نشریه فیزیولوژی ورزش و فعالیت بدنی

تأثیر مکمل دهی حاد بیکربنات سدیم بر عملکرد بی هوازی مردان دوچرخه سوار نخبه و غیر نخبه

آرمین محمّدی گجوتی؛ سعید نیکوخصلت؛ جواد وکیلی؛ رامین امیرساسان؛ میرمعصوم سهرابی

دوره 13، شماره 1 ، شهریور 1399، ، صفحه 57-69

https://doi.org/10.52547/joeppa.13.1.57

چکیده

هدف: بی‌کربنات سدیم، با دارابودن خاصیت تامپونی، از جمله مکمل‌های مجاز و مؤثر برای کاهش خستگی است. از این‌رو، هدف اصلی تحقیق حاضر عبارت است از بررسی تأثیر مصرف حاد مکمل بی‌کربنات سدیم بر عملکرد بی‌هوازی مردان دوچرخه‌سوار نخبه و غیرنخبه.روش‌ها: در طرح تحقیقی متقاطع و یک‌سویه کور، 12 دوچرخه‌سوار تایم‌تریل و سرعتی نخبه (3 سال سابقة ... بیشتر هدف: بی‌کربنات سدیم، با دارابودن خاصیت تامپونی، از جمله مکمل‌های مجاز و مؤثر برای کاهش خستگی است. از این‌رو، هدف اصلی تحقیق حاضر عبارت است از بررسی تأثیر مصرف حاد مکمل بی‌کربنات سدیم بر عملکرد بی‌هوازی مردان دوچرخه‌سوار نخبه و غیرنخبه.روش‌ها: در طرح تحقیقی متقاطع و یک‌سویه کور، 12 دوچرخه‌سوار تایم‌تریل و سرعتی نخبه (3 سال سابقة رقابت‌های ملی و بین‌المللی) و 16 دوچرخه‌سوار غیرنخبه (بدون سابقة رقابت‌های رسمی) در محدودة سنی 17- 29 سال به‌صورت هدف‌مند انتخاب شدند و در دو گروه قرار گرفتند. هر دو گروه به فاصلة یک هفته، 60 دقیقه قبل از اجرای آزمون، 100 میلی‌گرم دارونما (نمک طعام) یا 300 میلی‌گرم بی‌کربنات سدیم به‌ازای هر کیلوگرم وزن بدن به‌صورت محلول در 200 میلی‌‌لیتر آب مصرف کردند. سپس، با استفاده از آزمون بی‌هوازی وینگیت، شاخص‌های توان اوج، توان متوسط، شاخص خستگی و ضربان قلب بازیافت آزمودنی‌ها اندازه‌گیری و نتایج حاصل با استفاده از تحلیل واریانس (2×2) بررسی شد (05/0>P).نتایج: پاسخ متغیرهای وابسته به مکمل‌دهی بی‌کربنات سدیم در دو گروه تفاوت معناداری نداشت (05/0> P)، با این حال، در هر دو گروه مصرف حاد مکمل بی‌کربنات سدیم موجب افزایش معنادار توان اوج (001/0P<) و توان متوسط (001/0=P) و کاهش مقادیر شاخص خستگی (001/0P<) و ضربان قلب بازیافت دقیقة پنجم (001/0P<) شد.نتیجه‌گیری: با توجه به بهبود ظرفیت بی‌هوازی مردان دوچرخه‌سوار نخبه و غیرنخبه متعاقب مصرف حاد مکمل بی‌کربنات سدیم، می‌توان اثربخشی بی‌کربنات سدیم را بدون توجه به سطح آمادگی یا ظرفیت تامپونی عضلات ورزشکاران محتمل دانست.

تأثیر یک مسابقه فوتسال بر پاسخ برخی از شاخص های ایمنی مخاطی بازیکنان زن فوتسال

وحید ساری صرّاف؛ احمد آزاد؛ جواد وکیلی؛ زهرا عبدی اغجه کهلی

دوره 10، شماره 1 ، آذر 1396، ، صفحه 1-10

چکیده

هدف تحقیق: هدف از انجام این تحقیق تأثیر انجام یک مسابقه واقعی فوتسال بر پاسخ‌ برخی از شاخص‌های ایمنی مخاطی دربازیکنان زن فوتسال می‌باشد. روش تحقیق: در چهارچوب یک مطالعه نیمه تجربی 9 بازیکن اصلی یکی از تیم‌های حاضر در لیگ برتر فوتسال بانوان ایران با میانگین سنی 2±25 سال، شاخص توده بدنی 30/1±03/21 کیلوگرم بر مترمربع، حداکثر اکسیژن مصرفی62/1±32/47 ... بیشتر هدف تحقیق: هدف از انجام این تحقیق تأثیر انجام یک مسابقه واقعی فوتسال بر پاسخ‌ برخی از شاخص‌های ایمنی مخاطی دربازیکنان زن فوتسال می‌باشد. روش تحقیق: در چهارچوب یک مطالعه نیمه تجربی 9 بازیکن اصلی یکی از تیم‌های حاضر در لیگ برتر فوتسال بانوان ایران با میانگین سنی 2±25 سال، شاخص توده بدنی 30/1±03/21 کیلوگرم بر مترمربع، حداکثر اکسیژن مصرفی62/1±32/47 میلی‎لیتر بر کیلوگرم در دقیقه شرکت نمودند. نمونه‌های بزاقی غیرتحریکی قبل، بعد، 24 ساعت و 48 ساعت بعد از مسابقه جمع‌آوری شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آزمون تحلیل واریانس(ANOVA) با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی با سطح معناداری 05/0 استفاده شد. نتایج و بحث: بعد از مسابقه میزان جریان بزاق، غلظت ایمونوگلوبولینA (s-IgA)، ترشح ایمونوگلوبولینA (SIgA) و نسبت IgA بر پروتئین تام بزاقی(s-IgA/Pro) کاهش معنی‌داری داشت(05/0>P) ولی کورتیزول، آلفاآمیلاز و پروتئین تام بزاقی(Pro) بلافاصله بعد از مسابقه افزایش معنی‌داری نشان نداد(05/0>P)، بین s-IgA و کورتیزول رابطه معنی‌داری مشاهده نشد(05/0P>). 24ساعت بعد از مسابقه شاخص‌های اندازه‌گیری شده به سوی سطوح قبل از مسابقه تمایل پیدا کردند؛ امّا در میزان SIgA و آلفاآمیلاز حتی بعد از 24 ساعت نسبت به قبل از مسابقه هنوز اختلاف معنی‌داری وجود داشت. نتیجه گیری: یک مسابقه رسمی فوتسال ممکن است موجب کاهش عملکرد سیستم ایمنی مخاطی بازیکنان فوتسال شود که در این صورت احتمالاً بازیکنان را در معرض ابتلا به بیماری عفونت مجاری تنفسی فوقانی قرار می‌دهد، ولی هنوز تحقیقات بیشتری باید در این حوزه صورت پذیرد.

پاسخ های التهابی کودکان کوتاه قد مبتلا به ادیوپاتی به 2 هفته بی فعالیتی پس از یک دوره فعالیت بدنی

عباسعلی گائینی؛ مونا دماوندی

دوره 9، شماره 1 ، آذر 1395

چکیده

هدف تحقیق: فعالیت بدنی می تواند رشد را با تاثیر بر واسطه های آنابولیک و کاتابولیک، گسترش دهد. این مطالعه با هدف بررسی پاسخ های التهابی کودکان کوتاه قد مبتلا به ادیوپاتی به 2هفته بی فعالیتی پس از یک دوره فعالیت بدنی انجام شد. روش تحقیق: این پژوهش در جامعه کودکان مراجعه کننده به کلینیک غدد بیمارستان آتیه شهر تهران انجام شد. 14کودک مبتلا ... بیشتر

تأثیر هشت هفته تمرین استقامتی و مهار nNOS بر میزان پروتئین اگرین در عضله اسکلتی موش‌های صحرایی مسن

مجتبی صالح پور؛ مریم نورشاهی؛ فریبا خداقلی؛ حمید رجبی

دوره 7، شماره 1 ، اردیبهشت 1393

چکیده

هدف:ساختار و عملکرد پیوندگاه عصب ـ عضله طی سالمندی تغییرات عمده‌ای از جمله کاهش فعالیت نیتریک اکساید سنتاز نورونی (nNOS) می‌یابد که در نهایت سبب تضعیف عملکرد جسمانی و بروز سارکوپنیا می‌گردد.هدف از انجام این پژوهش تعیین تأثیر هشت هفته تمرین استقامتی همراه با مهار nNOS بر میزان پروتئین اگرین بود. روش‌شناسی پژوهش: تولید نیتریک اکساید (NO) ... بیشتر

مقایسه تأثیر شش هفته تمرین اختصاصی والیبال روی سطوح نرم و سخت بر توان بی هوازی، پرش عمودی، چابکی و درصد چربی بازیکنان والیبال

سینا رخصتی؛ علیرضا سلیمی آوانسرا؛ خسرو ابراهیم؛ سجاد احمدی زاد

دوره 7، شماره 1 ، اردیبهشت 1393

چکیده

هدف: هدف از این تحقیق مقایسه تأثیر شش هفته تمرینات اختصاصی والیبال روی سطح ماسه و سالن بر توان بی هوازی، ارتفاع پرش، چابکی و درصد چربی بازیکنان والیبال بود. روش شناسی: بدین منظور 18 بازیکن والیبال مرد (میانگین سنی 7/3±7/23 و وزن 74/1± 31/75) به صورت تصادفی در دو گروه ماسه و سالن قرار داده شدند. دو گروه یک پروتکل شش هفته‌ای تمرین بر روی دو سطح ماسه ... بیشتر هدف: هدف از این تحقیق مقایسه تأثیر شش هفته تمرینات اختصاصی والیبال روی سطح ماسه و سالن بر توان بی هوازی، ارتفاع پرش، چابکی و درصد چربی بازیکنان والیبال بود. روش شناسی: بدین منظور 18 بازیکن والیبال مرد (میانگین سنی 7/3±7/23 و وزن 74/1± 31/75) به صورت تصادفی در دو گروه ماسه و سالن قرار داده شدند. دو گروه یک پروتکل شش هفته‌ای تمرین بر روی دو سطح ماسه و سالن را به صورت تمرینات اختصاصی والیبال با شدت بیشینه انجام دادند. در مرحله پیش آزمون و پس آزمون توان بی‌هوازی، پرش عمودی، چابکی و شاخص توده بدنی (BMI) برای آزمودنی‌های هر دو گروه اندازه گیری‌شدند. برای تجزیه و تحلیل بین گروهی و درون‌گروهی عوامل آمادگی جسمانی از آزمون t-test مستقل و وابسته استفاده شد. بحث و نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که تمرین روی سطح ماسه در مقایسه با سطح سالن بر میزان ارتفاع پرش عمودی، توان و چابکی تاثیر بیشتری دارد (5P<./.) و باعث بهبود آنها شده است. درصد چربی نیز در گروه ماسه کاهش معنی داری را نشان داد (5P<./.). بر اساس یافته‌های تحقیق می توان نتیجه گیری نمود که تمرین بر روی سطح ماسه نسبت به سطح سخت به سبب دارا بودن اصول و ویژگی تمرینی تأثیر بهتری بر عملکرد آمادگی جسمانی مورد نیاز بازیکنان والیبال دارد و از تمرین روی این سطح می توان در دوره های آماده سازی عمومی نسبت به سطح سالن استفاده کرد.

ارزیابی تأثیر مصرف کوتاه‌مدت مکمل سیر بر متغیرهای قلبی - ریوی مردان غیرورزشکار گرم مزاج

معرفت سیاه‌کوهیان؛ آیلار ایمانی

دوره 7، شماره 1 ، اردیبهشت 1393

چکیده

هدف: بررسی عوامل مختلف مؤثر بر متغیرهای قلبی- ریوی، به خصوص مکمل‌ها در پژوهش‌های متعددی مطرح است. سیر به عنوان گیاه دارویی شناخته شده، جهت درمان بیماری‌های قلبی و عروقی و دیگر بیماری‌های متابولیکی دارای واحدهای فتوشیمیایی فعال می‌باشد. هدف: هدف از این مطالعه تعیین تأثیر مکمل‌سازی حاد سیر بر حجم اکسیژن مصرفی، دی اکسید کربن تولیدی، ... بیشتر هدف: بررسی عوامل مختلف مؤثر بر متغیرهای قلبی- ریوی، به خصوص مکمل‌ها در پژوهش‌های متعددی مطرح است. سیر به عنوان گیاه دارویی شناخته شده، جهت درمان بیماری‌های قلبی و عروقی و دیگر بیماری‌های متابولیکی دارای واحدهای فتوشیمیایی فعال می‌باشد. هدف: هدف از این مطالعه تعیین تأثیر مکمل‌سازی حاد سیر بر حجم اکسیژن مصرفی، دی اکسید کربن تولیدی، نسبت تبادل تنفسی و نبض اکسیژن در آستانه هوازی، آستانه بی هوازی و بیشینه مردان غیر ورزشکار با مزاج گرم بود. روش-شناسی: 30 مرد غیر ورزشکار سالم (میانگین ± انحراف معیار سنی 75/1 ± 8/21 سال، قد 8/1 ± 3/174 سانتی‌متر، وزن 4/3 ± 60/67 کیلوگرم) بطور غیرتصادفی به دو گروه همگن مکمل و دارونما تقسیم شدند. گروه مکمل به مدت یک هفته هر روز 1000 میلی‌گرم مکمل کپسول قرص سیر و گروه دارونما به مدت یک هفته هر روز 500 میلی‌گرم نشاسته مصرف کردند. همه‌ی آزمودنی‌ها قبل و پس از مکمل‌سازی سیر در پروتکل درمانده‌ساز وابسته به فرد شرکت کردند. متغیرهای قلبی و ریوی در آستانه هوازی، بی هوازی و بیشینه به وسیله‌ی دستگاه تجزیه‌ و تحلیل گازهای تنفسی اندازه‌گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، از آزمون‌های آماری آنکووا و مجذور اومگا (ω^2) استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد مصرف مکمل سیر بر نسبت تبادل تنفسی بیشینه و نبض اکسیژن آستانه بی‌هوازی تأثیر معنی‌داری دارد (05/0≥P) که اندازه اثر آنها، به ترتیب 32% و 4% مشاهده شد. نتیجه‌گیری: باتوجه به نتایج می‌توان گفت احتمالاً مصرف سیر بر برخی از متغیرهای قلبی و ریوی افراد غیرورزشکار تأثیر دارد.

بررسی تغییرات طول عضله یا زاویه مفصلی بر میزان هم کنشی عضله مخالف در انقباض ایزومتریک

فریبرز هوانلو؛ مجتبی صالح پور؛ سید علی حسینی؛ سیروس شیخی

دوره 7، شماره 1 ، اردیبهشت 1393

چکیده

هدف: پژوهش حاضر در صدد است تا به این سوال پاسخ دهد که آیا تغییرات طول عضله یا زاویه مفصلی بر میزان هم کنشی عضله مخالف در انقباض ایزومتریک تاثیر گذار است؟ روش‌شناسی: آزمودنی‌های این تحقیق 15 نفر از دانشجویان پسر تربیت‌بدنی دانشگاه شهید بهشتی با میانگین سن 58/1 67/21 سال، قد 13/5 93/172 سانتیمتر و وزن 41/5 85/60 کیلوگرم بودند. نمونه‌های انتخاب شده ... بیشتر

اثر پیش درمان تمرین اختیار با GDNF در برابر ضایعه القاء شده و تزریق درون بطنی6- هیدروکسی دوپامین در ساقه مغز موشهای صحرایی نر

راضیه محمدی؛ ضیاء فلاح محمدی؛ خدیجه آقاجانی؛ ابواقاسم تقوی هلق

دوره 7، شماره 1 ، اردیبهشت 1393

چکیده

هدف پژوهش: تحقیقات پیشین نشان می دهند تمرین ورزشی می تواند تاثیر مثبتی بر روی سلامتی بیماران پارکینسونی اعمال کند. تتوجه به اینکه بیماری پارکینسون دومین بیماری شایع تحلیل نرونی است و افراد بسیاری را به خود مبتلا کرده است این پژوهش به بررسی این موضوع می پردازد که آیا دوازده هفته تمرین اختیاری بر سطوح GDNF ساقه مغز موش های در معرض تزریق ... بیشتر هدف پژوهش: تحقیقات پیشین نشان می دهند تمرین ورزشی می تواند تاثیر مثبتی بر روی سلامتی بیماران پارکینسونی اعمال کند. تتوجه به اینکه بیماری پارکینسون دومین بیماری شایع تحلیل نرونی است و افراد بسیاری را به خود مبتلا کرده است این پژوهش به بررسی این موضوع می پردازد که آیا دوازده هفته تمرین اختیاری بر سطوح GDNF ساقه مغز موش های در معرض تزریق درون بطنی6- هیدروکسی دوپامین که موجب ایجاد مدل پارکینسونی می شود تاثیر دارد؟. روش تحقیق: در این مطالعه 24 سر موش صحرایی نر به طور تصادفی به چهار گروه: کنترل سالم، کنترل پارکینسونی،تمرین سالم و گروهی که ابتدا تمرین داشتند و سپس پارکینسونی شد (تمرین_تیمار)، تقسیم شدند. گروه‌های تمرین به مدت 12 هفته در قفس مخصوص که مجهز به چرخ دوار بود قرار گرفتند. پس از 12 هفته،6 هیدروکسی دوپامین به داخل بطن راست مغز تزریق شد و نهایتا پنج روز بعد از تزریق داخل بطنی، بافت برداری انجام و سطح GDNF ساقه مغز با روش ELISA اندازه گیری شد. داده‌ها به روش آزمون آماری واریانس یکطرفه بین گروهها و آزمون تعقیبی توکی مورد مقایسه قرارگرفت. سطح معنی داری05/0 P≤ در نظر گرفته شد. نتایج: سطوح GDNF ساقه مغز گروه کنترل پارکینسون در مقایسه با گروه تمرین سالم کاهش معنی داری داشت ‌(015/0‌P=). GDNF در گروه تمرین پارکینسون در مقایسه با کنترل پارکینسون افزایش معنی داری داشت (015/0P=). بین گروه تمرین سالم و گروه تمرین پارکینسون با کنترل سالم تفاوت معناداری وجود نداشت (بترتیب 87/0P= ،95/0P=) و نیز بین گروه کنترل و کنترل پارکینسون تفاوت معنادار بود (004/0P=). نتیجه‌گیری: :نتیجه این پژوهش نشان داد که پیش درمان با استفاده از تمرینات ورزشی اختیاری سبب افزایش سطح GDNF ساقه مغز شده و می تواند از آثار سمی 6-هیدروکسی دوپامین جلوگیری کند. در نتیجه، به نظر می رسد ورزش اختیاری نقش حفاظتی در برابر ضایعات القایی ناشی از تزریق سم عصبی 6-هیدروکسی دوپامین در ساقه مغز آزمودنی های پارکینسونی ایفا می کند.

مقایسة فعالیت الکتریکی قشر مغز دوندگان استقامتی و افراد غیر ورزشکار در حالت استراحت

نادر علیجانپور؛ علی کاظمی؛ مهدی اکبری؛ حسن عشایری

دوره 7، شماره 1 ، اردیبهشت 1393

چکیده

نتایج برخی از این تحقیقات نشان می‌دهد اولین تغییراتی که به علت فعالیت‌بدنی در مغز به وقوع می‌پیوندد، تغییر در فعالیت الکتریکی آلفا و بتا است و این تغییرات زمانی بارزتر است که به افراد اجازه داده شود در فعالیت‌های بدنی مورد علاقه و با شدت دلخواه خود شرکت کنند. با توجه به پژوهش های پیشین به نظر میرسد بحث مورد علاقه و طولانی مدت بودن ... بیشتر نتایج برخی از این تحقیقات نشان می‌دهد اولین تغییراتی که به علت فعالیت‌بدنی در مغز به وقوع می‌پیوندد، تغییر در فعالیت الکتریکی آلفا و بتا است و این تغییرات زمانی بارزتر است که به افراد اجازه داده شود در فعالیت‌های بدنی مورد علاقه و با شدت دلخواه خود شرکت کنند. با توجه به پژوهش های پیشین به نظر میرسد بحث مورد علاقه و طولانی مدت بودن تمرین مورد توجه قرار گرفته است، بر این اساس محقق در پژوهش حاضر قصد دارد تفاوت‌های احتمالی در‌ فعالیت‌های الکتریکی مغز افرادی تمرین‌کردة استقامتی را با افراد غیرورزشکار در حالت استراحت مورد مقایسه قرار دهد. به این منظور تعداد 10 نفر از دونده های حرفه ای دوهای استقامتی با میانگین سنی 12/2 ± 23/24 سال که در مسابقات ملی و برون مرزی شرکت کرده بودند و حداقل 5 سال تمرین حرفه‌ای داشتند از نظر فعالیت الکتریکی مغزی با 10 نفر از افراد غیرورزشکار با میانگین سنی 32/2 ± 21/24 مقایسه شدند. امواج مغزی با استفاده از دستگاه الکتروانسفالوگرافی و نقشه برداری مغزی و در حالت ثبت شد (هر کدام از موج‌ها به مدت 4 دقیقه). نتایج این پژوهش نشان داد که در کل قشر موج مغزی آلفا و بتا بین گروه آزمایشی و کنترل در سطح آلفای 05/0 از تفاوت معنی‌داری برخوردار است و تمرین استقامتی مزمن موجب افزایش این توان مطلق این دو موج در کل قشر مغز شده بود. در مقایسة بین لوب‌های قشر مغزی نیز بین ورزشکاران و گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود داشت. همچنین موج مغزی آلفا در ناحیة خلفی سر و موج بتا در ناحیة قدامی سر در مقایسه‌ی بین دو گروه از تفاوت بیشتری برخوردار بودند که این تفاوت ها نیز به نفع ورزشکاران بود. بطور کلی چنین می‌توان نتیجه گرفت که تمرین استقامتی مزمن ممکن است موجب افزایش فعالیت الکتریکی مغز (امواج مغزی آلفا و بتا) شود و در نتیجه به افزایش هوشیاری، تمرکز، خلاقیت و آرامش منجر می‌شود.

مقایسه اثر 8 هفته تمرین ترکیبی با و بدون فاصله استراحتی بر نیم رخ چربی و ترکیب بدن در زنان مبتلا به دیابت نوع 2

پریسا بنائی؛ وحید تادیبی؛ مهرعلی رحیمی

دوره 7، شماره 1 ، اردیبهشت 1393

چکیده

هدف: هدف این پژوهش مقایسه اثر دو پروتکل تمرین ترکیبی با و بدون فاصله استراحتی بین دو بخش مقاومتی و هوازی تمرین بر نیم رخ چربی و ترکیب بدن در زنان مبتلا به دیابت نوع2 با دامنه سنی 40 تا 60 سال و 25 بیشتر

تاثیر کشش ایستا، پویا و ترکیبی بر لاکتات خون و کوفتگی عضلانی تاخیری ناشی از اجرای یک جلسه تمرین حاد پلایومتریک

محمداسماعیل افضل‌پور؛ طوبی عنایتی زاده؛ سعید ایل بیگی

دوره 7، شماره 1 ، اردیبهشت 1393

چکیده

مقدمه: هر چند تمرینات پلایومتریک ماهیتا آسیب‌رسان هستند، اما به دلیل اهمیتی که دارند می‌توان از روش‌هایی مانند حرکات کششی برای کاهش خطر آسیب‌های بالقوه آن استفاده کرد. هدف: هدف از این تحقیق، بررسی و مقایسه تاثیر کشش-های ایستا، پویا و ترکیبی بر لاکتات خون و کوفتگی عضلانی تاخیری به ترتیب، بلافاصله، 24 و 48 ساعت پس از اجرای یک جلسه تمرین ... بیشتر مقدمه: هر چند تمرینات پلایومتریک ماهیتا آسیب‌رسان هستند، اما به دلیل اهمیتی که دارند می‌توان از روش‌هایی مانند حرکات کششی برای کاهش خطر آسیب‌های بالقوه آن استفاده کرد. هدف: هدف از این تحقیق، بررسی و مقایسه تاثیر کشش-های ایستا، پویا و ترکیبی بر لاکتات خون و کوفتگی عضلانی تاخیری به ترتیب، بلافاصله، 24 و 48 ساعت پس از اجرای یک جلسه تمرین حاد پلایومتریک است. روش شناسی: 46 پسر تمرین‌نکرده با میانگین سنی 1.05±16.62 سال، قد 5.64±169.89 سانتی‌متر، وزن 5.04±56.73 کیلوگرم، و نمایه‌ی توده‌ی بدنی 1.64±19.72 کیلوگرم بر متر‌مربع؛ به‌طور تصادفی در یکی از گروه‌های کشش ایستا، پویا ، ترکیبی و بدون‌کشش قرار گرفتند. پس از اجرای 1±7 دقیقه حرکات کششی توسط گروه‌های کشش، پروتکل تمرین پلایومتریک توسط همه‌ی گروهها به‌طور مشابه اجرا شد. لاکتات خون قبل و بلافاصله پس از تمرین؛ و کوفتگی عضلانی قبل از تمرین، 24 و 48 ساعت پس از تمرین با استفاده از پرسشنامه 10 امتیازی رابینسون سنجیده شدند. آزمون‌های t وابسته، تحلیل واریانس(ANOVA) و توکی در سطح معناداری 0.05> p، جهت تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها مورد بهره‌برداری قرار گرفتند. هرچند غلظت لاکتات خون در هر چهار گروه پس از تمرین، افزایش معنی‌داری را نشان داد، اما این افزایش در گروه کشش پویا به‌طور معنی‌داری در مقایسه با گروه بدون کشش، پایین‌تر بود (2./.P=). کوفتگی عضلانی تاخیری 24 و 48 ساعت پس از تمرین نسبت به قبل از آن، افزایش معنی‌داری یافت. تفاوتی در کوفتگی عضلانی آزمودنی‌های چهار گروه، 24 ساعت پس از تمرین مشاهده نشد، اما 48 ساعت پس از تمرین این شاخص در گروه کشش پویا بطور معنی‌داری پایین‌تر بود (1./.P=).نتیجه گیری: به‌طور کلی، در مقایسه با کشش ایستا و ترکیبی، استفاده از کشش پویا قبل از تمرین پلایومتریک با تولید لاکتات خون و کوفتگی عضلانی کمتری همراه خواهد بود.

رابطه اکسیژن مصرفی ذخیره با ضربان قلب ذخیره و درک از تلاش در دختران و پسران 10 تا 17 ساله سالم

رستم علیزاده؛ خسرو ابراهیم؛ سجاد احمدی زاد؛ فریبرز هوانلو

دوره 6، شماره 2 ، اردیبهشت 1392

چکیده

هدف تحقیق حاضر مطالعه رابطه ٪VO2R با ٪HRR و ٪RPE در افراد 10 تا 17 ساله سالم بود. تعداد 96 کودک و نوجوان سالم (انحراف معیار ± میانگین، سن 2/2±5/13 سال، قد 4/12±6/153 سانتیمتر، وزن1/13± 6/ 48 کیلوگرم) به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی‌ها دو جلسه به آزمایشگاه مراجعه نمودند. در جلسه اول اندازه گیری VO2rest، HRrest، ارزیابی ترکیب بدنی و آشنا‌سازی ... بیشتر هدف تحقیق حاضر مطالعه رابطه ٪VO2R با ٪HRR و ٪RPE در افراد 10 تا 17 ساله سالم بود. تعداد 96 کودک و نوجوان سالم (انحراف معیار ± میانگین، سن 2/2±5/13 سال، قد 4/12±6/153 سانتیمتر، وزن1/13± 6/ 48 کیلوگرم) به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی‌ها دو جلسه به آزمایشگاه مراجعه نمودند. در جلسه اول اندازه گیری VO2rest، HRrest، ارزیابی ترکیب بدنی و آشنا‌سازی با آزمون انجام شد و در جلسه دوم آزمودنی‌ها پروتکل رمپ را بر روی دستگاه تردمیل اجرا کردند. برای هر آزمودنی از داده‌های بدست آمده از حالت استراحتی، میانگین 30 ثانیه ای و حداکثر مقدار متغیرهای VO2، HR و RPE دو رگرسیون خطی (٪VO2R با ٪HRR و ٪RPE) برای محاسبه شیب خط و مقدار ثابت استفاده گردید. میانگین و انحراف استاندارد مقدار ثابت و شیب خط برای هر کدام از دو روش با توجه به مطالعات قبلی نسبت به خط مبنا (x = y ) سنجیده شدند (شیب خط نسبت به یک و مقدار ثابت نسبت به صفر). نتایج آزمون همبستگی نشان داد که بین %VO2R با %HRR (001/0 =p، 97/0=r)و % RPE (001/0 =p، 92/0=r) ارتباط مثبت معنی داری وجود دارد، که این همبستگی برای %VO2R با %HRR در پسران 96 و در دختران 98 صدم و برای %VO2R با % RPE در پسران 90 و در دختران 95 صدم بود. جنسیت و سن باعث تفاوت معنی دار خط رگرسیونی %VO2R - %HRR با خط مبنا می‌شوند. جنسیت بر رابطه خط رگرسیونی %VO2R - %RPE با خط مبنا تأثیر دارد و سن زمانی تأثیر دارد که بر اساس جنسیت تعدیل شود. بر اساس یافته های تحقیق حاضر می‌توان نتیجه گیری نمود که در کودکان و نوجوانان علیرغم دقت بالای ٪RPE، ٪HRR نسبت به ٪RPE پیش بینی دقیق‌تری از ٪VO2R دارد و می‌توان برای تجویز و پایش شدت فعالیت ورزشی از هر دوی آن‌ها استفاده نمود. ضمناً دقت این پیش بینی‌ها در دختران بیشتر از پسران می‌باشد.

تأثیر ترتیب حرکات طی فعالیت مقاومتی بر شاخصهای آنزیمی آسیب سلولی سرم در مردان تمرین نکرده

کمال عزیز بیگی؛ فردین کلوندی؛ محسن عصارزاده نوش آبادی

دوره 6، شماره 2 ، اردیبهشت 1392

چکیده

هدف: ترتیب حرکات به توالی انجام حرکات طی جلسه تمرنیات مقاومتی اشاره می کند. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر ترتیب انجام حرکات متعاقب دو فعالیت مقاومتی بر تغییرات آنزیم کراتین کیناز (CK) و لاکتات دهیدروژناز (LDH) بود. روش شناسی: به همین منظور تعداد 20 آزمودنی بدون سابقه تمرین مقاومتی و به طور داوطالبانه در تحقیق شرکت کردند و به طور تصادفی در یکی ... بیشتر

تأثیر یک دوره تمرینات تناوبی شدید بر سطح سرمی اپلین و شاخص مقاومت به انسولین زنان دارای اضافه وزن

هاجر فاضلی؛ حمید رجبی؛ سیدرضا عطارزاده حسینی؛ هاشم خدادادی

دوره 6، شماره 2 ، اردیبهشت 1392

چکیده

هدف: اپلین یکی از آدیپوکاین‌هایی می‌باشد که از بافت چربی ترشح و موجب کاهش مقاومت انسولین می‌شود. با توجه به نقش ورزش بر مقاومت انسولین ، هدف این تحقیق مشاهده تغییرات سرمی اپلین، گلوکز، انسولین، مقاومت به انسولین و حساسیت انسولینی بعد از هشت تمرین تمرین تناوبی شدید در زنان دارای اضافه وزن بود. روش‌شناسی: آزمودنی‌های این تحقیق شامل ... بیشتر هدف: اپلین یکی از آدیپوکاین‌هایی می‌باشد که از بافت چربی ترشح و موجب کاهش مقاومت انسولین می‌شود. با توجه به نقش ورزش بر مقاومت انسولین ، هدف این تحقیق مشاهده تغییرات سرمی اپلین، گلوکز، انسولین، مقاومت به انسولین و حساسیت انسولینی بعد از هشت تمرین تمرین تناوبی شدید در زنان دارای اضافه وزن بود. روش‌شناسی: آزمودنی‌های این تحقیق شامل 40 نفر‌ از زنان دارای اضافه‌وزن (شاخص توده بدن بین 25 تا 9/29 کیلوگرم بر مترمربع) با میانگین سنی 78/3± 55/29 سال بودند که به صورت تصادفی به دو گروه تمرین تناوبی شدید و کنترل تقسیم بندی شدند. تمرین به این صورت بود که آزمودنی‏ها در هر جلسه، 12 وهله‌ی 30 ثانیه ای شامل 15 ثانیه دویدن با 120 درصد حداکثر سرعت هوازی خود و 15 ثانیه استراحت را انجام دادند. این پروتکل 3 جلسه در هفته، به مدت 8 هفته انجام شد. سطوح سرمی اپلین، انسولین و گلوکز قبل و 48 ساعت بعد از تمرین اندازه‌گیری شد. شاخص مقاومت و حساسیت انسولین نیز از طریق معادله محاسبه گردید. تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها نیز با استفاده از آزمون تی مستقل و وابسته در سطح معنی داری 05/0>P صورت گرفت. نتایج: اجرای هشت هفته تمرین تناوبی شدید باعث هیچ‌گونه تغییر درون‌گروهی و بین‌گروهی معنی‌داری در متغیرهای مورد بررسی نشد (05/0≤P). بحث و نتیجه‌گیری: انجام تمرین تناوبی شدید با حجم کم تاثیری بر میزان اپلین سرم نداشته و برای بهبود مقاومت انسولینی زنان دارای اضافه وزن توصیه نمی شود، گرچه با توجه تحقیقات کم و متناقض در این زمینه نیاز به مطالعات بیشتری احساس می-شود.

تاثیر تعاملی امگا-3 و تمرین هوازی بر سطوح کمرین، CRP و TNF-∝ در زنان چاق غیر فعال

طیبه محمدی خو؛ خسرو ابراهیم؛ حجت اله نیک بخت

دوره 6، شماره 2 ، اردیبهشت 1392

چکیده

هدف: هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر تعاملی امگا-3 و تمرین هوازی فزاینده بر سطوح کمرین، پروتئین واکنشگر C (CRP) و فاکتور نکروز دهنده ی تومور آلفا ((TNF-∝ در زنان چاق غیر فعال بود. روش شناسی: در این مطالعه نیمه تجربی، 32 نفر از زنان چاق غیر فعال (سن 3 ± 36 سال و شاخص توده بدن 5.23 ± 35.52 kg/m2)، که هیچ گونه فعالیت بدنی منظمی نداشتند، به عنوان آزمودنی های تحقیق ... بیشتر هدف: هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر تعاملی امگا-3 و تمرین هوازی فزاینده بر سطوح کمرین، پروتئین واکنشگر C (CRP) و فاکتور نکروز دهنده ی تومور آلفا ((TNF-∝ در زنان چاق غیر فعال بود. روش شناسی: در این مطالعه نیمه تجربی، 32 نفر از زنان چاق غیر فعال (سن 3 ± 36 سال و شاخص توده بدن 5.23 ± 35.52 kg/m2)، که هیچ گونه فعالیت بدنی منظمی نداشتند، به عنوان آزمودنی های تحقیق انتخاب و به طور تصادفی در چهار گروه 8 نفری: تمرین (T)، تمرین - امگا (T-OM)، امگا (OM) و کنترل (C) تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه T و T-OM تمرینات هوازی فزاینده را با شدت 60 تا 80% حد اکثر ضربان قلب هر فرد، سه جلسه در هفته و به مدت 12 هفته انجام دادند. همچنین آزمودنی های گروه T-OM و OM، هر هفته 7 کپسول هر کدام حاوی هزار میلی گرم امگا-3 و آزمودنی های گروه T و C نیز در همین مدت دارو نما مصرف کردند. نمونه های خونی ناشتایی قبل و بعد از 12 هفته تمرین هوازی و مصرف مکمل جمع آوری شد. نتایج آزمون آماری تحلیل واریانس دو راهه نشان داد اثر تعاملی تمرین- امگا بر سطوح کمرین، CRP و TNF-∝ معنادار است (به ترتیب: 0/010P=، 0/002 P=، 0/025P=) و مداخله ی توام تمرین- امگا منجر به کاهش بیشتر این متغیرها در مقایسه با اثر تمرین و امگا به صورت مجزا در زنان چاق می شود. بحث و نتیجه گیری: تمرین هوازی فزاینده به همراه مصرف مکمل امگا-3 ممکن است ؛با کاهش توده چربی و مهار روندهای بالا دست تولید عوامل التهابی، از جمله کاهش نفوذ ماکروفاژها؛ منجر به کاهش بیشتر کمرین،CRP و TNF-∝ در زنان چاق غیر فعال شود.

تعیین ظرفیت بی هوازی با استفاده از کینتیک لاکتات خون در خلال فعالیت فرابیشینه یکنواخت

روح الله نیکویی؛ مجید نظری؛ حمید معرفرتی

دوره 6، شماره 2 ، اردیبهشت 1392

چکیده

هدف: هدف از تحقیق حاضر تعیین ظرفیت بی هوازی با استفاده از کینتیک لاکتات خون در خلال فعالیت فرابیشینه یکنواخت بود. روش تحقیق: 15 آزمودنی مرد فعال با میانگین سن 64/3±22 سال و وزن 74/ 5±74 کیلوگرم در سه جلسه مجزا یک آزمون فزاینده استاندارد جهت تعیین Pmax، یک آزمون فرابیشینه یکنواخت با Pmax110% و آزمون وینگیت را به عنوان آزمون مرجع انجام دادند. در خلال ... بیشتر هدف: هدف از تحقیق حاضر تعیین ظرفیت بی هوازی با استفاده از کینتیک لاکتات خون در خلال فعالیت فرابیشینه یکنواخت بود. روش تحقیق: 15 آزمودنی مرد فعال با میانگین سن 64/3±22 سال و وزن 74/ 5±74 کیلوگرم در سه جلسه مجزا یک آزمون فزاینده استاندارد جهت تعیین Pmax، یک آزمون فرابیشینه یکنواخت با Pmax110% و آزمون وینگیت را به عنوان آزمون مرجع انجام دادند. در خلال انجام آزمون هر دقیقه یک بار، بلافاصله بعد از تمرین و در دقایق 3، 6 و 9 مرحله ی ریکاوری لاکتات خون اندازه گیری شد. تغییرات لاکتات (ΔLa)، دامنه ی زمانی تغییرات لاکتات (ΔTLa) و حداکثر لاکتات تحمل شده(Lamax)، یکبار در حین تمرین و بار دیگر در مجموع دوره ی تمرین و ریکاوری، بوسیله نرم افزار Microcal Origin از نمودار غلظت لاکتات – زمان استخراج گردید. جهت تعیین توانایی پیش بینی از آنالیز رگرسیون چند گانه استفاده شد. نتایج: بین Lamax ( 05/0 P < , 62/. = r)، ΔLa (1/0 P < , 79/. = r) و ΔTLa ( 01/0 P < , 67/. = r) در حین تمرین و Lamax ( 01/0 P < , 7/. = r) و ΔLa مجموع دوره ی فعالیت و ریکاوری ( 01/0 P < , 61/. = r) با ظرفیت بی هوازی ارتباط معنادار بدست آمد. امکان پیش بینی ظرفیت بی هوازی با استفاده از شاخص‌های کینتیک لاکتات در حین فعالیت فرابیشینه (01/0 > P , 71/0 = r2 ). وجود داشت. امکان پیش بینی در مجموع فعالیت فرابیشینه و دوره ی ریکاوری بعد آن وجود نداشت. بحث و نتیجه گیری: بطور خلاصه نتایج تحقیق حاضر نشان داد که مولفه‌های کینتیک لاکتات در حین فعالیت فرابیشینه می تواند ظرفیت بی هوازی را پیش بینی کنند.

اثر دو هفته تی پر بر سطوح هورمون رشد و کورتیزول پلاسمای خون و عملکرد شناگران زن

مونا رضایی؛ مسلم بای؛ سمیه نامدار طجری

دوره 6، شماره 1 ، اردیبهشت 1392

چکیده

هدف : هدف از اجرای تحقیق حاضر، بررسی اثر دو هفته تی پر بر سطح هورمون رشد و کورتیزول خون و عملکرد شناگران زن شهر اراک بود. روش شناسی: در این تحقیق تعداد 30 آزمودنی 12 هفته تحت برنامه تمرینی بیشینه در آب و خشکی قرار گرفتند، سپس به طور تصادفی به دو گروه کنترل (15n=) و آزمایشی (15n=) تقسیم شدند، گروه کنترل با همان رویه سابق به تمرین ادامه دادند و گروه ... بیشتر

تأثیر یک جلسه فعالیت مقاومتی دایره‌ای برسطح میوژنین و میوستاتین پلاسما

مجتبی صالح پور؛ مریم نورشاهی؛ رویا طهماسبی؛ رستم علیزاده

دوره 6، شماره 2 ، اردیبهشت 1392

چکیده

هدف: رشد و هایپرتروفی عضلانی، تحت تأثیر عوامل مختلف از جمله عوامل تنظیمی میوژنیک1 و عامل تغییر شکل رشدی بتا2 قرار می‌گیرند. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر یک جلسه فعالیت مقاومتی دایره‌ای بر سطح میوژنین و میوستاتین پلاسما بود. روش‌شناسی: دوازده مرد جوان سالم (انحراف معیار± میانگین؛ سن 1/2±1/22 سال، قد 5/6±2/176 سانتی‌متر و وزن 2/8±0/69 کیلوگرم) ... بیشتر هدف: رشد و هایپرتروفی عضلانی، تحت تأثیر عوامل مختلف از جمله عوامل تنظیمی میوژنیک1 و عامل تغییر شکل رشدی بتا2 قرار می‌گیرند. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر یک جلسه فعالیت مقاومتی دایره‌ای بر سطح میوژنین و میوستاتین پلاسما بود. روش‌شناسی: دوازده مرد جوان سالم (انحراف معیار± میانگین؛ سن 1/2±1/22 سال، قد 5/6±2/176 سانتی‌متر و وزن 2/8±0/69 کیلوگرم) پس از آشناسازی و تعیین 1-RM در یک جلسه فعالیت و یک جلسه کنترل شرکت نمودند. در جلسه فعالیت افراد با شدت 55 درصد 1-RM و سه ست با 15 تکرار و دو دقیقه استراحت بین هر چرخه را اجرا نمودند، اجرای دو جلسه فعالیت مقاومتی و کنترل به فاصله یک هفته انجام شد. قبل از فعالیت، پس از فعالیت، یک ساعت ریکاوری و صبح روز بعد نمونه خونی در حالت ناشتا گرفته شد و برای اندازه‌گیری میوژنین و میوستاتین به روش الایزا مورد استفاده قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس مکرر( 4×2) نشان داد که مقادیر میوژنین در جلسه فعالیت به طور معنی‌داری بالاتر از جلسه کنترل بود (05/0< P). مقدار میوژنین پس از فعالیت به طور معنی‌داری بیشتر از سایر زمان‌ها بود (05/0< P). تعامل زمان و فعالیت بر مقدار میوژنین تأثیر معنی‌داری داشت (05/0< P). تعامل زمان و فعالیت بر مقدار میوستاتین اثر معنی‌داری داشت (05/0< P). مقدار میوستاتین 24ساعت پس از فعالیت به طور معنی‌داری کمتر از بلافاصله بعد فعالیت و قبل از فعالیت (05/0< P) بود. نتیجه-گیری: با توجه به یافته‌های تحقیق حاضر فعالیت مقاومتی دایره‌ای محرک قوی و اثر گذار بر میوژنین و میوستاتین پلاسما می-باشد. بنابراین این نوع فعالیت می‌تواند به عنوان محرکی برای هایپرتروفی عضلانی در نظر گرفته شود. با توجه به اهمیت میوژنین و میوستاتین در رشد بافت عضلانی پیشنهاد می‌شود تحقیقات بعدی در زمینه تأثیر فعالیت یا تمرین مقاومتی دایره‌ای بر بیان ژن میوژنین و میوستاتین عضله انجام شود.

تاثیر هیپوکسی تناوبی بر میزان انسولین، گرلین و حداکثر اکسیژن مصرفی در بیماران چاق مبتلا به دیابت نوع 2

داریوش شیخ‌الاسلامی وطنی؛ سکینه نیک سرشت؛ وحید تادیبی؛ احسان حسینی بیدختی؛ سارا غریبشی

دوره 6، شماره 1 ، اردیبهشت 1392

چکیده

هدف: قرار گرفتن در معرض ارتفاع و محیط هیپوکسی باعث کاهش وزن و انواع مختلف سازگاری‌های اندوکرینی می‌شود، که کشف مکانیسم‌های آن می‌تواند ابزار جدیدی را برای درمان چاقی و پیشگیری از دیابت در آینده فراهم کند. هدف از این تحقیق بررسی اثر هیپوکسی تناوبی بر میزان گرلین سرم ، انسولین ، قند خون حالت ناشتا و حداکثر اکسیژن مصرفی افراد چاق مبتلا ... بیشتر هدف: قرار گرفتن در معرض ارتفاع و محیط هیپوکسی باعث کاهش وزن و انواع مختلف سازگاری‌های اندوکرینی می‌شود، که کشف مکانیسم‌های آن می‌تواند ابزار جدیدی را برای درمان چاقی و پیشگیری از دیابت در آینده فراهم کند. هدف از این تحقیق بررسی اثر هیپوکسی تناوبی بر میزان گرلین سرم ، انسولین ، قند خون حالت ناشتا و حداکثر اکسیژن مصرفی افراد چاق مبتلا به دیابت نوع 2 بود. روش شناسی: 10 آزمودنی چاق و مبتلا به دیابت نوع 2، با میانگین شاخص توده بدن 4/2±02/32 کیلوگرم بر متر مربع، و دامنه سنی 50 تا 70 سال، داوطلب شرکت در پژوهش بودند. مداخله شامل 15 جلسه هیپوکسی تناوبی در 15 روز مداوم و در هر روز یک ساعت بود. گرلین ، انسولین و قند خون حالت ناشتا در 3 نوبت (پیش آزمون ، روز هفتم ، و پس آزمون) ، در حالی که BMI و Vo2max در 2 نوبت (پیش و پس آزمون) اندازه‌گیری شدند. حداکثر اکسیژن مصرفی به کمک آزمون تک مرحله ای راه رفتن روی تریدمیل برآورد گردید. غلظت های سرمی گرلین و انسولین به کمک کیت های الایزا اندازه گیری شدند. غلظت گلوکز خون نیز با روش کالری متری مورد سنجش قرار گرفت. جهت بررسی متغیرهای تحقیق از روش های آماری t همبسته ، و آنالایز واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. نتایج: نتایج تحقیق حاضر نشان داد قرارگیری در معرض هیپوکسی تناوبی کوتاه مدت (7 روز) و میان مدت (15 روز) تاثیر معنی دار بر سطوح سرمی هورمون های گرلین ، انسولین ، گلوکز و همچنین شاخص توده بدن ندارد. اما، تغییرات Vo2max معنی دار بود (002/0= p). نتیجه‌گیری: یافته‌های تحقیق حاضر بیانگر آن است که هیپوکسی تناوبی علیرغم تأثیر مثبت بر Vo2max ، باعث تغییر غلظت هورمون‌های انسولین ، گرلین و نمایه توده بدن در افراد دیابتی نمی‌شود.

طراحی و اعتباریابی آزمون توان بی هوازی ویژه بسکتبال بر مبنای آزمون رست

مسلم یوسفی؛ محمدرضا دهخدا؛ ندا خالقی

دوره 6، شماره 2 ، اردیبهشت 1392

چکیده

این تحقیق به منظور تعیین اعتبار آزمون طراحی شده برای اندازه گیری توان بی هوازی بازیکنان بسکتبال(BAST)1 بر مبنای آزمون دویدن سرعت بی هوازی ((RAST2 انجام شد. آزمودنی های این تحقیق شامل 14 نفر از بازیکنان بسکتبال( میانگین قد، وزن، سن، درصد چربی و BMI آزمودنی‌ها به ترتیب 5/9± 75/176سانتیمتر، 48/9±05/69 کیلوگرم، 17/2±43/22سال، 20/6 ± 39/15درصد، 43/2± 21/22 کیلو گرم ... بیشتر این تحقیق به منظور تعیین اعتبار آزمون طراحی شده برای اندازه گیری توان بی هوازی بازیکنان بسکتبال(BAST)1 بر مبنای آزمون دویدن سرعت بی هوازی ((RAST2 انجام شد. آزمودنی های این تحقیق شامل 14 نفر از بازیکنان بسکتبال( میانگین قد، وزن، سن، درصد چربی و BMI آزمودنی‌ها به ترتیب 5/9± 75/176سانتیمتر، 48/9±05/69 کیلوگرم، 17/2±43/22سال، 20/6 ± 39/15درصد، 43/2± 21/22 کیلو گرم بر متر مربع ) تیم دانشگاه خوارزمی تهران بودند که حداکثر، میانگین، و حداقل توان وشاخص خستگی پس از اجرای آزمون رست و آزمون طراحی شده جدید بسکتبال محاسبه گردید. همچنین میزان لاکتات خون بعد از گذشت 2 دقیقه و ضربان قلب بلافاصله پس از اجرای آزمون ها اندازه گیری شد. پس از اطمینان از نرمال بودن متغیرهای آماری برای بررسی میزان همبستگی بین شاخص های توان و شاخص های فیزیولوژیکی (لاکتات خون و ضربان قلب) دو آزمون از ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید. نتایج نشان داد بین حداکثر، میانگین، حداقل توان به دست آمده از آزمون طراحی شده و آزمون رست همبستگی معنی داری وجود دارد(577/0=r 031/0p= ، 749/0 r=001/0=p ، 621/0= r018/0=p)، ولی بین شاخص خستگی دو آزمون همبستگی معنی داری مشاهده نشد(014/0r= ). همچنین بین لاکتات خون در زمان (2 دقیقه) پس از اجرای آزمون ها همبستگی معنی داری وجود داشت (744/0= ,r002/0=p )، اما در میزان ضربان قلب بلافاصله بعد از اجرای دو آزمون همبستگی معنی داری مشاهده نشد(237/0=r ). بین میانگین ضربان قلب بلافاصله پس از اجرای آزمون ها تفاوت معنی داری مشاهده نشد( 432/0p= )، همینطور بین میانگین لاکتات دو آزمون تفاوت معنی داری مشاهده نشد(298/0p=). بنابراین آزمون طراحی شده با توجه به آزمون رست آزمونی معتبر جهت اندازه‌گیری توان بی هوازی بازیکنان بسکتبال می باشد.

تأثیر انواع موسیقی محرک، آرام‌بخش و دلخواه بر عملکرد بیشینه و زیربیشینه پسران غیرورزشکار

احمد محمدی مقدم؛ سعید امیریان؛ رضا صابونچی؛ ناصر به پور

دوره 5، شماره 1 ، اردیبهشت 1391

چکیده

هدف: موسیقی یکی از عوامل مهم و تأثیرگذار بر عملکرد ورزشی می‌باشد. در سال‌های گذشته تحقیقات زیادی به بررسی تأثیرات موسیقی بر شاخص‌های تعیین کننده در ورزش پرداخته‌اند. با این حال هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر انواع موسیقی بر عملکرد بیشینه و زیربیشینه پسران غیر ورزشکار بود. روش شناسی: در طرح یک گروهی با آزمون‌های مکرر 12 پسر غیر ورزشکار ... بیشتر هدف: موسیقی یکی از عوامل مهم و تأثیرگذار بر عملکرد ورزشی می‌باشد. در سال‌های گذشته تحقیقات زیادی به بررسی تأثیرات موسیقی بر شاخص‌های تعیین کننده در ورزش پرداخته‌اند. با این حال هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر انواع موسیقی بر عملکرد بیشینه و زیربیشینه پسران غیر ورزشکار بود. روش شناسی: در طرح یک گروهی با آزمون‌های مکرر 12 پسر غیر ورزشکار در این پژوهش شرکت داشتند. افراد طی چهار هفته، با فاصله زمانی یک هفته استراحت، از هفته اول تا چهارم به ترتیب در شرایط مختلف؛ بدون موسیقی، با موسیقی محرک، موسیقی آرام‌بخش و موسیقی دلخواه، پروتکل بروس را تا سر حد خستگی انجام دادند. از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر جهت بررسی تفاوت میانگین‌های مراحل مختلف پژوهش استفاده گردید. سطح معنی‌داری (05/0p=) در نظر گرفته شد. نتایج: نتایج نشان داد پخش انواع موسیقی در هنگام انجام عملکرد بیشینه در آزمون بروس بر زمان رسیدن به خستگی، حداکثر اکسیژن مصرفی و میزان درک فشار تأثیر معنی‌داری ندارد. همچنین بین آثار هر سه نوع موسیقی بر شاخص‌های اندازه‌گیری شده نیز تفاوت معنی‌داری دیده نشد. در عملکرد زیربیشینه در مرحله دوم آزمون بروس کاهش معنی‌داری در میزان درک فشار در هنگام پخش موسیقی محرک و دلخواه مشاهده شد. بحث و نتیجه-گیری: با توجه به یافته‌های بدست آمده از این پژوهش و مقایسه آن‌ با نتایج تحقیقات پیشین می‌توان نتیجه گرفت که با وجود تأثیرات کمک‌کننده موسیقی در عملکردهای زیر بیشینه، در فعالیت‌های که به صورت بیشینه انجام می‌شود، انواع موسیقی تأثیر قابل توجه‌ای بر شاخص‌های تمرینی ندارد.

تاثیر 8 هفته تمرین استقامتی و مکمل کورکومین بر میزانHIF-1αریه موش های صحرایی در معرض استات سرب

ابوالقاسم گرجی؛ شادمهر میردار؛ سعید نظری؛ مهدی هدایتی

دوره 4، شماره 1 ، اردیبهشت 1390

چکیده

فاکتور القایی ناشی از هیپوکسی(HIF-1α)به عنوان یک تنظیم کننده ی کلیدی پاسخ های مولکولی به هیپوکسی، میانجی دامنه ی وسیعی از مکانیسم های سلولی و فیزیولوژیکی لازم برای سازگاری با کاهش اکسیژن محسوب می شود. پژوهش حاضر قصد دارد با توجه به اثرات متقابل متغیر محیطی آلاینده ای چون سرب و برخورداری از نقش آنتی اکسیدانی کورکومین، از سوی دیگر در کنار ... بیشتر فاکتور القایی ناشی از هیپوکسی(HIF-1α)به عنوان یک تنظیم کننده ی کلیدی پاسخ های مولکولی به هیپوکسی، میانجی دامنه ی وسیعی از مکانیسم های سلولی و فیزیولوژیکی لازم برای سازگاری با کاهش اکسیژن محسوب می شود. پژوهش حاضر قصد دارد با توجه به اثرات متقابل متغیر محیطی آلاینده ای چون سرب و برخورداری از نقش آنتی اکسیدانی کورکومین، از سوی دیگر در کنار تمرینات منظم ورزشی استقامتی، تغییرات مذکور را به صورت تعاملی بر میزان تغییرات شاخصی چونHIF-1α ریه مورد مطالعه قرار دهد. برای این منظور 60 سر موش صحرائی ویستارنر 50 روزهازمرکزانستیتو پاستورآمل تهیه شدند که به طور تصادفی در گروه های کنترل و حلال گروه های تمرینی (تمرین+ سرب و تمرین+ مکمل+سرب) و گروه های بدون تمرین(کورکومین+ سرب و گروه سرب) تقسیم شدند. برنامه ی تمرینی برای گروه های تمرینی دویدن روی نوارگردان بدون شیب به صورت پیش رونده بین64-25 دقیقه و با سرعت بین22-15 متر در دقیقه به مدت 8 هفته اجرا شد. پس از 8 هفته تمرین، و 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمر ین موش هاکشته شدند و بافت های مورد نظر جمع آوری شدند. اندازه گیریHIF-1α با استفاده از کیت و به روش ELISA استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل یافته ه ای پژوهش از آزمون کالموگراف اسمیرنف، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون LSD در سطح05/0>P استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد تزریق درون صفاقی سرب باعث افزایش مقادیر سرب در گروه سرب شد. بین سطوحHIF-1αریه گروه کنترل در مقایسه با گروه های سرب و تمر ین،مکمل، سرب و گروه حلال در مقایسه با گروه تمرین، مکمل، سرب و گروه مکمل و سرب در مقایسه با گروه تمرین، مکمل، سرب افز ایش معنی دار و بین گروه های سرب در مقایسه با تمرین و سرب و گروه تمرین، مکمل، سرب در مقایسه با تمرین و سرب کاهش م عن ی داری مشاهده شد. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که استفاده از تمرینات منظم استقامتی، می تواند اثرات ناشی از استات سرب را مهار کند و تمرین منظم ورزشی استقامتی به عنوان یک راهکار مفید و موثر در برابر اثرات و آلودگی ناشی از سرب می تواند مورد توجه قرار گیرد.همچنین با توجه به تحقیقات انجام گرفته، حضور کورکومین در بین تمرین و سرب، انتظار می رفت که موجب کاهش و مهار HIF-1α شود اما چنین چیزی مشاهده نشد. در واقع ترکیب تمرین، کورکومین، سرب موجب افزایشHIF-1α شده است که شاید ناشی از دوز آن باشد.

 اثر مصرف مکمل کافئین بر توان بی‌هوازی، زمان رسیدن به واماندگی و عملکرد ورزشی در دختران رزمی‌کار

امیرحسین حقیقی؛ پروانه اصغری اردیزی؛ سید علیرضا حسینی کاخک

دوره 4، شماره 2 ، اردیبهشت 1390

چکیده

هدف از این تحقیق، بررسی اثر مصرف مکمل کافئین بر توان بی‌هوازی، زمان رسیدن به واماندگی و عملکرد ورزشی در دختران رزمی‌کار بود.‌‌‌ روش‌شناسی: تعداد 13 دختر رزمی‌کار با میانگین سنی 78/2±46/21 سال، قد 16/8±161سانتی‌متر و وزن 17/7±54/52 کیلوگرم، به طور داوطلبانه انتخاب شدند. طرح تحقیق متقاطع بود و آزمودنی‌ها در سه حالت کنترل، مصرف مکمل کافئین (5 ... بیشتر هدف از این تحقیق، بررسی اثر مصرف مکمل کافئین بر توان بی‌هوازی، زمان رسیدن به واماندگی و عملکرد ورزشی در دختران رزمی‌کار بود.‌‌‌ روش‌شناسی: تعداد 13 دختر رزمی‌کار با میانگین سنی 78/2±46/21 سال، قد 16/8±161سانتی‌متر و وزن 17/7±54/52 کیلوگرم، به طور داوطلبانه انتخاب شدند. طرح تحقیق متقاطع بود و آزمودنی‌ها در سه حالت کنترل، مصرف مکمل کافئین (5 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و دارونما (پودر نشاسته به‌صورت کپسول) قرار گرفتند. سپس آزمودنی‌ها، آزمون 30 ثانیه وینگیت را جهت محاسبه توان بی‌هوازی، آزمون بیشینه (90 درصد حداکثر ضربان قلب) روی نوارگردان برای اندازه‌گیری زمان واماندگی و آزمون شبیه‌سازی شده‌ی تکنیک‌های رزمی را جهت محاسبه عملکرد ورزشی انجام دادند. داده‌ها با استفاده از آنالیز واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی تجزیه و تحلیل شد. نتایج: نتایج نشان داد که مصرف کافئین در مقایسه با کنترل و دارونما باعث افزایش معنادار زمان رسیدن به واماندگی گردید در حالی که بر توان بی‌هوازی و عملکرد ورزشی تاثیری نداشت. بحث و نتیجه‌گیری: در مجموع می‌توان گفت دختران رزمی‌کار برای بهبود استقامت خود می‌توانند از مکمل کافئین (5 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، یک ساعت قبل ورزش) استفاده کنند اما در رابطه با تاثیر کافئین بر توان بی‌هوازی و عملکرد ورزشی در این ورزشکاران، به تحقیقات بیشتری نیاز است.

مقایسه حداکثر اکسیژن مصرفی و برخی حجم ها و ظرفیت های ریوی استراحتو بعد از تمرین ورزشی در فازهای مختلف قاعدگی

زهرا صابر؛ مریم کوشکی جهرمی

دوره 4، شماره 1 ، اردیبهشت 1390

چکیده

در یک دوره ماهیانه زنان که در سا لهای تولید مثل اتفاق می افتد تغییرات هورمونی اتفاق می افتد که می تواند بر برخی عملکردهای جسمانی موثر باشد. هدف از انجام این تحقیق مقایسه حداکثر اکس یژن مصرف ی و حجم ه ا و ظرفیت ه ای ری وی در روز دوم قاعدگ ی و مرحله تخمک گذاری در زمان استراحت و بعد از آزمون فزاینده ورزشی بود. آزمودنی های تحقیق 20 دختر فعال ... بیشتر در یک دوره ماهیانه زنان که در سا لهای تولید مثل اتفاق می افتد تغییرات هورمونی اتفاق می افتد که می تواند بر برخی عملکردهای جسمانی موثر باشد. هدف از انجام این تحقیق مقایسه حداکثر اکس یژن مصرف ی و حجم ه ا و ظرفیت ه ای ری وی در روز دوم قاعدگ ی و مرحله تخمک گذاری در زمان استراحت و بعد از آزمون فزاینده ورزشی بود. آزمودنی های تحقیق 20 دختر فعال (سن 65/2±31/21 سال ،قد: 17/5±81/162 سانتی متر،وزن 72/4±83/54 کیلوگرم) بودند که به روش داوطلبانه و هدفمند انتخاب شدند. زمان تخمک گذاری با سه روش تکمیل فرم، تعیین درجه حرارت بدن و نمون ههای ادراری مربوطه تعیین شد. در روز دوم چرخه قاعدگی و روز تخمک گذاری حداکثر اکسیژن مصرفی و حجم های تنفسی آزمودنی ها در دو وضعیت استراحت و بعد از آزمون فزاینده ورزشی بروس بر روی تردمیل اندازه گیری گردید. جهت ارزیابی نتایج از نرم افزار SPSS و روش آماری تی وابسته استفاده شد . نتایج تحقیق نشان داد که حد اکثر اکسیژن ، مصرفی(VO2max) حجم بازدمی اجباری در 1 ثانیه ،(FEV1 ) درصد حجم بازدمی بافشار در 1 ثانیه(FEV/FVC)حجم ذخیره بازدمی (ERV)و حداکثر تهویه ارادی(MVV)زمان استراحت و پس از آزمون ورزشی)در دو فاز قاعدگی (اوایل سیکل) و تخمک گذاری (اواسط سیکل )از لحاظ آماری تفاوت معنی داری ندارند، اما حجم جاری(t) در زمان استراحت و پس از آزمون ورزشی در فاز تخمک گذاری بیشتر از فاز قاعدگی است 05/0>P به طور خلاصه در نمون ههای تحقیق حاضر حداکثر اکسیژن مصرفی و اکثر حجم های تنفسی در دو مرحله دوره ماهیانه تفاوت معنی داری مشاهده نشد اما حجم جاری در فاز تخمک گذاری نسبت به روز دوم فاز قاعدگی بیشتر بود.

مقایسه اثر بازگشت به حالت اولیه فعال در آب با سه دمای متفاوت بر تغییرات سطح لاکتات خون و ضربان قلب پس از یک فعالیت بیشینه

اسماء طاهری؛ عبدالحمید حبیبی؛ محسن قنبرزاده؛ وازگن میناسیان

دوره 4، شماره 2 ، اردیبهشت 1390

چکیده

هدف: یکی از موانع مهم در اجرای مطلوب و موفقیت‌آمیز فعالیت‌های ورزشی بروز خستگی است، که از پیامدهای اجتناب‌ناپذیر فعالیت‌های شدید جسمانی است. به نظر می‌رسد که از علل احتمالی بروز خستگی در فعالیت‌های شدید، تجمع اسید لاکتیک باشد. روش‌شناسی: تعداد 13 نفر از دانشجویان دختر با میانگین سن 86/1±84/21 سال، قد 85/3±162 سانتی‌متر و وزن 44/8±46/57 کیلوگرم ... بیشتر هدف: یکی از موانع مهم در اجرای مطلوب و موفقیت‌آمیز فعالیت‌های ورزشی بروز خستگی است، که از پیامدهای اجتناب‌ناپذیر فعالیت‌های شدید جسمانی است. به نظر می‌رسد که از علل احتمالی بروز خستگی در فعالیت‌های شدید، تجمع اسید لاکتیک باشد. روش‌شناسی: تعداد 13 نفر از دانشجویان دختر با میانگین سن 86/1±84/21 سال، قد 85/3±162 سانتی‌متر و وزن 44/8±46/57 کیلوگرم به طور داوطلب انتخاب شدند. آزمودنی‌ها در سه روز جداگانه مسافت 200 متر شنای کرال سینه را با شدت بیشینه انجام، و سپس یکی از روش‌های برگشت به حالت اولیه شامل 5 دقیقه راه رفتن در آب سرد (C˚20)، راه رفتن در آب گرم (C˚39) و راه رفتن در آب معتدل (C˚28) انجام شد. سطوح اسید لاکتیک خون آزمودنی‌ها در فواصل زمانی قبل، بلافاصله پس از اجرا، و در دقیقه 2 و 4 از برگشت به حالت اولیه از طریق خون‌گیری با استفاده از کیت‌های لاکتات و دستگاه لاکتومتر اندازه‌گیری گردید. برای تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آماری تحلیل واریانس اندازه‌های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج: نتایج مطالعه نشان داد که بین میزان اسیدلاکتیک خون در سه روش برگشت به حالت اولیه تفاوت معناداری وجود دارد و برگشت به حالت اولیه در آب سرد در مقایسه با آب گرم و معتدل باعث کاهش معناداری در اسیدلاکتیک گردید (01/0 =p). همچنین یافته‌ها نشان داد که در برگشت به حالت اولیه فعال با آب سرد در مقایسه با آب معتدل و گرم بیشترین کاهش در ضربان قلب وجود دارد (001/0=p). بحث و نتیجه‌گیری: برگشت به حالت اولیه در آب سرد باعث دفع بیشتر اسید لاکتیک و نیز بیشترین کاهش ضربان قلب می‌گردد.

دوره 16 (1402)

دوره 15 (1401)

دوره 14 (1400)

دوره 13 (1399)

دوره 12 (1398)

دوره 11 (1397)

دوره 10 (1396)

دوره 9 (1395)

دوره 8 (1394)

دوره 7 (1393)

دوره 6 (1392)

دوره 5 (1391)

دوره 4 (1390)

دوره 3 (1389)

دوره 2 (1388)

نویسنده = حمید اراضی

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده