Con بود (05/0P<). همچنین مقادیر MDA در گروه AT نسبت به گروه Con کمتر بود (05/0P<). بین دیگر گروه‌های مورد بررسی تفاوت معناداری در مقادیر MDA و SIRT-1 مشاهده نشد (05/0P>). افزون‌بر این تفاوت معناداری در مقادیر GPx، SOD و H2O2 بین گروه‌های مورد بررسی مشاهده نشد (05/0P>).نتیجه‌گیری: در کل، یافته‌های تحقیق حاضر نشان داد تمرین منظم هوازی برای کاهش آسیب‌های اکسایشی بافت قلب در دورة میانسالی ممکن است سودمند باشد. همچنین تمرین هوازی در میانسالی به افزایش پروتئین SIRT-1 منجر می‌شود. با توجه به نقش مهم SIRT-1 در پیشگیری از بیماری‌های قلبی و تقویت دستگاه دفاع ضداکسایشی، به‌نظر می‌رسد تمرین هوازی راهبردی مؤثر برای کاهش بیماری‌های قلبی- عروقی مرتبط با افزایش سن باشد. همچنین یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد مکمل‌یاری ویتامین D در کنار تمرین هوازی آثار هم‌افزایی در بهبود نشانگرهای فشار اکسایشی یا SIRT-1 ایجاد نمی‌کند. با این حال با توجه به حجم کم مطالعات در این مورد و نیز برخی محدودیت‌های پژوهش حاضر پیشنهاد می‌شود تحقیقات بیشتری در این باره انجام گیرد.
علمی - پژوهشی
بیوشیمی و متابولیسم
محمد جواد جلالی؛ رزیتا فتحی؛ خدیجه نصیری؛ ابوالفضل اکبری
چکیده
زمینه و هدف: کم‌تحرکی و در مقابل آن تمرین جزء عوامل مرتبط با شاخص‌های آسیب کبدی به‌شمار می‌روند. با وجود این هنوز نقش بسیاری از تمرین‌های ورزشی به‌ویژه تمرینات تناوبی و مقاومتی و مصرف برخی مکمل‌های غذایی از جمله اسپیرولینا بر عوامل ایمنی و التهابی کاملاٌ شناخته نشده است؛ بنابراین هدف از این پژوهش تعیین اثر هشت هفته مکمل‌دهی اسپیرولینا ...
بیشتر
زمینه و هدف: کم‌تحرکی و در مقابل آن تمرین جزء عوامل مرتبط با شاخص‌های آسیب کبدی به‌شمار می‌روند. با وجود این هنوز نقش بسیاری از تمرین‌های ورزشی به‌ویژه تمرینات تناوبی و مقاومتی و مصرف برخی مکمل‌های غذایی از جمله اسپیرولینا بر عوامل ایمنی و التهابی کاملاٌ شناخته نشده است؛ بنابراین هدف از این پژوهش تعیین اثر هشت هفته مکمل‌دهی اسپیرولینا و تمرین مقاومتی و تناوبی هوازی بر فعالیت بافت کبد و بیان ژن CXCL1 در بافت عضلة موش‌های صحرایی نر بود.مواد و روش‌ها: در این پژوهش نیمه‌تجربی، 60 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با سن پنج هفته و میانگین وزن 6/24 ± 4/246 گرم به‌طور تصادفی به شش گروه تمرین تناوبی + مکمل اسپیرولینا، تمرین مقاومتی+ مکمل اسپیرولینا، کنترل+ مکمل اسپیرولینا، تمرین تناوبی+ سالین، تمرین مقاومتی+ سالین، کنترل+ سالین تقسیم شدند. بر این اساس، مقدار مکمل اسپیرولینا در گروه‌های مصرفی مکمل اسپیرولینا 500 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن بود. گروه تمرین تناوبی به مدت هشت هفته و هر هفته پنج جلسه تمرین کردند. همچنین گروه تمرین مقاومتی با بار فزاینده سه جلسه در هفته فعالیت را اجرا کردند. 48 ساعت پس از آخرین جلسة تمرین، حیوانات در گروه‌های مورد آزمایش با ترکیب کتامین زایلازین بی‌هوش شدند و نمونة خون از ورید تحتانی گرفته شد و به‌سرعت بافت عضلة چهارسررانی نمونه‌برداری شد. میزان بیان ژن CXCL1در عضلة چهارسررانی و آنزیم‌های کبدی به‌عنوان شاخص عملکرد کبد در سرم اندازه‌گیری شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌های آماری با استفاده از تحلیل واریانس یکسویه انجام گرفت (05/0P£).نتایج: یافته‌ها نشان داد که پس از هشت هفته تمرین تناوبی و مقاومتی با بار فزاینده، در عضلة چهارسر رانی میزان بیان ژن CXCL1 گروه کنترل بیشتر بود، ولی تفاوت معناداری مشاهده نشد. همچنین، میزان آنزیم‌های کبدی به‌طور معناداری نسبت به گروه کنترل بیشتر بود. همچنین نتایج نشان داد که مصرف اسپیرولینا به‌همراه تمرینات هوازی تناوبی و مقاومتی می‌تواند شاخص‌های عملکرد کبدی را در مقایسه با گروه کنترل به‌طور معناداری تغییر دهد. با این همه بیان ژن CXCL1 در گروه‌های مصرف‌کنندة اسپیرولینا و تمرینات هوازی و مقاومتی در بخشی با گروه کنترل تغییر معناداری نشان نداد.نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد که مصرف اسپیرولینا و انجام تمرینات هوازی تناوبی و مقاومتی می‌تواند شاخص‌های عملکردی کبد و بیان ژن CXCL1 در بافت عضلة چهارسررانی را تا حدی تعدیل کند. این نتایج نشان می‌دهد که مصرف اسپیرولینا می‌تواند در بروز پاسخ‌های سازگاری مرتبط با آسیب‌های متابولیکی درگیر باشد.
علمی - پژوهشی
بیوشیمی و متابولیسم
سهیلا علمدار؛ سید محسن آوندی
چکیده
زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین تناوبی شدید و مکمل‌دهی سیاه‌دانه بر نیمرخ لیپیدی، قند خون و ترکیب بدن زنان جوان دارای اضافه وزن بود.مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر در قالب طرح نیمه‌تجربی به‌صورت دوسوکور روی 48 نفر از زنان جوان دارای اضافه وزن شهر نیشابور با میانگین و انحراف استاندارد سنی 51/3 ± 41/36 سال و شاخص تودة بدنی ...
بیشتر
زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین تناوبی شدید و مکمل‌دهی سیاه‌دانه بر نیمرخ لیپیدی، قند خون و ترکیب بدن زنان جوان دارای اضافه وزن بود.مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر در قالب طرح نیمه‌تجربی به‌صورت دوسوکور روی 48 نفر از زنان جوان دارای اضافه وزن شهر نیشابور با میانگین و انحراف استاندارد سنی 51/3 ± 41/36 سال و شاخص تودة بدنی 79/0 ± 704/28 کیلوگرم بر متر مربع انجام گرفت. آزمودنی‌ها به‌صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. پنج نفر بنا به دلایلی از ادامة همکاری انصراف دادند و در نهایت چهار گروه شامل تمرین و مکمل (10n=)، تمرین و دارونما (9 (n=، مکمل (12 (n= و دارونما (12 (n= بودند. دو گروه تمرین به مدت شش هفته، سه جلسه در هفته و با شدت 85 تا 95 درصد ضربان قلب بیشینه (HRmax) تمرین را انجام دادند. افزون‌بر این، همة گروه‌ها روزانه یک عدد کپسول روغنی حاوی 1000 میلی‌گرم سیاه‌دانه یا دارونما (روغن پارافین) پیش از ناهار مصرف کردند. گروه مکمل و دارونما هیچ‌گونه فعالیت ورزشی منظم نداشتند. اندازه‌گیری‌های آنتروپومتریکی و نمونه‌های خونی در دو نوبت پیش‌آزمون و پس‌آزمون انجام گرفت. نمونه‌های خونی در حالت ناشتا و از ورید بازویی برای ارزیابی سطوح نیمرخ لیپیدی و قند خون جمع‌آوری شد. به‌منظور بررسی طبیعی بودن توزیع داده‌ها از آزمون شاپیروویلک استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها و گزارش آن‌ها از آزمون تجزیه‌وتحلیل کوواریانس چندمتغیری (MANCOVA) و تک‌متغیری (ANCOVA) و آزمون تعقیبی SIDAK در سطح معناداری 05/0 استفاده شد.نتایج: نتایج تفاوت معناداری را بین گروه‌های تمرین و مکمل، تمرین و دارونما در مقایسه با گروه‌های مکمل و دارونما پس از شش هفته در کلسترول کل (332/0P=)، تری‌گلیسیرید (928/0P=)، لیپوپروتئین با چگالی بالا (86/0P=)، لیپوپروتئین با چگالی پایین (393/0P=) و قند خون ناشتا (054/0P=) نشان نداد. نتایج آزمون تعقیبی SIDAK نشان داد، روی‌هم‌رفته اقدامات صورت‌گرفته در گروه‌های آزمایش به کاهش شاخص تودة بدنی، دور کمر، نسبت دور کمر به لگن و درصد چربی بدن منجر شده است. در خصوص شاخص تودة بدنی و درصد چربی بدن گروه تمرین و دارونما عملکرد مطلوب‌تری داشتند و عملکرد شاخص‌های دور کمر و نسبت دور کمر به لگن نیز در گروه مکمل مطلوب‌تر بود، ولی این تفاوت‌ها از نظر آماری معنادار نبود (05/0≤P) و همة گروه‌های آزمایش صرفاً نمرة مطلوب‌تری در شاخص‌های ترکیب بدنی، دور کمر، نسبت دور کمر به لگن و درصد چربی بدن نسبت به گروه کنترل (دارونما) نشان دادند (05/0>P).نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد HIIT و مکمل سیاه‌دانه، هر کدام می‌تواند در بهبود ترکیب بدن زنان جوان دارای اضافه وزن مؤثر باشد. با این حال، در این پژوهش HIIT و مکمل سیاه‌دانه بر نیمرخ لیپیدی و قند خون تأثیر معناداری نداشت که پیشنهاد می‌شود پژوهش‌های بیشتری در این زمینه صورت گیرد.
علمی - پژوهشی
بیوشیمی و متابولیسم
رسول اسلامی؛ مینو باسامی؛ نواب آبنما؛ باقر رضایی
چکیده
زمینه و هدف: تمرینات فشرده مانند فعالیت‌های فوتبال تغییرات مهمی در گردش هورمون‌ها ایجاد می‌کند و همین‌طور آسیب‌های ریز تار عضلانی و واکنش التهابی حاد را القا می‌کند که به مدت ۲۴ تا ۷۲ ساعت پس از بازی فوتبال می‌تواند کارایی ورزشکاران را تحت تأثیر قرار دهد و زمان بازیافت را طولانی کند. ازاین‌رو پژوهش حاضر، کارآزمایی بالینی دوسویه ...
بیشتر
زمینه و هدف: تمرینات فشرده مانند فعالیت‌های فوتبال تغییرات مهمی در گردش هورمون‌ها ایجاد می‌کند و همین‌طور آسیب‌های ریز تار عضلانی و واکنش التهابی حاد را القا می‌کند که به مدت ۲۴ تا ۷۲ ساعت پس از بازی فوتبال می‌تواند کارایی ورزشکاران را تحت تأثیر قرار دهد و زمان بازیافت را طولانی کند. ازاین‌رو پژوهش حاضر، کارآزمایی بالینی دوسویه بود که به بررسی تأثیر مکمل بتا هیدروکسی بتا متیل بوتیرات در شکل اسید آزاد (HMB-FA) بر سطوح هورمونی در دورة بازیافت طی یک طرح تمرینی هفتگی مسابقة فوتبال پرداخته است.مواد و روش‌ها: این پژوهش از نوع نیمه‌تجربی، با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون و دوسوکور بود. 24 فوتبالیست مرد با میانگین سنی 3±23 سال، شاخص تودة بودنی 2±8/22 کیلوگرم بر متر مربع، میانگین قد 5/5±6/172 سانتی‌متر و میانگین وزن 4/5±3/74 کیلوگرم، داوطلبانه به‌عنوان نمونة آماری در این پژوهش شرکت کردند و به دو گروه 12 نفره تقسیم شدند. در این پژوهش آزمودنی‌ها در یک طرح تمرینی هفتگی فوتبال با دو مسابقه شرکت کردند. آزمودنی‌های گروه مکمل روزانه سه گرم HMB-FA طی یک طرح تمرینی هفتگی فوتبال مصرف کردند. نمونه‌های خون در هفت مرحله (پیش از مصرف مکمل، پیش از مسابقة اول، بلافاصله پس از مسابقة اول، 24 ساعت پس از مسابقة اول، پیش از مسابقة دوم، بلافاصله پس از مسابقة دوم و 24 ساعت پس از مسابقة دوم) گرفته شد. غلظت پلاسمایی کورتیزول و عامل رشد شبه‌‌انسولین-1 (IGF-1) به روش الایزا اندازه‌گیری شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون آماری فریدمن، ویلکاکسون، کروسکال-والیس و یو من ویتنی با سطح معناداری 05/0≥ P انجام گرفت.نتایج: نتایج نشان داد که پس از مصرف مکمل HMB-FA کاهش معناداری در سطوح پلاسمایی کورتیزول (پیش از مسابقة اول، پس از مسابقة اول و 24 ساعت پس از مسابقة دوم) (05/0>P) و همچنین افزایش معناداری برای IGF-1 (پیش از مسابقة اول، پس از مسابقة اول و بلافاصله پس از مسابقة دوم) (05/0>P) مشاهده شده است.نتیجه‌گیری: مصرف مکمل HMB-FA شاخص‌های سطوح هورمونی IGF-1 را افزایش و کورتیزول را کاهش می‌دهد که نشان‌دهندة افزایش حالت آنابولیک و کاهش حالت کاتابولیک در بدن است که برای بازسازی عضلانی و بازیافت آسیب‌های ناشی از تمرین و مسابقات طی یک طرح تمرینی هفتگی مسابقه ضروری است. افزون‌بر این، مصرف مکمل HMB نتایج دیگری نیز ممکن است داشته باشد که از جمله می‌توان به کاهش خستگی عصبی- عضلانی، کاهش پاسخ التهابی و بازسازی سریع عضلة اسکلتی اشاره کرد که نیازمند پژوهش‌های بیشتر است.
علمی - پژوهشی
بیوشیمی و متابولیسم
سعید دباغ نیکوخصلت؛ رامین امیرساسان؛ مصطفی خانی؛ مرتضی نیک خصال
چکیده
زمینه و هدف: مجموعة پروتئینی mTOR در پاسخ به تمرینات مقاومتی با رویکردی هیستولوژیکی افزایش و در تمرینات هوازی با رویکردی سوخت‌وسازی کاهش می‌یابد. این تغییرات در شرایط ابتلا به دیابت نوع دو و همراه با تمرینات ورزشی می‌تواند قابل بحث باشد. بدین‌منظور لحاظ کردن تمریناتی مانند تمرین تناوبی شدید با دارا بودن ویژگی‌های هوازی و بی‌هوازی ...
بیشتر
زمینه و هدف: مجموعة پروتئینی mTOR در پاسخ به تمرینات مقاومتی با رویکردی هیستولوژیکی افزایش و در تمرینات هوازی با رویکردی سوخت‌وسازی کاهش می‌یابد. این تغییرات در شرایط ابتلا به دیابت نوع دو و همراه با تمرینات ورزشی می‌تواند قابل بحث باشد. بدین‌منظور لحاظ کردن تمریناتی مانند تمرین تناوبی شدید با دارا بودن ویژگی‌های هوازی و بی‌هوازی و از طرفی مداخلة دیابت نوع دو می‌تواند تعامل احتمالی mTOR همراه با شاخص‌های گلایسمیک و هیستوپاتولوژیکی قلب را به تصویر بکشد. ازاین‌رو پژوهش حاضر برای تعیین تأثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید بر مقادیر p-mTOR، T-mTOR و فیبروز بافت قلبی و مقاومت به انسولین موش‌های صحرایی دیابتی‌شده از طریق تزریق استرپتوزوسین انجام گرفت.مواد و روش‌ها: 20 سر موش صحرایی نر بالغ سفید نژاد ویستار در چهار گروه (5n=) کنترل سالم، کنترل دیابتی، تمرین سالم و تمرین دیابتی قرار گرفتند. قرارداد تمرین تناوبی شدید پنج جلسه در هفته و به مدت هشت هفته روی نوار گردان صورت گرفت. آزمون تحلیل واریانس یکراهه در سطح معناداری 05/0P< به‌منظور تجزیه‌وتحلیل آماری استفاده شد.نتایج: هشت هفته تمرین تناوبی شدید به تغییرات معنادار در p-mTOR و T-mTOR بافت قلبی موش‌های مبتلا به دیابت نوع دو منجر نشد (05/0P>)؛ با این حال، سبب کاهش معنادار مقادیر مقاومت به انسولین (2/31 درصد نسبت به گروه کنترل دیابتی) و فیبروز بافت قلبی (6/51 درصد نسبت به گروه کنترل دیابتی) موش‌های مبتلا به دیابت نوع دو شد (05/0P<).نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به‌نظر می‌رسد هشت هفته تمرین تناوبی شدید برای مشاهدة افزایش مقادیر mTOR بافت قلبی در موش‌های سالم کافی، ولی در موش‌های مبتلا به دیابت نوع دو ناکافی است. همچنین احتمالاً کاهش میزان فیبروز بافت قلبی موش‌های مبتلا به دیابت نوع دو، دست‌کم در طول هشت هفته تمرین تناوبی شدید، مستقل از mTOR بافت قلبی عمل می‌کند.
علمی - پژوهشی
قلب و عروق و گردش خون
جمشید خیرابادی؛ ظاهر اعتماد؛ کمال عزیزبیگی؛ خالید محمدزاده سلامت
چکیده
زمینه و هدف: افزایش عوامل التهابی متعاقب چاقی از دلایل اصلی مرگ‌ومیر است. اگرچه نقش تمرینات ورزشی، محدودیت کالریک و مکمل‌های ضداکسایشی در این زمینه گزارش شده است، اثر همزمان هر سه مداخله مورد توجه پژوهشگران زیادی است. ازاین‌رو هدف پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید، محدودیت کالری و مکمل اسپرولینا بر عوامل التهابی در ...
بیشتر
زمینه و هدف: افزایش عوامل التهابی متعاقب چاقی از دلایل اصلی مرگ‌ومیر است. اگرچه نقش تمرینات ورزشی، محدودیت کالریک و مکمل‌های ضداکسایشی در این زمینه گزارش شده است، اثر همزمان هر سه مداخله مورد توجه پژوهشگران زیادی است. ازاین‌رو هدف پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید، محدودیت کالری و مکمل اسپرولینا بر عوامل التهابی در بافت قلب موش‌های صحرایی تحت رژیم غذای پرچرب بود.مواد و روش‌ها: 45 سر موش صحرایی نر چاق‌شده با رژیم غذایی (60 درصد چربی، 20 درصد پروتئین و 20 درصد کربوهیدرات) به‌طور تصادفی در گروه‌های 1. رژیم غذایی با کالری بالا (HFD)، 2. مکمل اسپرولینا (Sp)، 3. محدودیت کالریک (CR)، 4. تمرینات تناوبی شدید (HIIT)، 5. مکمل اسپرولینا - تمرینات تناوبی شدید (HIIT+Sp)، 6. تمرینات تناوبی شدید - محدودیت کالریک (HIIT+CR)، 7. مکمل اسپرولینا - محدودیت کالریک (CR+Sp)، 8. تمرینات تناوبی شدید - محدودیت کالریک - مکمل اسپرولینا (HIIT+CR+Sp)، قرار داده شدند. همچنین پنج سر موش صحرایی نر سالم برای بررسی آثار رژیم غذایی با کالری بالا بر متغیرهای پژوهش در گروه کنترل سالم قرار گرفتند. تمرینات تناوبی شدید به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته با شدت 80-110درصد بیشینه سرعت دویدن و با 2 تا 8 تناوب با شدت بالا انجام گرفت، مصرف مکمل اسپرولینا به مدت هشت هفته mg/kg/day 100 به‌صورت خوراکی تجویز شد و گروه‌های محدودیت کالریک تنها 60 درصد از غذایی مصرفی در روز قبل را استفاده کردند. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس یکراهه همراه با آزمون تعقیبی توکی استفاده شد (001/0≥P).نتایج: مقادیر P38MAPK، NF-kB و TNF-α در گروه HIIT بیشتر و در گروه CR به‌طور معناداری کمتر از گروه HFD بود (001/0≥P). مقادیر TNF-α در گروه‌های Sp، HIIT+Sp و HIIT+CR به‌طور معناداری کمتر از گروه HFD بود (001/0≥P )؛ مقادیر NF-kB در گروه HIIT+CR به‌طور معناداری کمتر از HFD بود (001/0≥P ). همچنین در گروه HIIT+CR+Sp مقادیر NF-kB، TNF-α به‌طور معناداری کمتر و P38MAPK به‌طور معناداری بیشتر از گروه HFD بود (001/0≥P ).نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد محدودیت کالریک و مکمل اسپرولینا به‌تنهایی تأثیر ضدالتهابی دارند، هرچند تأثیر ضدالتهابی محدودیت کالریک تا حدی بیشتر از اسپرولینا و HIIT بود. بنابراین استفاده از این دو مداخله در کنار تمرینات تناوبی شدید بر کاهش عوامل التهابی متعاقب چاقی و اضافه وزن در نمونه‌های حیوانی مطلوب است.
علمی - پژوهشی
علم تمرین
بختیار ترتیبیان؛ میر یوسف بطهایی زاده؛ سید مرتضی طیبی؛ باقر رضایی
چکیده
زمینه و هدف: کشتی ورزشی برخوردی با انقباض‌های برون‌گرای مکرر و با شدت بالاست. چنین فعالیت‌هایی که با انقباض‌های برون‌گرای شدید انجام می‌گیرد، با اختلالات مکانیکی و متابولیکی همراه است. چنین شدت بالایی از فعالیت در کشتی به‌طور چشمگیری به تولید ناگهانی گونه‌های اکسیژن واکنش‌پذیر بنیان‌های آزاد در حین رقابت و بازیافت پس از هر ...
بیشتر
زمینه و هدف: کشتی ورزشی برخوردی با انقباض‌های برون‌گرای مکرر و با شدت بالاست. چنین فعالیت‌هایی که با انقباض‌های برون‌گرای شدید انجام می‌گیرد، با اختلالات مکانیکی و متابولیکی همراه است. چنین شدت بالایی از فعالیت در کشتی به‌طور چشمگیری به تولید ناگهانی گونه‌های اکسیژن واکنش‌پذیر بنیان‌های آزاد در حین رقابت و بازیافت پس از هر مسابقه منجر می‌شود، به‌طوری‌که حتی ممکن است طی انجام این دسته از فعالیت‌ها، ذخیرة ضداکسایشی به‌شدت کاسته و تخلیه شود و به‌دنبال ناکارامدی دستگاه اکسایشی، فشار اکسایشی رخ دهد که کاهش عملکرد ورزشی را در پی دارد و با تسریع بروز خستگی همراه می‌شود. ازاین‌رو پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر مکمل‌دهی کوتاه‌مدت اینفلاما ایکس بر شاخص‌های فشار اکسایشی و دستگاه دفاع ضداکسایشی پس از اجرای دو دوره پشت سر هم آزمون ترکیبی SWPT-SWFTدر کشتی‌گیران جوان انجام گرفت.مواد و روش‌ها: از بین داوطلبان واجد شرایط، ۲۴ کشتی‌گیر جوان به‌صورت تصادفی به دو گروه مکمل-تمرین (۱۲ نفر) و دارونما-تمرین (۱۲ نفر) تقسیم شدند. از کشتی‌گیران در گروه مکمل–تمرین درخواست شد به مدت ده روز تا پیش از اجرای آزمون ترکیبی، روزانه دو عدد مکمل اینفلاما ایکس 15 میلی‌گرمی را به‌صورت ناشتا به‌همراه 200 میلی‌لیتر آب مصرف کنند. گروه دارونما نیز قرص‌های نشاسته با همان مقدار و تعداد گروه مکمل- تمرین دریافت کردند. آزمون ترکیبی SWFT-SWPT شامل دو آزمون عملکردی ویژة کشتی (SWPT) و آزمون آمادگی بدنی ویژة کشتی (SWFT) است. آزمون ترکیبی سه دقیقه و 40 ثانیه بود که یک نوبت به‌شمار می‌رفت و هر مرحله نیز شامل دو نوبت بود. به‌منظور بررسی تغییرات شاخص‌های فشار اکسایشی و دستگاه دفاع ضداکسایشی کشتی‌گیران، خون‌گیری اولیه پیش از شروع آزمون ترکیبی SWPT-SWFT انجام گرفت. چهار خون‌گیری بعدی شامل بلافاصله پس از مراحل اول، دوم و چهارم آزمون مذکور و آخرین خون‌گیری نیز 48 ساعت پس از آزمون ترکیبی SWPT-SWFT اجرا شد. نمونه‌های جمع‌آوری‌شده به‌منظور بررسی سطوح مالون دی‌آلدهید، ظرفیت تام ضداکسایشی و سوپراکسید دیسموتاز با روش الایزا ارزیابی شدند. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر ترکیبی (Mixed Anova) استفاده شد. نتایج: یافته‌ها نشان داد که مقادیر ظرفیت تام ضداکسایشی گروه مکمل در همة مراحل بیشتر از گروه دارونما بود؛ با این حال تفاوت دو گروه فقط در زمان‌های خون‌گیری سوم، چهارم و پنجم معنادار بود (05/0>P)، ولی در مراحل خون‌گیری اول و دوم بین دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0<P). همین‌طور در هیچ‌یک از مراحل خون‌گیری در مقادیر سرمی سوپراکسید دیسموتاز تفاوت معناداری بین دو گروه وجود نداشت (05/0<P). همچنین در مراحل خون‌گیری دوم، سوم، چهارم و پنجم بین دو گروه در مقادیر سرمی مالون دی‌آلدهید تفاوت معناداری وجود داشت (05/0>P).نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد مصرف مکملInflamma-X می‌تواند برای جلوگیری از آسیب اکسایشی و حتی تسهیل دورة بازیافت بین هر رقابت کشتی سودمند باشد.
علمی - پژوهشی
فیزیولوژی ورزشی (عمومی)
میلاد خسروی صدر؛ اسماعیل نصیری
چکیده
زمینه و هدف: بررسی دلایل ایجادکنندة ناباروری در مردان و چگونگی جلوگیری از ایجاد ناباروری در جامعه، کمک ارزنده به بیمارانی است که از ناباروری رنج می‌برند. ناباروری مردان به علل گوناگونی از جمله سن، داروها، قرار گرفتن در معرض سموم محیطی، مشکلات ژنتیکی و بیماری‌های عمومی رخ می‌دهد. آسپرین (استیل سالیسیلک اسید: ASA) یکی از داروهای ضدالتهابی ...
بیشتر
زمینه و هدف: بررسی دلایل ایجادکنندة ناباروری در مردان و چگونگی جلوگیری از ایجاد ناباروری در جامعه، کمک ارزنده به بیمارانی است که از ناباروری رنج می‌برند. ناباروری مردان به علل گوناگونی از جمله سن، داروها، قرار گرفتن در معرض سموم محیطی، مشکلات ژنتیکی و بیماری‌های عمومی رخ می‌دهد. آسپرین (استیل سالیسیلک اسید: ASA) یکی از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NASID) و جزء پرمصرف‌ترین داروهای جهان است که سبب کاهش توان باروری مردان می‌شود. علاوه‌بر این فعالیت بدنی می‌تواند بر ناباروری جنس نر تأثیر بگذارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین مقاومتی بر سطح تستوسترون سرمی و برخی از مهم‌ترین شاخص‌های تولیدمثلی در موش‌های صحرایی بالغ نر ویستار مصرف‌کنندة آسپرین بود.مواد و روش‌ها: روی‌هم‌رفته 25 سر موش صحرایی بالغ نر ویستار به‌طور تصادفی به دو گروه کنترل (10=n،C) و گروه مصرف دارو (15=n،AS) تقسیم و جایگزین شدند. پس از پنج هفته، پنج سر موش صحرایی از هر گروه قربانی شده و اثر مصرف آسپرین بر سطح تستوسترون سرمی و شاخص‌های تولیدمثلی نر بررسی شد. پس از گذشت دورة مصرف دارو و تأیید اثر داروی آسپرین، مصرف آن قطع و موش‌های صحرایی باقیمانده وارد دورة تمرین شدند. در دورة تمرین، 10 سر موش صحرایی باقیمانده، به‌صورت تصادفی از گروه مصرف دارو به گروه بدون مداخله (5=n، NI) و گروه تمرین مقاومتی (5=n،RT) جایگزین شدند. تمرین مقاومتی سه جلسه در هفته و به مدت چهار هفته انجام گرفت. 24 ساعت پس از آخرین جلسة تمرین، موش‌های صحرایی قربانی و نمونه‌های سرم و بافت برداشته شد. برای تجزیه‌وتحلیل تفاوت بین‌گروهی در دورة مصرف دارو از آزمون t-test استفاده شد. در دورة تمرین داده‌هــا بــا اســتفاده از آزمــون تحلیــل واریانــس یکطرفه و آزمــون تعقیبــی توکــی در سـطح معنـاداری کوچک‌تر از 05/0 در نرم‌افزار SPSS24 بررسـی شـد.نتایج: یافته‌ها نشان داد که پنج هفته مصرف آسپرین به کاهش معنادار در سطح تستوسترون سرم و تعداد سلول‌های لیدیگ منجر شده است (05/0˂P). افزون‌بر این تعداد، تحرک، زنده ماندن اسپرم، شاخص تمایز لوله‌ای (Tubular DifferentiationIndex TDI:)، شاخص اسپرمیوژنز (Spermiogenesis Index (SI:، ضریب تجمعی (RI: Repopulation Index) و افزایش معناداری در هستة نابالغ و تکه‌تکه شدن DNA اسپرم شده بود (001/0 ˂P). همچنین چهار هفته تمرین مقاومتی در موش‌های صحرایی گروه RT تغییرات منفی مصرف داروی آسپرین را به‌طور معناداری نسبت به گروه NI بهبود بخشید و بازیافت این تغییرات در حد گروه CI را تسریع کرد (05/0 ˂P). روی‌هم‌رفته تغییرات معناداری در تحرک اسپرم بین گروه‌های پژوهش دورة تمرین مشاهده نشد (05/0<P).نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر تغییرات مضر داروی آسپرین بر هورمون تستوسترون و شاخص‌های تولیدمثلی جنس نر را تأیید می‌کند. افزون‌بر این یافته‌ها نشان داد که ممکن است تمرین مقاومتی سبب بهبود و بازیافت اثر مضر آسپرین بر شاخص‌های مرتبط با دستگاه تولیدمثلی جنس نر شود.
مقاله پژوهشی
فیزیولوژی ورزشی (عمومی)
لیلا یوزباشی؛ پریسا عبدالهی؛ احمد رحمانی؛ اکرم کریمی اصل
چکیده
زمینه و هدف: یکی از راهکارهای مناسب برای محافظت در برابر تأثیرات نامطلوب فشار اکسایشی ناشی از تمرینات ورزشی طولانی‌مدت و شدید، به‌کارگیری تدابیر تغذیه‌ای سالم و استفاده از مکمل‌های ضداکسایشی است. هدف این پژوهش بررسی اثر مصرف عصارة عناب طی دو نوع تمرین تناوبی و استقامتی شدید بر شاخص‌های ضداکسایشی و فشار اکسایشی بافت کبد موش‌های ...
بیشتر
زمینه و هدف: یکی از راهکارهای مناسب برای محافظت در برابر تأثیرات نامطلوب فشار اکسایشی ناشی از تمرینات ورزشی طولانی‌مدت و شدید، به‌کارگیری تدابیر تغذیه‌ای سالم و استفاده از مکمل‌های ضداکسایشی است. هدف این پژوهش بررسی اثر مصرف عصارة عناب طی دو نوع تمرین تناوبی و استقامتی شدید بر شاخص‌های ضداکسایشی و فشار اکسایشی بافت کبد موش‌های صحرایی نابالغ نر بود.مواد و روش‌ها: 72 سر موش نابالغ صحرایی نژاد ویستار با سن 22 روز و میانگین وزنی 475/7 ± 64/60 گرم پس از وزن‌کشی به‌صورت تصادفی به نه گروه کنترل، تمرین تناوبی شدید (HIT)، تمرین استقامتی شدید (ICT)، عناب، ICT + عناب، ICT + دارونما، HIT + دارونما، HIT + عناب و دارونما تقسیم شدند. پس از یک هفته آشناسازی عمومی و اختصاصی، برنامة تمرین استقامتی شدید شامل دویدن روی نوار گردان به مدت چهار هفته (پنج جلسه در هفته) با مدت و شدت پیش‌رونده و با رعایت اصل اضافه‌بار تمرین اجرا شد. به‌طوری‌که سرعت در هفتة اول برابر 10 تا 18 متر در دقیقه و مدت آن 10-30 دقیقه بود و در هفتة آخر سرعت تمرین به 30 متر بر دقیقه و مدت آن 55-60 رسید. برنامة تمرینی HITنیز در قالب تمرین با الگوی دوره‌های هفت‌روزه (شش روز تمرین و یک روز استراحت به‌منظور جلوگیری از بیش‌تمرینی) انجام گرفت. بر اساس اصل اضافه‌بار تمرین به‌گونه‌ای اعمال شد که سرعت تمرین در هفتة آشناسازی برابر با 10-16 متر در دقیقه و مدت آن یک دقیقه بود و در هفتة آخر سرعت تمرین 36-40 متر در دقیقه (معادل حدود 85% Vo2max) رسید. به گروه‌های دارونما، گاواژ آب مقطر و به گروه‌های دارای عناب، گاواژ عصارة عناب با دوز 600 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن هر موش، روزانه پس از تمرین ارائه شد. اندازه‌گیری میزان فعالیت آنزیم‌های SOD ، GPX و CAT و سطوح MDA و TAC بافت کبد به روش اسپکتروفتومتری و کیت الایزا انجام گرفت. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از روش‌های آماری آنوا و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.نتایج: نتایج نشان داد که فعالیت استقامتی شدید و HIT موجب کاهش معنادار میزان MDA شد (05/0P<). هرچند بر میزان فعالیت آنزیم‌های ضداکسایشی SOD، GPX و سطوح TAC تأثیر معناداری نداشت (05/0P>). از سویی، تمرین HIT موجب افزایش معنادار آنزیم CAT شد (05/0P<). در گروه‌های دارای گاواژ عناب، تأثیر معناداری بر میزان آنزیم‌های ضداکسایشی SOD، GPX، CAT، TAC و MDA نداشتند (05/0P>).نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد که تمرینات استقامتی شدید و HIT موجب تعدیل شاخص‌های اکسایشی و همچنین تمرین HIT، سبب بهبود نشانگر ضداکسایشی CAT در موش‌های نابالغ می‌شود.
